เขาตอบเสียงพร่า สายตาสองคู่ประสานนิ่งแววกระหายใคร่อยากเต้นวิบวับอยู่ในนั้นอย่างเห็นได้ชัด
อ้อมกอดของเขาเริ่มรัดรึงแน่นขึ้น ทั่วทุกอณูเบื้องหน้าสนิทแนบแน่นซึ่งกันและกัน แม้จะมีอาภรณ์เป็นปราการ ทว่าทรวงสล้างทั้งสองเต้าที่เบียดเสียดกับแผงอกแกร่ง และความเข้มแข็งเหยียดใหญ่ของดุ้นรักนั้นก็ทำให้แรงราคะของทั้งคู่พุ่งสูง
“ พี่คิดถึงเจ้า และคิดถึงอย่างอื่นด้วย ”
“ ไม่ได้นะเจ้าคะท่านพี่ พี่ต้าฟู่สามีข้าอยู่ในห้องเขียนหนังสือของท่านพ่อ ห่างจากห้องข้าเพียงห้องเดียว ”
“ เจ้าไม่ต้องการพี่เช่นนั้นรึ ตอบพี่มาให้เต็มปากว่าลืมพี่ไปเสียสิ้น แล้วพี่จะปล่อยเจ้า ”
เขาเอ่ยพร้อมใช้ดวงตาคมกล้าจ้องลึกไปในดวงตากลมหวานของนาง สายตาหวานฉ่ำล้ำลึกมันแทงทะลุไปถึงห้วงดวงใจ
หมดสิ้นแล้วความตั้งใจอันดี ศีลธรรมที่พยายามระลึกถึง กำแพงแห่งความดีงามถูกทลายหมดสิ้นเพียงได้พบสบตา
ชายหนุ
