EP.8 ถอดชุดออกหมด
1216 Words
“ดี งั้นก็ไปอยู่ห้องเก็บของสักสามวันแล้วกัน” สามวันหรอ
“คุณภีม น้ำมนต์ขอโทษนะคะ อย่าทำแบบนี้เลย”
“แล้วใครใช้ให้เธอลองดีกับฉัน”
“น้ำมนต์ไม่ได้ลองดีกับคุณภีม แต่น้ำมนต์ไม่รู้ว่าคุณภีมจะไม่พอใจ” ฉันไม่รู้ว่าเค้าจะหวงเพื่อนด้วยนี่หน่า อีกอย่างพี่อชิก็เป็นคนลากฉันเดินไปเอง เมมเบอร์ให้ฉันเอง ฉันไม่ได้เข้าหาเค้าก่อน
“แล้วยังไง สุดท้ายเธอก็ทำให้ฉันไม่พอใจแล้ว”
“น้ำมต์ขอโทษ ต่อไปน้ำมนต์จะไม่ทำอีก”
“ดี แต่ตอนนี้ไปห้องเก็บของซะ”
“น้ำมนต์ไม่ไป น้ำมนต์ไม่ผิดนะคะ” ฉันเงยหน้าไปตอบคุณภีมเสียงสั่น
“เธอกล้าขัดคำสั่งฉันหรอ”
“น้ำมนต์ไม่กล้า แต่น้ำมนต์ไม่อยากไป คุณภีมอย่าให้น้ำมนต์ไปเลยนะคะ”
“ฉันบอกให้ไป เดี๋ยวนี้!” คุณภีมว่าแล้วเดินเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น
“ไม่! น้ำมนต์ไม่ไป” พลั่ก
“น้ำมนต์! เธอกล้าผลักฉันหรอ!” ค่ะ ฉันผลักคุณภีมแล้ววิ่งหนีเข้าห้องตัวเองทันที ไม่รู้ตอนนั้นอะไรดลใจให้ทำแบบนั้น แต่มือมันไปเอง
ปัง! ปัง! ปัง!
“เปิดประตู!” คุณภีมที่ทุบประตูเรียกให้ฉันเปิดประตูอยู่หน้าห้อง
“ฮึก” แต่เรื่องอะไรฉันจะเปิดล่ะ ฉันนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่ที่หัวเตียงด้วยความกลัว กลัวที่เผลอไปทำร้ายคนภีมเข้า เพราะนี่เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันทำคุณภีมแบบนี้
รอให้คุณภีมหลับไปก่อนแล้วฉันค่อยไปนอนกับกัสจังแล้วกันให้คุณภีมใจเย็นกว่านี้แล้วค่อยกลับห้อง แต่...
แกรก
“เฮือก!”
“คิดว่าจะหนีฉันพ้น?” คุณภีมถามออกมาเมื่อเข้ามาในห้องของฉัน ฉันลืมคิดไปว่ากุญแจห้องทั้งหมดอยู่กับคุณภีม
“น้ำมนต์ผิดไปแล้ว น้ำมนต์ขอโทษ คุณภีมอย่าทำอะไรน้ำมนต์เลยนะคะ” ฉันไหว้คุณภีมออกไปอย่างสำนึกผิด
“มันสายไปแล้วน้ำมนต์ วันนี้เธอทำให้ฉันเสียเวลากับเธอมากแล้ว”
“ฮึก น้ำมนต์ทำอะไรคะ น้ำมนต์ยังไม่ได้ทำอะไรไม่ดีกับคุณภีมเลย” ฉันตัดสินใจถามออกไป เพราะที่จำได้ฉันก็ไม่ได้ทำอะไรผิดที่เกี่ยวกับคุณภีมเลย
“ยังมีหน้ามาถามอีกหรอวะ เรื่องที่เธอมายุ่งกับเพื่อนฉัน เรื่องที่เธอทำตัวแรดๆแบบนี้ เรื่องที่เธอโกหกฉัน เรื่องที่เธอกล้าขัดคำสั่งฉัน แล้วก็เรื่องที่เธอกล้าผลักฉันอีก” คุณภีมร่ายออกมา
“เรื่องพี่อชิมันไม่เกี่ยวกับคุณภีมสักหน่อย แล้วที่ว่าน้ำมนต์แรดน้ำมนต์ก็ยังไม่ได้ทำอะไรไม่ดีนะคะ ส่วนที่เหลือน้ำมนต์ขอโทษ น้ำมนต์แค่ไม่อยากโดนคุณภีมลงโทษ” ฉันพูดออกไปทั้งน้ำตาด้วยความกลัว
“มันเกี่ยวกับทุกเรื่องนั่นแหละ ไอ้อชิมันเป็นเพื่อนฉัน ส่วนเรื่องที่เธอแรดมันทำให้เสื่อมเสียไปถึงครอบครัวเดี๋ยวคนอื่นเค้าว่าบ้านฉันสอนเธอไม่ดี ส่วนเรื่องที่ขอโทษฉันไม่ยกโทษให้”
“คุณภีม อย่าขังน้ำมนต์เลยนะคะ น้ำมนต์กลัวแล้ว”
“คนทำผิดถ้าไม่ลงโทษมันก็ไม่เข็ดหรอก”
“น้ำมนต์เข็ดแล้ว คุณภีมอย่าขังน้ำมนต์เลยนะคะ”
“ถ้าเธอเข็ดจริงคงไม่ต้องโดนขังมาเป็นสิบรอบแล้วไหมน้ำมนต์”
“ฮึก ก็คุณภีมชอบหาเรื่องน้ำมนต์”
“เลิกไร้สาระ แล้วไปอยู่ห้องเก็บของเดี๋ยวนี้”
“คุณภีมน้ำมนต์ยอมแล้ว คุณภีมจะทุบตีน้ำมนต์ยังไงก็ได้ แต่อย่าให้น้ำมนต์ไปอยู่ห้องเก็บของเลยนะคะ น้ำมนต์ไม่อยากไป”
“ทำยังไงก็ได้หรอ”
“ค่ะ แค่อย่าให้น้ำมนต์ไปอยู่ห้องเก็บของก็พอ”
“งั้นถอดชุดบ้าๆของเธอออกซะ”
“ค่ะ น้ำมนต์จะถอดเดี๋ยวนี้” ฉันรับปากแล้วหันตัวเพื่อไปที่ตู้เสื้อผ้า
“จะไปไหน” เสียงคุณภีมขัดขึ้นก่อน
“ไปเอาชุดไปเปลี่ยนค่ะ”
“ฉันสั่งให้ถอด ไม่ได้สั่งให้เปลี่ยน”
“เอ่อ แล้วจะให้ยังไงคะถ้าไม่ให้น้ำมนต์เปลี่ยนด้วย” ฉันถามอย่างไม่เข้าใจ
“ถอด!”
“ค่ะๆ ถอดแล้ว” ฉันสะดุ้งตอบแล้วรีบหันหลังแกะกระดุมเสื้อนักศึกษาทันที
“หันมา”
“หันไม่ได้ค่ะ น้ำมนต์โป๊”
“บอกให้หันก็หันมาสิวะ!”
“.....” ฉันหันไปตามที่คุณภีมบอก แต่ยังคงดึงสาบเสื้อไว้แน่นเพราะไม่กล้าปล่อย
“ถอดออกให้หมดเดี๋ยวนี้”
“คุณภีมออกไปก่อนได้ไหมคะ” ฉันบอกคุณภีมเพราะถ้าจะให้ถอดตอนนี้ฉันก็ต้องโป๊ต่อหน้าคุณภีมสิ
“ฉันสั่งให้เธอถอดเดี๋ยวนี้ น้ำมนต์” คุณภีมกดเสียงต่ำทันที
“แต่น้ำมนต์...”
“หรืออยากไปอยู่ห้องเก็บของสามวันสามคืนไม่ต้องออกมา ไม่ต้องกินข้าวกินน้ำ งั้นป่ะ” คุณภีมพูดแล้วเดินเข้ามาเหมือนจะจับฉัน ฉันเลยเบี่ยงตัวหลบ
“ถอดแล้วค่ะ” ฉันก้มหน้าแล้วค่อยๆถอดเสื้อที่แกะกระดุมออกหมดแล้วก่อนจะกอดเสื้อไว้ปิดหน้าอกของตัวเอง
“เข้าใจคำว่าถอดให้หมดไหม”
“ถอดทั้งหมดเลยหรอคะ”
“เออ! อะไรที่ขึ้นชื่อว่าเสื้อผ้า ถอดให้หมด!”
“คุณภีม แต่น้ำมนต์เป็นผู้หญิง”
“แล้วทีกับไอ้พวกนั้นทำไมเธอกล้าถอดให้พวกมันดู”
“น้ำมนต์ไม่เคยถอดเสื้อผ้าให้ใครดู”
“ถ้าไม่ถอดให้ดูมันจะเอาเธอยังไงวะ”
“น้ำมนต์ไม่เคยทำตัวแบบนั้น”
“หึ ไม่เคย ก็เห็นอยู่ว่าเธอมันแรดแค่ไหน”
“คุณภีมเลิกว่าน้ำมนต์ได้แล้ว น้ำมนต์ไม่เคยทำตัวแบบนั้นจริงๆค่ะ”
“ทำไมฉันต้องเชื่อเธอ”
“.....”
“จะถอดเองดีๆหรือจะให้ฉันช่วยถอด หรือว่าเธอจะเปลี่ยนใจไปอยู่ห้องเก็บของ?”
“.....” ฉันไม่อยากเลือกสักทาง ยิ่งห้องเก็บของถ้าเค้าให้ฉันอยู่วันเดียวเหมือนทุกครั้งฉันก็ยังกลั้นใจไปได้ถึงจะกลัวก็เถอะก็ยังดีกว่าถอดเสื้อผ้าต่อหน้าคุณภีมแบบนี้ แต่นี่มันสามวันไง ฉันต้องแย่แน่ๆ
“หนึ่ง!”
“แล้วคุณภีมจะให้น้ำมนต์ถอดเสื้อผ้าทำไมคะ” นั่นสินะ ฉันลืมถามว่ามันเกี่ยวกับอะไรกับการลงโทษ
“นั่นมันเรื่องของฉัน เธอมีหน้าที่ทำตามก็ทำอย่ามาถามมาก”
“แต่มันดูไม่ดี”
“ต้องให้เป็นไอ้อชิหรือไอพวกในไลน์ใช่ไหม มันถึงจะดูดี”
“ไม่ใช่ค่ะ แต่น้ำมนต์แค่ไม่กล้า” ใครจะกล้ามาถอดเสื้อผ้าต่อหน้าผู้ชายกันล่ะ มันไม่ใช่เรื่องเลยนะ
“ไม่กล้า งั้นฉันถอดให้”
“ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เป็นไร เดี๋ยวน้ำมนต์ถอดเองก็ได้”
“งั้นก็รีบๆถอด อย่ามาเรื่องมาก”
“ค่ะๆ” ฉันตอบแล้วค่อยๆรูดซิปกระโปรงลงช้าๆ พยายามถ่วงเวลาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
“อย่าลีลา ถ้าทำให้ฉันโมโหเธอจะเจ็บตัว”
“ค่ะ” ฉันตอบแล้วค่อยๆถอดเสื้อผ้าที่ใส่ออกจนหมด จนตอนนี้เหลือแต่บรากับแพนตี้
“แล้วอย่าให้ฉันเห็นเธอใส่ชุดบ้าๆนี่อีก”
“ค่ะ”
“ขึ้นไปนอนที่เตียงได้แล้ว”
- Writer
