ตอนที่ 11
“ไม่...พี่มิน...อย่า” สรวิชญ์ร้องคราง แปลกใจที่เขารู้สึกเสียใจแทบบ้า เขาทนไม่ได้ที่เห็นเธอร่วมรักกับคนอื่น ทำไมต้องเป็นพี่มินด้วย เขานึกในใจ ครั้งแรกของเขา คงไม่มีความสำคัญสำหรับเธอหรอกแต่ทำไมมันต้องเกิดขึ้นรวดเร็วจนเขาตั้งรับไม่ทันอย่างนี้!!
น้ำลายขม ๆ ตีขึ้นมาถึงลําคอ เขารู้สึกเหมือนอยากร้องไห้...แต่ก็ยังเคลื่อนไหวตัวอย่างหยุดยั้งอารมณ์ไม่อยู่
ร่างกายแกร่งขยับเคลื่อนไหวรุนแรง ไร้การทะนุถนอมอีกต่อไป เสียงร้องครวญระงมใต้ร่างทำให้สรวิชญ์เห็นว่าเธอถึงใจและมีอารมณ์พุ่งขึ้นถึงขีดสุดเพียงไหน จนร่างอวบอั๋นของมินตรากระตุกเกร็งหอบ...มือน้อยจิกลาดไหล่ของชายคนนั้นไว้แน่น สติที่เหลือน้อยนิดของเขาพาตัวเองกลับมายังห้องนอนของตัวเอง
หมดทั้งแรงกาย...ทั้งแรงใจ ไอ้หมอนั่นมันเป็นใคร!! ทำไม่พี่มินของเขาถึงรักหมอนั่นมากขนาดนี้ สรวิชญ์ที่ข่มตานอนหลับ พลิกไปมาหลายต่อหลายครั้งก็ยังนอนไม่หลับ เขานึก
