ตอนที่ 21
จากนั้นรุ่นพี่จึงขึ้นมาขานชื่อรุ่นน้อง ที่จะไปออกค่ายอาสาในวันนี้ ไม่นานนักรถบัสสองคันก็ออกเดินทาง จุดมุ่งหมายคือโรงเรียน ทุรกันดารในเขตภาคเหนือ
“วิชญ์อีกนานเลยกว่าจะถึง นาริขอหลับก่อนนะ”
“หลับสิ”
“นาริขอพิงไหล่ของวิชญ์ได้มั้ย”
“พิงมาเลย” หญิงสาวที่นั่งชิดด้านในเธอหัวโขกกระจกไปหลายรอบเนื่องจากเผลอหลับ จึงขออนุญาตพิงมาทางฝั่งของสรวิชญ์ซึ่งเขาก็ไม่ได้รังเกียจแต่อย่างใด กลิ่นหอมของแชมพูสระผมหรืออะไรสักอย่างที่ออกมาจากตัวนาริ ส่งกลิ่นให้วิชญ์ได้สูดดม มันหอมมากจนเขาต้องก้มไปพิสูจน์กลิ่นที่บนศีรษะเธอใกล้ ๆ
“หนาวจังเลยวิชญ์”
“เอาเสื้อวิชญ์ก็ได้” สรวิชญ์ถอดเสื้อยีนที่ใส่คลุมมาให้นาริห่มเพื่อคลายหนาว เพราะแอร์ที่เย็น หรือเธออยากใกล้ชิดชายหนุ่มก็ไม่แน่ใจ สรวิชญ์ก็เริ่มใจบางกับนาริทุกครั้งไป
“เมื่อคืนไม่ได้นอนเหรอ..นาริ” สรวิชญ์ถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเพื่อนเอาแต่หลับมาตลอดทาง
“นอนไ
