"Mukhang masaya ka ah?" usal sa akin ni Bjorn pagkauwi ko ng bahay.
Nagulat ako sa presensya niya. Hindi siya lasing ngunit malamig ang ekspresyong binibigay niya sa akin.
"May kailangan ka ba?" alanganin kong usal, iniiwasan ang mga paninitig niya.
Naglakad siya palapit sa aking pwesto saka ako biglang niyakap.
Nagulat ako sa ginawa niya lalo na nang ilapit niya ang kanyang mukha sa akin leeg at saka suminghot roon.
"Akala mo ba ay hindi ko malalalaman ang panlalalaking ginagawa mo?" malamig niyang bulong sa akin na ikinatigalgal ko sa aking pwesto.
Nagsimulang mangarera ang puso ko sa kaba.
Kumalas siya saka naglakad patungong salas at umupo sa sofa. Ako naman ay napako na sa aking tayo, hindi malaman ang dapat na gawin.
"Halos isang linggo narin kitang napapansin Azaia. Nanunuot
