[Nos Talk]
“ไม่ได้ละ ใช้สมองอย่างเดียวไม่ได้ละ” ผมกระดกแก้วน้ำโค้ก พร้อมกับพูดออกมาด้วยความหงุดหงิด “เพราะมึงเลยไอ้คุณพี่ทิว บอกให้กูใช้สมอง ถ้ากูใช้กำลังป่านนี้กูได้กอดเวย์แล้ว” ผมโบ้ยความผิดให้พี่ชายของผม
“กูให้มึงใช้สมองอะจริง แต่กูไม่คิดว่าสมองของมึงจะมีแค่ ก๋วยเตี๋ยวกับน้ำเต้าหู้ปลาท่องโก๋” ไอ้ทิวมันว่าและยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม
“ก็เวย์ชอบกินก๋วยเตี๋ยวหน้าปากซอยตอน 2 ทุ่ม กูกับเวย์เดินออกจากบ้านไปกินด้วยกันบ่อย ๆ เช้าก็ชอบกินน้ำเต้าหู้ที่ขายกลางซอย ตอนท้องชอบบอกให้กูเดินมาซื้อให้ทุกเช้า กูได้ซื้อถึงแค่ตอนเวย์ท้องได้สามเดือน หลังจากนั้นกูไม่เคยได้ซื้อให้อีกเลย” พูดถึงอดีตก็โคตรเหี้ย ถ้ามีความคิดมากกว่านี้ผมคงไม่ปล่อยเวลาให้เสียไปเปล่า ๆ
“กูไม่ได้ว่างมานั่งฟังสตอรี่ของมึงบ่อย ๆ กรุณาใช้สมองมากกว่านี้ ไม่ใช่ทำตัวเป็นไอ้โรคจิตแอบตามเมียเก่าไปเรื่อย ๆ อยู่แบบนี้”
“เมียเฉย ๆ ไม่ใช่เมียเก
