เย็นวันนั้น หลังจากที่ตื่นนอน ภาคินกับนริยาก็ลงมานั่งเล่นอยู่ข้างล่างกับนีรชาและนาริน ภวินทร์กับชวัลญาเข้าไปเคลียร์งานที่บริษัท ส่วนธาวินเมื่อตื่นลงมากินข้าวเสร็จก็ออกไปเที่ยวแล้วบอกว่าจะกลับดึก
นริยากับนารินนั่งคุยกันเบาๆ ปล่อยให้ภาคินกับนีรชานั่งคุยกันเองตามประสาเจ้านายกับลูกน้องและแม่ยายกับลูกเขย จนเมื่อภวินทร์กับชวัลญากลับมาบ้าน ทุกคนก็มารวมตัวกันเพื่อกินมื้อเย็นร่วมกัน
“เออ พ่อให้คนจัดการเรื่องพักร้อนให้คุณนิแล้วนะ”
“ขอบคุณครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะพาน้ำเข้าบริษัทนะครับ อาจจะนอนที่ห้องทำงานเลย น่าจะมีอะไรให้เคลียร์เยอะครับ” ภาคินบอกกับทุกคนเพื่อให้รับรู้ว่าเขากับนริยาจะไม่กลับบ้าน
“เดี๋ยวให้คนจัดเสื้อผ้าเอาไปให้ เซ็ทที่อยู่ในห้องทำงานแม่ว่าน่าจะตกรุ่นไปหมดแล้ว 2 ปีกว่าแล้ว” ชวัลญาหมายถึงเสื้อผ้าทำงานที่เอาไว้เปลี่ยนในห้องทำงาน
“ครับ ขอบคุณครับ”
มื้ออาหารผ่านไปอย่างเรียบง่าย ภาคินคอ
