พักกลางวัน...
"กว่าจะผ่านคาบเช้าไปได้ ฉันแทบจะอ้วกออกมาเป็นตัวหนังสือ...ต้มอ่านได้ไหม..."โซเฟียบ่นทันทีที่หมดคาบเช้าของวันนี้
"ฉันก็ไม่ต่างจากแกเลยโซ...ป้ะๆไปพักกลางวันกัน"
"ป้ะ เดี๋ยวโต๊ะเต็ม"แต่อยู่ๆไอ้เรือยอร์ชก็ดึงแขนฉันให้เดินตามเขาไป เฮ้อ! ฉันบอกตรงๆเลยนะ ถึงเพื่อนคนนี้ของฉันมันจะหล่อมากก็จริงแต่ไม่รู้ทำไมฉันถึงรู้สึกเบื่อขี้หน้าไอ้เพื่อนบ้านี่นัก แล้วฉันก็ย้ำเตือนสถานะนี้หลายรอบแล้วว่าเป็นได้แค่เพื่อนจริงๆ
"ไอ้ยอร์ช...แกจะจับมือฉันทำไมเนี้ยปล่อยเลย"ฉันค่อยๆแกะมือปลาหมึกของอีตานี่ออก
"อ๊ะ! พี่พอร์ช!"
"พี่พอร์ชไม่ชอบแกหรอกแกอย่าพยายามเลย"เมื่อเห็นว่าฉันเอ่ยถึงพี่พอร์ชที่เดินมากับพี่ฟินิกซ์ตรงทางเข้าโรงอาหาร ยอร์ชก็เอ่ยขึ้น แล้วมันทำให้ฉันรู้สึกหงุดหงิดเอามากๆ
"ก็เหมือนแกนั่นแหละ เลิกพยายาม...เพราะไม่ว่ายังไงแกก็จะเป็นได้แค่เพื่อนฉันเข้าใจ๊?"พูดจบฉันก็สะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของ
