4.กระต่ายน้อยในอ้อมกอดของหมาป่า

1743 Words

โชคดีที่วันนี้หิมะไม่ได้ตกหนัก…คามิเลียจึงเดินเล่นท่ามกลางหิมะด้วยท่าทีสบายๆ เธอรู้สึกมึนหัวเล็กน้อย.…เกลียดนิสัยที่ชอบเดินไปไหนมาไหนของตัวเองชะมัด! คราวหน้าเธอจะนั่งรถม้ามา…จะได้ไม่ต้องเดินกลับเช่นนี้ วันนี้อากาศเย็นในขั้นที่สบาย..ไม่เย็นมากจนเกินไป.. เธอยกมือขึ้นมาเพื่อรับหิมะที่กำลังตกลงมาจากท้องฟ้า… เธอจะเอาชนะเคเดนได้รึเปล่านะ….อดีตสามีที่แสนจะฉลาดของเธอนั้น….เธอจะหนีจากอำนาจของไคโรได้ไหม… คามิเลียทรุดลงนั่งกับพื้นที่เต็มไปด้วยหิมะ…. อ่า…นี่เธอคงจะเมามากแล้วจริงๆ…ในตอนนี้เป็นเวลาดึกมากแล้ว….จะไปขอความช่วยเหลือจากใครกันล่ะเนี่ย!!! ไม่น่าดื่มเยอะเลย!!…ให้ตาย!! “พรึบ!!” อยู่ๆ ตัวของเธอก็ลอยขึ้นมา…เธอเงยหน้ามองเจ้าของอ้อมกอดก็พบกับใบหน้าหล่อเหลาของเคเดน…. เขาอุ้มเธอเดินไปเรื่อยๆ ท่ามกลางหิมะที่กำลังตก คามิเลียยกมือขึ้นมาจับที่ผมหยักศกสีดำสนิทของเขา….เธอมองหน้าเขาเงียบๆ โดยที่ไม่กล่าวคำใดออกมา ….เพราะเธอไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้มันเป็นความจริงหรือว่าเธอนั้นกำลังฝันอยู่กันแน่ เคเดนที่เธอรู้จัก…เขาไม่ชอบให้ใครมาแตะตัว…นั่นคือข้อห้ามข้อแรกที่เธอต้องเรียนรู้หลังจากเข้าไปอยู่ที่คฤหาสน์ไคโร แสดงว่า…ตอนนี้เธอกำลังอยู่ในความฝันสินะ…เธอคงจะหลับไปตอนที่กำลังเดินทางกลับ คามิเลียยกมือขึ้นมาลูบที่คิ้ว…หางตา…ไล่ลงมาที่แก้ม…ก่อนจะหยุดอยู่ที่ริมฝีปากของเขา “….เคเดน…ท่านเคยรักข้าบ้างไหมคะ? …ตลอดเวลาที่ข้าเป็นภรรยาของท่าน ท่านเคยรักข้าบ้างรึเปล่า…ท่านแต่งงานกับข้าเพราะคำสั่งของตระกูลไคโร…แล้วหัวใจของท่านจริงๆ แล้วเคยรักข้าไหมคะ….?” เคเดนหยุดชะงัก…เขาหยุดขาของตัวเองที่กำลังก้าวเดินก่อนจะก้มมองคามิเลียในอ้อมกอด… เธอมองมาที่เขาด้วยสายตาที่แสนเจ็บปวด…. “ข้ามันโง่เองที่เคยรักท่าน…ข้าโง่เองที่หวังให้ท่านรักข้า….” เคเดนกระชับอ้อมกอดของเขาให้แน่ขึ้น…ก่อนที่เขาจะก้าวขาอีกครั้ง.. เธอยังคงกล่าวตัดพ้อเขาอีกมากมายพร้อมทั้งยกมือขึ้นมาทุบที่หน้าอกของเขาแรงๆ ราวกับโกรธเขามาแสนนาน…. เคเดนพาเธอเดินมาจนถึงหน้าโรงแรมของไคโรก่อนจะพาเธอเข้าไปด้านใน…เขาวางเธอที่หลับพริ้มในอ้อมกอดของเขาลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา เคเดนยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาที่รื้นอยู่ที่หางตาของเธอ เธอกล่าวถามเขาซ้ำๆ ว่าเขาเคยรักเธอบางไหม? นี่มัน…อะไรกัน? ท่าทางของเธอไม่เหมือนคนกล่าวที่เธอกล่าวมานั้นเป็นเพียงคำกล่าวที่เพ้อเจ้อ…สายตาที่มองมาที่เขาด้วยความเจ็บปวดยังคงติดแน่นอยู่ในความทรงจำ หรือว่าเธอเห็นอนาคต? ตำนานเล่าขานเกี่ยวกับตระกูลแบรนเดอร์..ท่าทางว่าเขานั้นจะต้องลองศึกดูให้ดีเสียแล้ว แสดงว่า..ที่ตอนนี้เธอกำลังปฏิเสธการแต่งงานของเขา…เพราะเธอเห็นอนาคตที่เจ็บปวดงั้นหรือ? เคเดนถอนหายใจ….ไม่ว่าเธอจะเห็นอะไรในอนาคตก็ตาม เขาก็ไม่คิดยอมอ่อนข้อให้เธอหรอกนะ.. ไม่ว่าในอนาคตเธอจะพบเจอหรือว่าเห็นอะไร…แต่การที่เธอกล่าวตัดพ้อและถามเขาซ้ำๆ ว่าเขาเคยรักเธอไหม ….แค่นั้นมันก็ตีความได้แล้วไม่ใช่เหรอ…ว่าเธอรักเขา คามิเลียลืมตาขึ้นมาเพราะแสงแดดที่ส่องมาจากหน้าต่าง…ความรู้แรกคือหัวของเธอนั้นมันปวดอย่างหนัก… เธอกระพริบตาถี่ๆ เพื่อปรับสายตาให้รับกับแสง… ห้องที่ไม่คุ้นเคยนี้คือที่ไหนกัน….. คามิเลียถอนหายใจก่อนที่เธอนั้นจะลุกขึ้น…. …เธอไม่ได้สวมเสื้อผ้า!!! อ่า…ฉิบหายแล้วไง….นี่เธอเมาจนถูกพาเข้าโรงแรมแล้วกระทำ….เรื่องอย่างว่างั้นเรอะ!!! คามิเลียยกมือขึ้นมาแตะที่ส่วนกึ่งกลางของเธอ …ไม่มีเลือดหรือว่าอะไรทั้งนั้น…แสดงว่าเมื่อคืนไม่ได้เกิดเรื่องอย่างที่เธอคิด… เธอเดินไปที่ห้องน้ำก่อนจะเปิดประตูเข้าไป… “…ตื่นแล้วหรือ? …คามิเลี..” “ปัง!!!” เธอรีบปิดประตูห้องน้ำอย่างแรง…. ให้ตายคามิเลีย ให้ตายสิ!!!! ใครจะพาเธอมานอนด้วยก็ได้แต่ต้องไม่ใช่เคเดนสิ!!!….แล้วเขายืนแก้ผ้าอาบน้ำ…ทำไมไม่ล็อคประตูวะ!!! คามิเลียกระชับชุดคลุมอาบน้ำที่เธอสวมอยู่ก่อนจะเริ่มเดินตามหาเสื้อผ้าของเธอ “ไม่มีหรอก…ข้าให้คนเอาไปซักแล้ว…” เคเดนเดินออกมาจากห้องน้ำก่อนที่เขาจะยกผ้าขนหนูขึ้นมาเช็ดผมที่เปียก…เขาสวมชุดคลุมอาบน้ำที่จะเรียกว่าสวมก็ไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่ เพราะเสื้อคลุมอาบน้ำของเขามันแหวกจนเห็นขนรำไรที่ส่วนล่าง… “…ใจคอ…เจ้าจะไม่ขอบคุณที่ข้าช่วยเก็บเจ้ามาจากข้างถนนหน่อยหรือ?” เธอ…ไม่รู้จะทำยังไงนี่มันเป็นสถานการณ์สุ่มเสี่ยงและไม่เหมาะสมเอามากๆ…ชื่อเสียงเรื่องผู้หญิงของเคเดนนั้นโด่งดังเป็นอย่างมาก เขาไม่เคยนอนกับสตรีคนเดิม….ซึ่งหากมีใครมาเจอว่าเธอกับเขาอยู่ด้วยกันเช่นนี้… มันต้องมีข่าวลือไม่ดีออกมาแน่ๆ… ใจเย็นก่อนคามิเลีย…ค่อยๆ คิดหาทางออก เคเดนยกยิ้มเมื่อเห็นท่าทีของคามิเลียที่ราวกับลูกกระต่ายน้อยที่กำลังตื่นตูม…เธอมองมาที่เขาอย่างชั่งใจ..ริมฝีปากสีชมพูของเธอกำลังเม้ม…อย่างใช้ความคิด… เขารู้สึกสนุกอย่างบอกไม่ถูกเมื่อเห็นท่าทางของเธอ “…ขะ..ขอบคุณค่ะ…ข้าเพียงต้องการเสื้อผ้าของข้า” “มันจะถูกนำมาให้เมื่อเจ้า..อาบน้ำเสร็จ…” “ค่ะ…หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น” คามิเลียเดินไปที่ห้องน้ำ..ซึ่งมีคาเดนขวางทางไว้อยู่ “ข้าหวังอย่างยิ่งว่าท่านดยุคจะไม่ทำเรื่องที่ไม่เหมาะสม….” เคเดนเลิกคิ้วมองคามิเลีย “สำหรับข้าแล้ว…ไม่มีเรื่องที่ไม่เหมาะสมหรอกนะ….” เคเดนดึงคามิเลียเข้ามาก่อนจะก้มลงไปช้อนตัวเธอขึ้นมาอุ้ม… “ท่านดยุค!!!…ข้าจะร้องให้คนช่วยนะคะ!!! หากท่านกล้าล่วงเกินข้า….” “เอาเลย…ข้าจะช่วยเจ้าร้องด้วยเป็นไง…ให้คนเข้ามาเห็นเยอะๆ ว่าเราทั้งสองนอนห้องเดียวกัน…” เขาวางเธอลงในห้องน้ำก่อนจะดึงเชือกที่รัดชุดคลุมอาบน้ำออกมามัดมือเธอเอาไว้… “ท่านดยุค!!!..” เรื่องราวมันชักจะเลยเถิดไปใหญ่แล้ว!!..ตอนนี้กลับกลายเป็นเธอนั้นเปลือยเปล่าต่อหน้าเขา ซ้ำร้ายที่มือของเธอยังถูกมัดไว้อีก… เคเดนอุ้มคามิเลยไปวางในอ่างอาบน้ำขนาดย่อมๆ ที่แค่เขาและเธอเข้าไปก็เต็มแล้ว…. “ท่านดยุคคะ…ได้โปรดเถอะ…ท่านจะต้องเสียใจแน่ๆ ที่ทำเช่นนี้กับข้า!!” เขาผิวปากอย่างอารมณ์ดีก่อนจะมัดมือของเธอไว้กับเสาข้างอ่างอาบน้ำ…. “ข้าเพียงอาบน้ำให้เจ้าเท่านั้น..เอาอย่างนี้..หากว่าเจ้าไม่ส่งเสียงอะไรออกมาเลยจนกว่าข้าจะอาบน้ำให้เจ้าเสร็จข้าจะปล่อยเจ้าไปดีไหม? …แต่หากว่าเจ้าส่งเสียงออกมา…เจ้าจะต้องนอนร่วมเตียงกับข้าคืนนี้อีกคืน….” “ข้อตกลงบ้าอะไรกัน!!..มีแต่ท่านที่ได้ประโยชน์!!!” “…..เริ่มล่ะนะ” “ดะ..เดี๋ยวก่อน….” “ชู่วววว…หากเจ้ากล่าวคำใดออกมาอีก…ข้าจะถือว่าเจ้าแพ้นะ…คามิเลีย….” เธอเม้มปากแน่นก่อนจะมองเขาอย่างไม่พอใจ…เธอไม่พอใจและโกรธเขามากๆ!!! เคเดนดึงคามิเลียให้เธอขึ้นมานั่งบนตักของเขา…ก่อนจะเริ่มต้นอาบน้ำให้เธอ… เขายกยิ้มจางๆ ที่มุมปากอย่างอารมณ์ดี….เขาเป็นคนที่ไม่ชอบให้ใครมาถูกตัว…มันออกจะแปลกอยู่นิดหน่อยที่เขาดันปากไวกล่าวไปว่าจะอาบน้ำให้เธอ กลิ่นกายของเธอนั้นหอมกรุ่นราวกับดอกคามิเลียที่วางอยู่ในห้องทำงานของเขา… เคเดนลูบไล้ที่คอ…ไล่ไปที่ไหล่ก่อนจะใช้ฟองน้ำถูแขนทั้งสองข้างของเธออย่างแผ่วเบา หลังจากทำความสะอาดแขนของคามิเลีย…เขาก็เริ่มถูไล่ลงไปที่เนินอก… คามิเลียหลับตาลง…เธอหายใจเข้าออกลึกๆ เพื่อเรียกสติ… เขาปล่อยฟองน้ำร่วงลงในอ่าง….ก่อนจะใช้มือที่เต็มไปด้วยฟองครีมเริ่มลูบเบาๆ ที่เนินอกของเธอ… เขาค่อยๆ ออกแรงบีบช้าๆ ก่อนจะคลึงเบาๆ ที่ยอดอก…. “ตรงนี้อาจจะต้องทำความสะอาดมากหน่อย….หวังว่าเจ้าคงจะไม่คิดว่าข้ากำลัง…ล่วงเกินเจ้าอยู่หรอกนะ…..” มันกำลังล่วงเกินเธอแน่นๆ เขาทั้งบีบและบี้ขนาดนั้น!!!…ถึงอย่างนั้นคามิเลียก็ยังคงเม้มปากแน่น…เพราะเธอไม่อยากจะอยู่ร่วมห้องกับเขาอีกแล้ว! สัมผัสที่วาบหวามที่เขากำลังส่งมอบให้เธอนั้น…คามิเลียจะคิดเสียว่ามันเป็นความผิดพลาดของเธอเอง…หลังจากผ่านพ้นวันนี้ไปเธอจะลบลืมมันซะ “….ราวกับว่าเจ้ากำลังคิดอะไรบางอย่าง…คามิเลีย…เหตุใดถึงปฏิเสธข้าขนาดนั้น…หื้ม?” “……” คามิเลียกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเพราะเคเดนดันใช้นิ้วสะกิดที่ยอดอกของเธอถี่ๆ จนเธอแทบจะนั่งไม่ติดอยู่แล้ว! ให้ตาย…ชายผู้นี้กำลังทรมานเธอ! “อ่า…ตรงยอดอกของเจ้ามันชูชันขนาดนี้…มันกำลังบอกว่าส่วนล่างของเจ้าคงกำลังแฉะใช่ไหม?”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more