“ทำไมเธอดูเครียด ๆ เป็นอะไรรึเปล่า” นอสถาม ซึ่งตอนนี้เราสองคนกำลังเดินทางกลับไปนอนที่คอนโดกันค่ะ
นี่สีหน้าของฉันคงจะออกอาการมากเกินไปสินะ
“แค่เพลียน่ะ ทำงานเสร็จเค้าก็เดินทางกลับมาเลย แล้วงานเธอเป็นไงบ้าง มีความสุขกับสิ่งที่ทำอยู่มั้ย” ฉันก็ไม่ได้โกหกนะ เพราะช่วงนี้ฉันเพลียจริง ๆ ยิ่งมารู้เรื่องนี้ยิ่งเพลีย
“ทำไมถามแบบนั้น”
“เค้าถามอะไรผิด เค้าแค่ถามว่าเธอสนุกกับงานที่ทำมั้ย ทำไมเธอต้องทำเสียงเหมือนเค้าถามหาเรื่องเธอ” ฉันมองหน้านอสเชิงสงสัย
“บ้า เค้าไม่ได้หาเรื่อง เค้าก็แค่สงสัยที่จู่ ๆ เธอถาม”
“แล้วเป็นไง สรุปโอเคกับชีวิตตอนนี้ใช่มั้ย”
“ก็โอเคดิ โอเคมาก ๆ มีความสุขดี” ใช่ ฉันดูออกว่าตอนนี้นอสมีความสุขจริง ๆ
และตอนนี้ฉันไม่ใช่ความสุขของนอสอีกแล้ว เพราะถ้าใช่ก็คงไม่ลืมฉัน
“นอสจอดซื้อยาแก้ปวดหัวให้เค้าหน่อยดิ” ตอนนี้ก็คือเครียดมาก เหมือนหัวมันจะระเบิด ยิ่งคิดยิ่งฟุ้งซ่าน อยากจะกรี๊ด
