“เอาล่ะๆ อย่าคิดเลย ไปนอนได้แล้ว”
นริยาพยักหน้าก่อนจะลุกจากโซฟาเดินไปทิ้งตัวนอนบนเตียง แล้วหยิบโทรศัพท์มาเล่นสักพักก็ผล็อยหลับไปแบบไม่ทันได้รู้ตัว
ภาคินนั่งทำงานอยู่อีกสักพักก็ลุกขึ้น เขาเองก็เตรียมตัวจะนอนเช่นกัน แต่หางตาเหลือบไปเห็นกล่องที่ห่อกระดาษเป็นอย่างดีที่วางอยู่ใต้โต๊ะกระจกก็เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ ตั้งแต่กลับมาจากต่างประเทศ ชายหนุ่มมัวแต่ยุ่งจนลืมไปว่าเขาได้ซื้อมันกลับมาด้วย เห็นทีจะได้เวลาเปิดกล่องเสียที
มือหนาเอื้อมหยิบกล่องขึ้นมาวางบนโต๊ะ แกะกล่องอย่างเบามือ หยิบของออกมา 3 ชิ้น เดินไปที่เตียงโดยไร้เสียงฝีเท้า ก่อนที่จะได้ยินเสียงกริ๊กและข้อมือบางก็ถูกใส่กุญแจมือเอาไว้ภายในเวลาไม่ถึงนาทีโดยที่เธอยังไม่รู้สึกตัวตื่น
ชุดนอนบางเบาถูกถลกขึ้นจนเผยให้เห็นเนินอวบอูมที่ไม่มีปราการด้านใน มันเนียนสวยและไม่มีไรขนขึ้นให้รำคาญใจ
หญิงสาวที่กำลังหลับสนิทสะดุ้งตื่น เมื่ออยู่ๆ บั้นท้ายกลมก
