“กับแม่เลขาของแกคงไม่ได้มีอะไรหรอกนะ” คุณหญิงประไพถามเสียงเขียว ส่วนลูกชายก็ยิ้มกว้างอย่างไม่ทุกข์ร้อน ไม่ได้สนใจสีหน้าอำมหิตของมารดาเลยแม้แต่น้อย
“ถ้ามีล่ะครับ”
“ฉันเอาแกตายแน่ แล้วก็จะจัดการผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้าของแกด้วย”
“คุณแม่มาหาผมมีอะไรเหรอครับ” เขาเปลี่ยนเรื่อง วกกลับมาเรื่องเดิมอีกครั้ง หลังจากที่มารดาทิ้งตัวนั่งลงที่เก้าอี้ตัวใหญ่หน้าโต๊ะทำงานของเขา
“ไม่ต้องมาทำเป็นเปลี่ยนเรื่อง”
“ผมเปล่าครับ ผมก็แค่อยากรีบทำตามที่คุณแม่ต้องการให้เร็วที่สุด เพราะดูคุณแม่จะมีธุระนะครับ”
“วันนี้เรานัดกินข้าวกับน้องแพทจำได้ไหม”
“จำได้ครับ นัดตอนเย็นไม่ใช่เหรอครับ ตอนนี้ผมยังไม่ได้เลิกงาน” เขาแกล้งดูนาฬิกา
“ย่ะพ่อตัวดี ที่แม่มาก็เพราะว่าจะมาย้ำกับแกยังไงล่ะ”
“คุณแม่โทร. มาก็ได้นะครับ ไม่เห็นต้องมาด้วยตัวเองเลย ยังไงผมก็ต้องไปอยู่แล้วครับ”
“ที่ฉันมาเพราะอยากจะมาย้ำกับแกว่า ถ้าแกไปแกล้
