EP.9 เข้ากันได้แล้ว
1223 Words
“ขึ้นไปนอนที่เตียงได้แล้ว” อยู่ๆคุณภีมก็บอกให้ฉันขึ้นไปนอนที่เตียงทั้งที่ฉันไม่ได้ง่วงและนี่มันก็ยังหัวค่ำอยู่
“ขึ้นไปนอนทำไมคะ น้ำมนต์ยังไม่ง่วง”
“ขึ้น ไป” คุณภีมเน้นสั่งออกมาทีละคำอย่างชัดเจน
“คา...ค่ะ” ฉันคลานขึ้นไปนอนที่เตียงพร้อมกับดึงผ้ามาห่มปิดร่างกายที่เกือบเปลือยของตัวเองเอาไว้
“.....”
“คุ...คุณภีมจะทำอะไรคะ” ฉันถามออกไปเสียงสั่นทันทีเมื่อเห็นว่าคุณภีมกำลังปลดกระดุมเสื้อของตัวเองลงมาเรื่อยๆจากเม็ดบนสุด
“แล้วคิดว่ายังไง” คุณภีมตอบออกมาเสียงนิ่งๆ
“อ่ะ...เอ่อ น้ำมนต์ว่าน้ำมนต์ไปข้างนอกดีกว่านะคะ” ฉันว่าแล้วลุกเพื่อเดินออกไปให้คุณภีมถอดเสื้อผ้า
“จะไปทำไม”
“อ๊ะ” ยังไม่ทันที่ได้ลงจากเตียงด้วยซ้ำ ร่างสูงของคุณภีมก็ก้าวขึ้นเตียงแล้วผลักฉันนอนราบลงกับที่นอนเหมือนเดิม แล้วตอนนี้คุณภีมก็เปลือยช่วงบนอยู่แล้วด้วย
“ในเมื่อเธอบอกว่าให้ฉันลงโทษเธอยังไงก็ได้ ก็อยู่นิ่งๆไม่งั้นเจ็บตัว”
“คุ...คุณภีมจะลงโทษด้วยวิธีไหนคะ” ถึงฉันจะไม่ค่อยฉลาดทันคนเท่าไหร่ แต่สถานการณ์แบบนี้ฉันก็ไม่ไว้ใจเหมือนกัน ถึงฉันจะไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ แต่ก็ใช่ว่าฉันจะมองสถานการณ์ไม่ออกไปเลยทีเดียว แต่ก็อยากถามเพื่อความแน่ใจเพราะไม่คิดว่าคุณภีมจะทำแบบนี้กับฉัน และหวังว่าจะไม่เป็นอย่างที่ฉันคิด
“หึ แล้วคิดว่ายังไง”
“คุ...คุณภีมอย่าทำแบบนี้กับน้ำมนต์เลยนะคะ” ฉันดันอกคุณภีมให้ออกห่างจากฉันเพื่อให้อยู่ในระยะปลอดภัย แต่แรงฉันก็ทำอะไรคุณภีมไม่ได้เลย เค้าไม่ขยับ
“อย่ามาเรื่องมาก! ให้ทำอะไรก็ทำ”
“แต่น้ำมนต์ไม่อยากโดนแบบนี้ ฮึก”
“เลิกร้องไห้ได้แล้วฉันรำคาญ”
“คุณภีมก็ปล่อยน้ำมนต์ก่อนสิคะ”
“เธอมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน”
“น้ำมนต์ไม่ได้สั่ง น้ำมนต์แค่ขอร้อง”
“ฉัน ไม่ ปล่อย”
“คุณภีม ฮือ ปล่อยน้ำมนต์นะ” คุณภีมว่าแล้วก้มลงมาไซ้คอฉันด้วยความรุนแรงจนฉันแสบไปหมด
“เงียบ!”
“น้ำมนต์กลัวแล้ว คุณภีมอย่าทำแบบนี้ ฮือ”
“อย่ามาเรื่องมากได้ไหมวะ อันนั้นก็ไม่เอาอันนี้ก็ไม่เอา!”
“ฮึก คุณภีม น้ำมนต์กลัว”
“แล้วมีอะไรที่คนอย่างเธอไม่กลัวบ้าง” นั่นสินะ มีอะไรที่ฉันไม่กลัวบ้างล่ะ
“น้ำมนต์กลัวคุณภีม” อะไรไม่รู้ แต่ที่รู้คือทุกอย่างที่เป็นคุณภีม ฉันกลัวหมด
“กลัวหรอ” คุณภีมถามเสียงนุ่มจนผิดปกติก่อนจะเอามือมาลูบหัวฉันอย่างอ่อนโยน
“ค่ะ น้ำมนต์กลัว” คุณภีมที่มีท่าทีอ่อนลงทำให้ฉันอุ่นใจขึ้น ถึงแม้ว่าเค้าไม่เคยมีท่าทีแบบนี้กับฉันเลยสักครั้งก็เถอะ
“หึ เธอรู้ไหม ว่ายิ่งเธอกลัวมันเท่าไหร่ มันยิ่งทำให้ฉันรู้ว่าจะใช้วิธีไหนลงโทษเธอ” คุณภีมพูดพร้อมยิ้มมุมปาก แควก
“อร้ายยย คุณภีม” คุณภีมกระชากบราของฉันออกอย่างแรงจนมันบาดไปกับผิว
“ร้องออกมาดังๆ เพราะฉันชอบเสียงร้องไห้กลัวของเธอ” แควก เสียงกระชากแพนตี้ของฉัน
“โอ๊ย เจ็บ ฮือ คุณภีม”
“เจ็บก็ร้องดังๆ! ร้องให้น้ำตาเป็นสายเลือดเลยยิ่งดี!”
“ฮึก ฮือ น้ำมนต์กลัวแล้ว อย่าทำน้ำมนต์เลย” ฉันชันตัวลุกยกมือไหว้คุณภีมที่กำลังถอดกางเกงตัวเอง
“ฉันต้องสนใจเธอหรอวะ”
“ฮื้อ คุณภีม ปล่อยน้ำมนต์” คุณภีมจับข้อเท้าฉันแล้วลากลงนอนราบเหมือนเดิม
“ปล่อยแน่ แต่รอก่อนแล้วกัน”
สวบ!!
“อร้ายยย เจ็บ ฮือ น้ำมนต์เจ็บ” คุณภีมดันสิ่งนั้นของเค้าเข้ามาอย่างแรง
“ทำไมเข้ายากจังวะ อ่า ของไอ้พวกนั้นมันเล็กหรอร่องเธอถึงได้เข้ายากแบบนี้” คุณภีมว่าแล้วดึงมันออก สวบ!!!
“อร้ายยยยยย” และครั้งนี้มันเข้ามาได้ลึกกว่ารอบแรก ซึ่งมันทำให้ฉันเจ็บเหมือนตรงนั้นของตัวเองฉีกขาด มันแสบไปหมด
“อ่า พวกมันยังไม่ได้กินเธอสินะ”
“ฮึก” ฉันได้แต่นอนนิ่งพร้อมกับปล่อยน้ำตาออกมา เพราะตอนนี้มันปวดไปหมดจนไม่อยากขยับเลย
พั่บ พั่บ พั่บ
“อ๊ะ โอ๊ย ฮือ เจ็บ ฮือ น้ำมนต์เจ็บ” ฉันที่ไม่อยากขยับ แต่คุณภีมกลับขยับเข้ามาในร่างกายของฉันอย่างแรง จนฉันต้องร้องบอกเค้า
“เจ็บมากไหม อ่ะ”
พั่บ พั่บ พั่บ
“จะ...เจ็บ ฮือ เจ็บมาก โอ๊ย”
“ดี ยิ่งเธอเจ็บมาก ฉันยิ่งชอบ เจ็บจนจะตายไปเลยยิ่งดี อ่า”
พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ
“อ๊ะ โอ๊ย พอแล้ว ฮือ น้ำมนต์ไม่ไหว”
“เรื่องของเธอ! อื้อ แต่ฉันไม่พอ”
พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ
“ฮึก อื้อ อ๊ะ ฮื้อ พอ แล้ว”
“อ่า โคตรแน่นเลยว่ะ”
“หยุดได้แล้ว น้ำมนต์ขอร้อง ฮึก” มันเจ็บจนจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว
“เก็บปากไว้ร้องเถอะ เพราะยังไงฉันก็ไม่หยุด”
“แต่น้ำมนต์เจ็บ จะไม่ไหวแล้ว”
“นั่นมันเรื่องของเธอ เพราะยังไงฉันก็ไม่ปล่อย”
พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ
“ขอร้อง อื้อ โอ๊ย ฮึก คุณภีม พอแล้ว”
พั่บ พั่บ พั่บ ปึก
“โอ๊ยๆ อ๊ะ ฮื้อ พะ...พอ อ๊า” คุณภีมไม่หยุดแต่กลับขยับเอวเข้าออกเร็วและแรงกว่าเดิม
พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ
“ฮึก เจ็บ ฮือออ”
“อ่าส์ โคตรแน่นเลยว่ะ”
“ฮึก พะ...พอแล้ว มันเจ็บ ฮือ”
“เอาเธอก็มันส์ดีเหมือนกันนี่ อื้อ”
“คุณภีม น้ำมนต์ จะไม่ไหวแล้ว” ตอนนี้มันทั้งเจ็บ ทั้งรู้สึกแปลกปนกันไปหมด จนฉันไม่เข้าใจตัวเอง
“อีกนิด ฉันก็ใกล้แล้ว”
พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ
“อ๊ะ ฮืออ ฮึก”
พั่บ พั่บ ปัก ปัก เสียงกระแทกเข้าอย่างแรงและรัวกว่าเดิม
“อ๊ายยยยยยย” ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่มันโล่งๆ บวกกับเหนื่อยและเจ็บไม่หาย
“อ่าส์” ก่อนจะได้ยินเสียงคุณภีมและรู้สึกอุ่นๆที่ตรงนั้นของตัวเอง แล้วเค้าก็ล้มตัวนอนฟุบที่ซอกคอฉัน
“คุณภีม ปล่อยน้ำมนต์ได้แล้วค่ะ” ฉันทำใจกล้าบอกคุณภีมออกไป เพราะตอนนี้ฉันเริ่มหนักแล้ว
“ฉันต้องทำตาม?”
“น้ำมนต์หนัก แล้วก็เจ็บ”
“เจ็บมากไหม”
“.....” ฉันไม่กล้าตอบออกไปว่าเจ็บมาก ฉันกลัวคุณภีมจะเยาะเย้ยเอา
“ฉันถามว่าเจ็บมาไหม!”
“จะ...เจ็บมากค่ะ” แต่ฉันก็ปฏิเสธสิ่งที่เค้าต้องการไม่ได้สักครั้ง แล้วต้องตอบออกไป
“หึ ดี ในเมื่อเจ็บมาก งั้นฉันจะทำให้เธอเจ็บอีก”
“คะ...คุณภีมจะทำ อร้ายยยย” คุณภีมที่กระแทกส่วนนั้นของเค้าที่ยังไม่ถอดตั้งแต่แรกเข้ามาอีกครั้งจนฉันต้องร้อง เพราะมันยังเจ็บและแสบอยู่
“วันนี้ฉันจะทำให้เธอเจ็บจนเดินไหมไหวเลย อ่ะ”
แล้วคุณภีมก็ยังทำรุนแรงกับฉันตามใจของเค้าไป โดยไม่สนใจเสียงร้องของฉันสักนิด กลับกันเค้ากลับยิ่งพอใจที่ฉันร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดแทนและยิ่งทำให้มันรุนแรงขื้นอีกไปอีก
- Writer
