ผ่านไปสักพักรถเมล์สายที่ฉันขึ้นเป็นประจำก็มาพอดี แต่พี่พอร์ชชิ่งเดินขึ้นไปก่อน สงสัยจะกลัวไม่มีที่นั่ง ฉันจึงเดินตามขึ้นไป และเดินหาที่นั่ง
หมับ ฟุ่บ!!
มือหนาของพี่พอร์ชเอื้อมมาดึงฉันให้เข้าไปนั่งข้างๆเขาก่อนที่ผู้หญิง อีกคนจะนั่งลงเสียก่อน
"อุ้ย!!"
"มานั่งนี่ เดี๋ยวเผลอไปหลับน้ำลายไหลข้างคนอื่นเขาจะหนักใจเอา"
"เอ่อ...พี่ก็เว่อร์..."
"ไม่เว่อร์ จริงๆ"พี่พอร์ชทำหน้าตาจริงจังใส่ฉัน
แต่ถึงฉันจะขี้เซา ฉันก็ไม่หลับต่อหน้าคนที่ชอบหรอกนะ (หรอ) ลองแกล้งๆซบไหล่ดีไหมนะ
"ค่อก!"ว่าแล้วฉันก็แกล้งทำเป็นซบไหล่พี่พอร์ช จนคนที่นั่งมองวิวนอกหน้าต่างหันมามองหน้าฉัน
"อย่ามาแกล้ง!"น้ำเสียงเข้มกล่าวขึ้นเหมือนรู้ทัน
"หยอกนิดหยอกหน่อยเองค่ะ ใครจะไปหลับเร็วขนาดนั้นล่ะคะ"ฉันกลับมานั่งตัวตรงแล้วหยิบหูฟังและโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดเพลงฟัง การกระทำของฉันถูกพี่พอร์ชมองมาเป็นระยะๆ เขินเหมือนกันนะเนี้ย แต่ต้องเก็บอาก
