"ยกตัวขึ้นหน่อยสิ ชุดมันถอดยาก"
น้ำเสียงนุ่มทุ้มติดจะแหบแห้งเอ่ยออกมาอย่างยากลำบาก หนึ่งนภามองด้วยความงุนงง เพราะทั้งตัวถูกทาบทับอยู่ แล้วเธอจะลุกยังไง?
"คุณศิก็ลุกขึ้นก่อนสิคะ"
"ฉันกลัวเธอหาย" มันเป็นแบบนั้นจริงๆ กลัวอารมณ์ตอนนี้มันหายไป กลัวว่าตอนที่เขายกตัวขึ้นจากเธอ เธอจะหนีเขาไปอีกครั้ง
"โอ้ย! หนึ่งหนัก แล้วทับแบบนี้มันจะยกตัวขึ้นยังไงคะ" ใบหน้าสวยงอง่ำเป็นสิ่งที่ศิวะไม่เคยเห็นจากหนึ่งนภา แต่เขากลับไม่รู้สึกโกรธที่เธอขึ้นเสียงใส่ ทั้งยังแสดงออกว่าไม่พอใจเขาอยู่
"งั้นเอาแบบนี้" ศิวะทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างรวดเร็ว พร้อมกับดึงหนึ่งนภาให้ขึ้นไปนั่งอยู่บนตัว สายตาจับจ้องคนที่อยู่บนตัวตลอดเวลา
"ถอดสิหนึ่ง แบบนี้น่าจะถอดง่ายกว่าเมื่อกี้แล้วนี่"
"คุณรักใครอยู่หรือเปล่าคะ"
"??"
"หนึ่งมีสิทธิ์ในตัวคุณมากแค่ไหน"
"...."
"ผ่านคืนนี้ไป คุณจะลืมทุกอย่างหรือเปล่า"
"ไม่ เธอนั่นแหละจะลืมรึเปล
