แต่งล้างหนี้
1313 Words
บ้านวิษณุรังสี
“มาแล้วหรอหมอ พ่อมีธุระจะคุยด้วยหมอคุยกับพ่อก่อนได้ไหม..?”
“ครับ..”
อิทธิวัศพ่อของเขามองหน้าลูกชายด้วยความลำบากใจ ชวนลูกชายไปคุยกัน 2 คนที่ห้องทำงานและด้วยสีหน้าที่เครียดจัดของพ่อตัวเองทำให้เขาสังเกตุเห็น
“พ่อมีธุระอะไรจะคุยกับผมหรอครับ ทำไมดูสีหน้าของพ่อไม่ค่อยดีเลย..?”
“หมอนั่งลงก่อนซิ..”
“ครับพ่อ..”
เขานั่งลงตรงหน้าพ่อตัวเองด้วยสีหน้าสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับพ่อของเขากันแน่ จนเมื่อพ่อเขายื่นซองเอกสารบางอย่างมาให้เขาตรงหน้า
“ซองเอกสารอะไรหรอครับ..?”
“หมอลองเปิดอ่านดูซิ..”
หมออัศนัยหยิบซองเอกสารมาเปิดออกดูและอ่านข้อความในแผ่นกระดาษ เมื่อเขาอ่านจบเขาก็มีสีหน้าเครียดขึ้นมาทันที
“พ่อเคยไปกู้ยืมเงินกับพี่สาวของเพื่อนสนิทพ่อคนหนึ่งเป็นจำนวน 120 ล้านบาทเมื่อ 30 ปีก่อน โดยทำสัญญาว่าจะชดใช้ให้ครบภายใน 10 ปี แต่พอก็ยังไม่ได้ใช้คืนให้พวกเขาเลยแม้แต่บาทเดียว ในสัญญาบอกว่าหากพ่อผิดสัญญาไม่ค*****นให้ครบตามสัญญา พ่อจะต้องชดใช้เงินคืนให้กับพวกเขาเป็นเงินรวมทั้งต้นและดอก 2 เท่าของยอดที่กู้ยืมมา..”
“2 เท่าของ 120 ล้านบาท คือ 240 ล้านบาทเลยนะครับ เงินตั้งเยอะแยะแบบนี้เราจะไปหามาจากไหนละครับ..?”
“...”
“ผมพอมีเงินเก็บอยู่บ้างแต่ก็ยังไม่พอ ถ้าเราขอจ่ายเขาก่อน 20 ล้านเขาจะยอมไหมครับ และส่วนที่เหลือผมจะรีบหามาคืนให้ครบภายใน 3 ปี..”
“เขาไม่ยอม..พ่อลองคุยกับพวกเขาแล้วพวกเขาต้องการให้เราคืนทั้งหมดโดยจะลดดอกเบี้ยให้เราเหลือแค่ 200 ล้านบาทแต่เราต้องหามาให้ทันภายในเดือนนี้เท่านั้น..”
“เดือนนี้หรอครับ..?”
“ใช่ เดือนนี้..”
พ่อของเขาทำสีหน้าหนักใจมากที่จะต้องพูดเรื่องต่อจากนี้ให้ลูกชายตัวเองฟัง
“ถ้าหากเราหาเงินมาคืนให้กับพวกเขาไม่ได้ภายในเดือนนี้ หมอจะต้องยอมตกลงแต่งงานกับลูกสาวของเพื่อนพ่อ และถ้าหากหมอทำให้เธอจดทะเบียนสมรสกับหมอได้ หนี้ทั้งหมดที่เราติดพวกเขาก็จะถือเป็นโมฆะ..”
“แต่งงานหรอครับ..?”
“ใช่แต่งงาน..ถ้าหมอทำให้เธอรักและยอมจดทะเบียนสมรสด้วย เราก็ไม่ต้องชดใช้เงินให้กับพวกเขาเลยแม้แต่บาทเดียว เรามีแต่ได้กับได้หมอลองคิดดูซิเราไม่เสียอะไรเลยนะ แค่หมอยอมแต่งงานกับลูกสาวของเพื่อนพ่อ พ่อเชื่อว่าเธอจะต้องรักหมอและยอมจดทะเบียนสมรสกับหมอแน่ๆ..”
“ผมจะหาเงินมาคืนพวกเขาให้ครบให้ทันภายในเดือนนี้ครับ เพราะผมจะไม่มีวันแต่งงานกับผู้หญิงที่ผมไม่รู้จักเด็ดขาด..”
“แล้วหมอจะไปหาเงินมาจากไหน เงินมันเยอะมากนะลูก..?”
“ผมยังไม่รู้ครับ แต่ผมจะหามันมาให้ได้..”
...
3 อาทิตย์ต่อมา
หลังจากวันนั้นคุณหมออัศนัยก็พยายามรับงานนอกเพื่อหารายได้พิเศษเพิ่ม ไปกู้ยืมเงินจากธนาคารแต่การเดินเรื่องเอกสารก็ต้องใช้เวลาเพราะเป็นเงินจำนวนมาก เขาถึงขนาดบรากหน้าไปขอยืมเงินเพื่อนๆทุกคนที่สนิทด้วยแต่ก็ไม่มีใครกล้าให้เขายืมในช่วงที่เศรษฐกิจแย่ๆแบบนี้ ซึ่งเขาก็เข้าใจมันได้ดีและไม่คิดโกรธหรือเคืองใครเลย
“นัยคะ..”
หมออัศนัยที่นั่งทานอาหารอยู่คนเดียวในห้างหลังจากที่เขาเอาเอกสารมายื่นให้กับธนาคารเพิ่มเติม ก็มีใครคนหนึ่งเดินเข้ามาทักเขา
“นา..”
นาราแฟนเก่าที่เลิกกับเขาไปเมื่อ 3 ปีก่อนเดินเข้ามาทักเขาที่โต๊ะอาหาร
“นี่นัยมาคนเดียวหรอคะ..?”
“ครับ ผมมาคนเดียวแล้วนาละ..?”
“นามากับเพื่อนนะคะ แต่เพื่อนนายังไม่มาเลย”
“ครับ..”
“ขอนานั่งด้วยคนได้ไหม ในระหว่างที่รอเพื่อน..?”
“ได้ซิ..”
“ขอบคุณนะ..”
“...”
เขานั่งนิ่งมองหน้าเธออย่างไม่ละสายตา เพราะตั้งแต่ที่เธอบอกเลิกเขาไปเมื่อ 3 ปีก่อนเขาก็ไม่เคยเจอหน้าเธออีกเลย
“แปลกจังตอนที่เราคบกันนาไม่เคยเห็นนัยยอมออกมาทานอาหารที่ห้างแบบนี้เลย ชวนเท่าไหร่ก็ไม่ยอมมาแต่นี่นัยกลับมานั่งทานคนเดียว..”
“นัยมาทำธุระนะก็เลยแวะมาหาอะไรกิน..”
“แล้วตอนนี้นัยมีแฟนใหม่หรือยัง..?”
“ยัง..นัยยังไม่มีใคร..”
“...”
เธอมองหน้าเขาอย่างรู้สึกพอใจในคำตอบ เพราะเธอรู้ดีว่าเขาคงไม่มีทางเปิดใจให้ใครง่ายๆ เพราะวันที่เธอบอกเลิกกับเขา เขาบอกว่าจะไม่มีวันมีใครและรักใครได้อีกนอกจากเธอ ซึ่งเธอก็ไม่คิดว่าเขาจะทำได้อย่างที่พูดจริงๆ
“นาครับ..”
“อ้าว! วิท.”
เพื่อนชายของเธอเดินมาหาเธอที่โต๊ะหมออัศนัยหันไปมองเขาก็รู้สึกผิดหวังขึ้นมาทันที เธอหันไปมองหน้าเขาอย่างรู้ทันจึงรีบขอตัวพาเพื่อนชายของเธอเดินออกไปจากโต๊ะของเขาทันที
“นาไปก่อนนะ ไว้มีโอกาสนาจะไปหาที่โรงพยาบาล..”
เขามองตามเธอไปด้วยสายตาแห่งความผิดหวัง ตอนนั้นที่เขายอมเลิกกับเธอก็เพราะว่าเขาทำแต่งานจนไม่มีเวลาให้กับเธอ เธอจึงขอเลิกกับเขาซึ่งมันทำให้เขาเสียใจมากและหลังจากนั้นเขาก็ไม่คิดที่จะคบกับผู้หญิงคนไหนอีกเลย
...
“ว๊าย.! เดินบ้าอะไรเนี่ยไม่รู้จักดูตาม้าตาเรือ..”
เขาทานอาหารเสร็จแล้วกำลังจะเดินไปที่รถตัวเองที่อยู่ในลานจอดรถ เขาก็ชนเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินสวนมาพอดี
“ขอโทษครับ ผมไม่ทันมอง..”
“นี่คุณ..”
เธอเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเขาก็ตกใจที่รู้ว่าคนที่เธอเดินชนเป็นใคร
“คุณนั่นเอง..”
“วันนี้ต้องเป็นวันซวยของฉันแน่ๆที่ฉันได้มาเจอคุณที่นี่เนี่ย โคตรซวยเลย”
“ผมก็เหมือนกัน โคตรซวยเลยที่ได้มาเจอคุณ”
พวกเขาจ้องหน้ากันตาเขม็งอย่างไม่มีใครยอมใคร
“จี๊ดมีอะไรกันหรือเปล่า..?”
“อาร์มมาพอดีเลย..”
เขาหันไปมองตามเสียงของผู้ชายคนหนึ่งที่เรียกชื่อเธอ เธอเดินเข้าไปควงแขนผู้ชายคนนั้นต่อหน้าหมออัศนัย
“อย่าไปสนใจเลยคนบ้านะ..เราเข้าไปในห้างกันเถอะจี๊ดหิวแล้ว..”
เขามองตามเธอไปอย่างไม่ค่อยพอใจนักที่ได้ยินเธอเรียกเขาแบบนั้น และเขาก็เดินมาขึ้นรถตัวเองเพื่อที่จะขับกลับบ้าน
“หมอ กลับแล้วหรอ..?”
“แม่รอผมหรอครับ..?”
“เหนื่อยไหมลูก ทำงานคนเดียวแบบนี้.?”
“ไม่เหนื่อยหรอกครับ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงผมนะครับยังไงผมก็จะหาเงินมาใช้หนี้แทนพ่อให้ได้..”
“ถ้าเราหาเงินมาใช้หนี้พวกเขาไม่ทันตามกำหนด แม่จะต้องได้ลูกสะใภ้เป็นผู้หญิงใจแตกแน่ๆแม่รับไม่ได้จริงๆนะหมอ..”
“นี่แม่เคยเห็นหน้าเธอแล้วหรอครับ..?”
“หมอยังไม่เคยเห็นใช่ไหม เดี๋ยวแม่จะเปิดให้ดู..นี่ไงผู้หญิงที่หมอจะต้องแต่งงานด้วยถ้าหากหมอหาเงินมาคืนพวกเขาไม่ทันหมอจะต้องแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้นี่แหละ..”
“คุณจี๊ดหรอ..?”
- Writer
