[Nos Talk]
ระหว่างที่ผมนั่งเอ๋อ ๆ อยู่ที่ห้องวีไอพีของสถานบำบัดจิต ผมก็ฉุกคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เนื่องจากสายตาของผมเหลือบเห็นป้ายโฆษณาขนาดใหญ่ ผมจะไม่สนใจอะไรเลยถ้าคนในรูปไม่ใช่คนที่ผมหลงลืมเธอไว้ที่นั่นมานานหลายปี
ผมลืมเธอกับลูกของผมได้ยังไง กี่ปีแล้วนะ?
นี่ พ.ศ. อะไรแล้ว ตั้งแต่ผม 17 ปี จนตอนนี้ผม 23 ปี ป่านนี้เธอจะยังรอคนไม่ได้เรื่องอย่างผมอยู่ไหมนะ
ลูกของผมกับเธอเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย เธอจะใช้ชื่อที่ผมตั้งให้ไหม
เธอกับลูกสบายดีไหม ทำไมผมเพิ่งคิดออก ทำไมลืมเธอได้นานขนาดนี้
และนั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้ผมก้าวขาออกมาสู่โลกภายนอกอีกครั้ง หลังจากที่ขังตัวเองอยู่ในนั้นมานานพอสมควร ผมเลือกขังตัวเองไว้เพราะเรื่องราวโสมมของตระกูล ผมรับไม่ได้ในหลาย ๆ เรื่องของครอบครัว ผมไม่อยากทำร้ายคนในครอบครัว ถึงได้ขังตัวเองอยู่ที่นี่
ผมรู้ดีว่าผมมันไม่ปกติความอดทนต่ำ คิดไม่เหมือนชาวบ้าน หลายชีวิตที่ผมลง
