Oradan çıkarak onun kendi arabasına bindik ve bilmediğim bir yere sürmeye başladı. Nereye gittiğimize dair bir fikrim yoktu ancak içimde oluşan istemsiz bir güven kendimi bırakmamı sağlıyordu. Yan koltuktayken göz ucuyla ona bakıyordum. Karşısındaki yola odaklanmış bir şeyler düşünüyordu. Direksiyonu kavrayan ellerinde damar belirginleşmiş bir yol haritası gibi kendini gösteriyordu. Yan profili de çok güzel görünüyordu. Düzgün bir burnu vardı ve uzun siyah kirpikleri bir ok gibi karşıya bakıyordu. Siyah kirpiklerinin altında yeşil gözleri yola dönmüştü ve dalgındı.
Gerçekten karşımdaki kusursuz bir görüntüydü.
Üzerinde uzun kollu bir kazak vardı ve siyah saçıyla aynı renkti. Onu dalgınlığından kurtaran ise benim kısık sesimdi. “Ne kadar kaldı?”
Yeşil gözlerini kırpıştırarak ilk bana b
