“คุณลุงช่วยข้าไม่ได้เหรอคะ…ก็แค่..ทำต่อจากจูบเมื่อครู่…”
“เด็กน้อย..เจ้าเก็บครั้งแรกไว้ให้คนที่เจ้ารักเถอะนะ….”
“ข้าชอบลุงนะคะ…แบบว่าสเป็คเลย!!!…ไม่อย่างนั้นข้าคงไม่วิ่งเข้ามาให้คุณลุงช่วยหรอกค่ะ!”
เรรินลุกขึ้นจากโซฟาที่เธอนั่งอยู่..เธอเห็นแววตาที่วูบไหวของชายเบื้องหน้า
เธอมั่นใจสามในสี่ส่วนว่าเขานั้นรู้สึกหวั่นไหวกับเธอเหมือนกัน…
เรรินยกมือขึ้นมาคล้องคอของแอสรันไว้….
“แค่ช่วยครั้งเดียวเท่านั้น..หากว่าท่านไม่ชอบข้า ก็ไม่เป็นไร..เราก็แค่แยกทางกัน…”
แอสรันหลับตาลง
“ไม่ได้..อุ๊บ!!”
เรรินจูบเขาอีกครั้ง…เธอสอดลิ้นเข้าไปปลุกเร้าเขาอย่างช้าๆ…
เรื่องที่เธอกล่าวมานั้นเธอไม่ได้โกหกเลย…เธอชอบเขา…ท่านนักเวทย์แอสรัน
ชอบเขามาเนิ่นนานตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก…
เรรินถอดเสื้อของตัวเธอเองออกจากหมด…เธอผลักแอสรันลงบนเตียงขนาดเล็กที่แอสรันใช้นอนคนเดียว
ให้ตายเถอะ!!..เขาไม่คิดว่าเรื่องราวมันจะเลยเถิดม
