“ทำตัวเหมือนบ้านเมืองไม่มีกฏหมาย นึกอยากจะดักทำร้ายใครก็ทำหรือ”
ซูหลิง ยืนจ้องมองไปที่ผู้หญิงทั้งสามคน ที่เวลานี้นั่งลงไปรวมตัวกันอยู่บนพื้นห้องน้ำ ด้วยกลัวว่าตนเองจะถูกทำร้ายอีก และเจ็บปวดจนยืนทรงตัวเอาไว้ไม่ไหว
“ฮือ ฮือ”
เสียงร้องไห้ของหญิงสาวทั้งสาม เพื่อให้ซูหลิงเอาผ้าขี้ริ้วออกจากปาก เนื่องจากแขนของพวกเธอไม่สามารถขยับได้ทั้งสองข้าง แต่ซูหลิงก็ไม่ได้สนใจที่จะช่วยเหลือ ทั้งยังหยิบโทรศัพท์มือถือ ขึ้นมาต่อสายหาเบอร์โทรศัพท์ที่คุ้นเคย
ตู๊ดดดดดด……..
“คุณอาคะ ในห้องน้ำหญิง มีผู้หญิง 3คน บาดเจ็บที่แขนเล็กน้อย คุณลูกค้าวีไอพีก็อยู่ที่นี่นะคะ”
น้ำเสียงหวานๆส่งเสียงไปตามสายโทรศัพท์ เพื่อตามให้ชางอี้เหวินมาจัดการเรื่องนี้ให้เธอ
“ครับ เดี๋ยวอาไปจัดการให้เอง เราเป็นอะไรไหม”
“ไม่ค่ะ แค่เมื่อยมือนิดหน่อย”
รอเพียงไม่นาน ชางอี้เหวินก็เดินมาถึงห้องน้ำหญิง ตรงบริเวณชั้นล่างของโรงแรม ด้วยท่าที
