Dangerous ex-boyfriend นายแฟนเก่า

8 จนกว่าจะมั่นใจ

จนกระทั่งประจำเดือนฉันหายไป ทั้งที่มันเคยมาปกติตลอด สิ่งแรกที่ฉันนึกถึงคือกูเกิล ฉันค้นข้อมูล และก็ได้พบว่าสาเหตุหลัก ๆ ของการที่ประจำเดือนขาดหายคือการตั้งครรภ์ แล้วถ้าทุกครั้งที่มีเพศสัมพันธ์โดยไม่ได้ป้องกันยิ่ง 100 % ที่มีสิทธิ์ตั้งครรภ์ และมันแน่ชัดอยู่แล้วว่าฉันและนอสไม่เคยป้องกัน

ทุกอย่างมันเกิดขึ้นรวดเร็วมาก สิ่งที่ฉันทำหลังจากนั้นคือบอกกับนอส นอสดูเหมือนจะตกใจ แต่ก็แค่เหมือนเท่านั้น เขาบอกว่า ‘ไม่เป็นไรนะ เขาคือลูกของเรา’ ต่อจากนั้นนอสไปซื้อที่ตรวจมาให้ฉันตรวจเพื่อความแน่ใจ และมันก็ชัดเจนว่าฉันท้อง

ฉันพลาดท้องในวัยเรียน ฉันกำลังจะจบม.4 แต่ดันท้องซะก่อน การศึกษาของฉันหยุดชะงักที่ตรงนั้น ฉันไม่ไปเรียนอีกต่อไป ตัดขาดจากคำว่าโรงเรียน

ฉันในตอนที่ยังมีนอสในตอนนั้นฉันตั้งครรภ์ได้สามเดือนกว่า นอสจ้างแม่บ้านมาช่วยดูแลและพาฉันไปฝากครรภ์ เขาบอกว่าเราไปด้วยกันไม่ได้ เพราะเรายังเด็กทั้งคู่ ฉันก็เชื่อเขา เขาดูแลฉันดีมาตลอด

แม้ไม่เคยพาไปหาพ่อแม่ของเขา แต่เขาและฉันเราไม่เคยทะเลาะกัน และคนกำพร้าอย่างฉันก็ไม่กล้าเรียกร้องไปเจอพ่อแม่เขาอยู่แล้ว ฉันท้องก่อนแต่ง เป็นเด็กกำพร้า แต่นอสเป็นลูกคนรวย ลูกคุณหนู เรามันต่างกัน ต่างกันมาก ๆ

‘ให้ลูกชื่อนาฬิกานะครับเวย์ ไม่ว่าผู้ชายหรือผู้หญิงก็ให้ชื่อนี้ แม่ชื่อเวฬา ลูกชื่อนาฬิกา นอส เวฬา เรียกลูกว่า นาฬิ’ วันนั้นเขาบอกฉันหลังจากที่เขาค้นข้อมูลการดูแลคนท้องมากมายในกูเกิล

นอสยังคงไปเรียน ส่วนฉันก็อยู่บ้าน และลองสมัครเรียนกศน. คือฉันไม่อยากละทิ้งอนาคต จึงลองปรึกษานอส ซึ่งนอสเห็นด้วยกับฉันทุกอย่าง

โลกของฉันคือนอส โลกทั้งใบของฉันเขาสำคัญที่สุด ฉันเริ่มเรียนรู้ว่าที่รู้สึกกับเขาคือความรัก ฉันรักผู้ชายคนนี้ที่มีหลายบุคลิก แต่เขาไม่เคยทอดทิ้งฉัน เขาไม่เคยดุด่า โวยวาย หรือตะคอกอะไรฉันทั้งนั้น

แต่แล้วจู่ ๆ นอสของฉันก็เปลี่ยนไป วันนั้นก่อนวันเกิดอายุ 17 ปี ของเขาสองอาทิตย์ เขาหายไป ไม่กลับมาหาฉัน ไร้การติดต่อ โทรหาก็ไม่ติด ฉันทำได้แค่รอเขาอยู่หน้าบ้านรอเขาทุกวัน กระทั่งผ่านวันเกิดของเขา เขาก็ไม่กลับมา เค้กที่ฉันซื้อไว้ให้ เขาไม่กลับมาเป่า ทั้งที่เคยบอกกับฉันไว้ว่าจะกลับมาเป่าเค้กกับฉันและลูก

‘ปีแรกของวันเกิดนอสที่มีเวย์และมีลูกเป็นของขวัญ นอสจะกลับมาเป่าเค้กกับเวย์และลูกนะครับ’ คือคำที่เขาบอกเอาไว้

ด้วยความเป็นห่วงฉันจึงลองแอบไปหาเขาที่บ้านของพ่อแม่เขา บ้านหลังใหญ่ ซึ่งมันใหญ่มาก ๆ ชายชุดดำยืนอยู่รอบบ้าน ฉันตัดสินใจลองถามชายชุดดำที่หน้ารั้วประตู คำตอบที่ได้คือ ‘คุณหนูไม่ค่อยสบาย’ ในตอนนั้นฉันเข้าใจว่านอสอาจจะป่วย แต่หลังจากนั้นไม่กี่วันนอสมาหาฉันที่บ้าน มือเขาเปื้อนเลือด ใบหน้าเขาไม่เหมือนนอสที่ฉันเคยรู้จัก เขาไม่มีความไร้เดียงสาอีกแล้ว เขาเปลี่ยนไป แต่ฉันก็โผกอดเขาอย่างไม่คิดอะไร ฉันยังจำบทสนทนาวันนั้นได้ดี

‘ไปไหนมา ทำไมไม่กลับมาหาเวย์เลย เวย์เตรียมเค้กไว้ให้นอสด้วย ไหนบอกจะกลับมาเป่าด้วยกัน สุดท้ายนอสก็ไม่มา’ ฉันถามเขาพร้อมกับเอาผ้าที่พันคออยู่มาเช็ดเลือดออกจากมือและแขนให้เขา

‘นอสมีหลายอย่างต้องทำ ช่วงนี้นอสคงไม่ได้กลับมาหาเวย์’

‘ถามได้มั้ยว่าทำอะไร’ เขาส่ายหัวให้ฉันแทนคำตอบ

‘เวย์ดูแลตัวเองดี ๆ นะ แล้วนอสจะกลับมา’ เขาผลักกอดฉันออก และกำลังจะเดินจากไป ฉันรีบวิ่งไปโอบกอดเขาไว้ ท่าทีของนอสในวันนั้นฉันรู้สึกเหมือนว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีก

‘เวย์รักนอสนะ นอสคือชีวิตของเวย์ นอสต้องกลับมาหาเวย์กับนาฬินะ เวย์กับลูกจะรออยู่นี่ เวย์จะรอนอสจนกว่าจะมั่นใจว่านอสจะไม่กลับมา เวย์จะไม่หนีไปไหน จนกว่าจะมั่นใจว่านอสไม่กลับมาหาเวย์กับลูกอีก’ คือครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่ฉันได้บอกรักเขา เขาหันหน้ามายิ้มให้ฉัน รอยยิ้มที่เปลี่ยนไป เขากดจูบที่ริมฝีปากของฉันและเดินจากไป

นั่นคือครั้งสุดท้ายที่เราเจอกัน

ต่อจากนั้นทุก ๆ สิ้นเดือนจะมีคนมากดออดที่หน้าบ้านแล้วยื่นซองให้ฉัน มันคือเงินจำนวนมาก พร้อมกับข้อความเขียนไว้ว่า ‘ค่าใช้จ่ายของนาฬิกา’

ฉันเคยถามว่าคนที่บอกให้ส่งเขาไปไหน แต่คนที่มาส่งให้ก็บอกว่า ‘ไม่ได้รับคำสั่งให้ตอบคำถามของคุณครับ’

และตั้งแต่นั้นมาฉันก็ไม่เคยถามอีกเลย มีหน้าที่รับเงินและข้อความเดิม ๆ ซ้ำ ๆ ที่เขียนแค่ว่า ‘ค่าใช้จ่ายของนาฬิกา’

นอสไม่เคยกลับมา กระทั่งฉันคลอดลูก คนที่อยู่เป็นเพื่อนก็คือป้าแม่บ้านคนที่นอสจ้างมา คนที่เลี้ยงนาฬิกาช่วยฉันก็คือป้าแม่บ้าน

ฉันรอนอสอยู่แบบนั้น วันเกิดของลูกทุก ๆ ปีไม่เคยมีนอส และลูกก็ไม่เคยเห็นหน้านอส นอกจากรูปถ่ายที่ฉันเคยถ่ายคู่กับนอสตอนเราสองคนอายุ 16 ย่าง 17 ปี

ฉันสอนให้น้องนาฬิการู้จักพ่อ และบอกเธอว่าพ่อของเธอไม่สบาย ถ้าพ่อหาย พ่อจะกลับมา ฉันบอกลูกแบบนั้นเรื่อยมา

กระทั่งครบรอบห้าปีที่นอสหายไป

ฉันตัดสินใจเลิกรอเขา ฉันตัดสินใจเริ่มต้นชีวิตใหม่ ห้าปีที่เขาหายไป เขาไม่เคยโผล่หัวมา ในวันที่ฉันร้องไห้คิดถึงเขา เขาไม่เคยกลับมาซับน้ำตาให้ฉันหรือโอบกอดฉันสักครั้ง ฉันจึงมั่นใจว่าเขาไม่กลับมาแล้ว เขาทิ้งฉันกับลูกแล้ว

ฉันพาลูกออกจากบ้านหลังนั้น บอกกับลูกสาวสุดที่รักว่า ‘พ่อจากไปแล้ว ตอนนี้พ่อมองเราสองคนอยู่บนฟ้า หนูต้องเป็นเด็กดี พ่อนอสมองดูหนูอยู่นะคะ’ เด็กหญิงนาฬิกาของฉันร้องไห้เสียใจมากที่พ่อของเธอจากไป ฉันใช้เหตุผลและน้ำตาพูดคุยปลอบเธออยู่นานกว่าเธอจะดีขึ้น ส่วนป้าแม่บ้านฉันให้เงินก้อนหนึ่ง ให้ป้าไปตั้งต้นชีวิตใหม่

ฉันพาลูกมาอยู่คอนโด คอนโดนี้ฉันซื้อด้วยเงินที่ฉันทำงานหามาบวกกับเงินบางส่วนที่มีคนเอามาให้ทุก ๆ สิ้นเดือน งานที่ฉันทำคือนางแบบ ฉันได้เป็นนางแบบเพราะมีแมวมองมาทาบทามในวันที่ฉันไปซื้อนมให้น้องนาฬิกาที่ห้างสรรพสินค้า เรียกแมวมองถูกไหมนะ แต่ในความเข้าใจของฉันไง มันเรียกง่ายดี เธอชื่อว่าพี่เหมียว เธอบอกว่าสนใจฉัน เธอบอกว่าฉันต้องดัง แต่ฉันบอกเธอไปว่าฉันมีลูกแล้ว คงดังไม่ได้ แต่เธอก็บอกว่าเธอจะปั้นฉัน จะสอนฉันทุกอย่าง ถ้าฉันสนใจให้ฉันติดต่อไปหาเธอ เธอจะดูแลฉันเป็นอย่างดี

และฉันก็สนใจ

เมื่อฉันเริ่มมีงานถ่ายแบบ มีคนมาทาบทามฉันผ่านพี่เหมียวเรื่องการเล่นละคร แต่ฉันไม่รับเล่นละคร เพราะฉันไม่มีเวลามากขนาดนั้น ฉันต้องดูแลลูกสาว งานสำคัญก็จริง แต่ลูกสาวของฉันต้องสำคัญที่สุด

และตอนนี้ฉันออกจากบ้านหลังนั้นมาอยู่คอนโดได้ประมาณหนึ่งปี ช่วงเวลาที่ผ่านมา ฉันเสียเวลากับการรอนอสไปถึงห้าปี รอโดยสูญเปล่า ไม่ได้อะไรกลับมา

“แม่เวย์ขาน้องหิวข้าวจังเลยค่ะ” เสียงของเด็กหญิงนาฬิกาดึงสติของฉันให้กลับมาที่ปัจจุบัน ตอนนี้ฉันกำลังจะพาลูกกลับคอนโด

“น้องนาฬิอยากกินอะไรครับ” เสียงของคนที่ขับรถเอ่ยถามเด็กหญิงนาฬิกาของฉัน

เขาคือ คุณพุฒ เป็นเจ้าของบริษัทน้ำหอมที่ฉันทำสัญญาถ่ายแบบโฆษณาด้วย คุณพุฒหล่อ ใจดี มีความเป็นผู้ใหญ่ อบอุ่น เขาเอ็นดูนาฬิของฉันมาก

และเขาชอบฉัน เขาบอกว่าเขาชอบฉันตั้งแต่ที่เจอครั้งแรก คือเรารู้จักกันมาสองปีกว่าน่าจะได้ ตั้งแต่ที่ฉันเริ่มเป็นนางแบบนั่นแหละ สถานะของเราทั้งคู่ในตอนนี้คือ เพื่อนร่วมงาน

คือเขาเคยขอฉันคบหาดูใจ แต่ฉันคิดว่าเขาสูงส่งเกินไป เขาควรเจอคนที่ดี ไม่ใช่ผู้หญิงอย่างฉัน

ตอนนี้เราจึงเป็นเพื่อนร่วมงานที่ดี แต่คนภายนอกชอบมองว่าฉันคือแฟนของคุณพุฒ ซึ่งฉันไม่ใส่ใจปากคน ส่วนคุณพุฒชอบใจที่มีคนพูดแบบนั้น

“ข้าวเหนียวหมูปิ้งก็ได้ค่ะ แม่เวย์ขามีงานตอนเย็น เดี๋ยวแม่เวย์ขาไม่มีเวลาพักผ่อน” ลูกสาวของฉันน่ารักมาก ๆ เธอมีนิสัยขี้อ้อนเหมือนคนเป็นพ่อ

พอ ๆ เลิกคิดถึงเขาได้แล้วเวฬา เขาไม่กลับมาแล้ว ไม่กลับมาอีกแล้ว เขาทิ้งเธอกับลูกไปแล้ว

เลิกรอ เลิกรัก จะได้เลิกเจ็บ

เลิกคิดถึงเขาสักทีเถอะเวฬา