บทที่ 20
“ท่าทางคำแก้วจะเป็นห่วงคุณมากเลยนะคะ ซีนิธ”
บัวชมพูกล่าวขึ้นหลังจากที่เดินเข้าไปในห้องนอนอันโอ่อ่าพร้อมกับสามีของเธอ ศาสตราเดินไปหยุดตรงมุมหนึ่งของห้องก่อนจะถอดเสื้อและกางเกงที่เปียกชื้นออกจนหมด
“คำแก้วเขาก็เป็นของเขาอย่างนี้แหละ”
“คุณพูดเหมือนรู้จักเธอดีนะคะ”
ชายหนุ่มเลิกคิ้วขณะปรายตามองหญิงสาว เขาเห็นสีหน้าของบัวชมพูไม่ดีนักตั้งแต่เมื่อครู่และก็รู้ว่าสาเหตุมาจากอะไร
“ผมเพิ่งกกลับมาจากต่างประเทศได้ไม่นาน ยังไม่รู้จักใครที่นี่ดีหรอก”
ว่าพลางก็เดินเข้ามาหยุดตรงหน้าหญิงสาว บัวชมพูอดที่จะหายใจอย่างตื่นเต้นไม่ได้เมื่อสามีของเธอซึ่งอยู่ในสภาพที่เปลือยเปล่าอีกครั้งมายืนตรงหน้า เขาแข็งแกร่ง กำยำ และแก่นกายก็กำลังผงาดง้ำขึ้นมาอีก ศาสตราเกลี่ยปอยผมที่ต้นคอของหญิงสาวก่อนจะเลื่อนลงมาที่กระดุมเสื้อของเธอและปลดมันออกทีละเม็ดอย่างนุ่มนวล
“แต่สิ่งที่ผมรู้คือคนที่ปางไม้ของคุ
