คฤหาสน์แมริโน่….
แกรนด์ดัชเชสยกถ้วยชาขึ้นดื่ม….ในท่วงท่าที่สวยงามและสูงส่ง
“รู้อะไรไหมลูก้าลูกรัก…หากจะเปรียบไคโรเป็นความมืด…แมริโน่ก็คือแสงสว่าง…แต่ในอาณาจักรที่แสนจะกว้างใหญ่นี้ ไม่มีตระกูลใดที่จะทรงอำนาจได้เท่าไคโรอีกแล้ว….มันน่าเจ็บใจที่ตระกลูแมริโน่ของเราไม่ได้ด้อยไปกว่าไคโรตรงไหนเลย…แต่เรากลับไม่สามารถที่จะเอาชนะได้เลย….”
ลูก้าถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย…ท่านแม่ของเขาคือสตรีที่งดงาม…ถึงแม้ว่าจะมีอายุที่มากแล้ว แต่กาลเวลาไม่อาจพรากความงดงามบนใบหน้าของท่านแม่ได้เลย
เรื่องราวที่ท่านแม่ไม่ชอบไคโรนั้นเขาฟังมาตั้งแต่เด็กจนคร้านจะใส่ใจ..
ตัวของไคโรเองก็ไม่ได้มองแมริโน่เป็นศัตรูด้วย…เราต่างถ้อยทีถ้อยอาศัยกันในเรื่องของธุรกิจต่างๆ เขามองว่ามันคือความได้เปรียบด้วยซ้ำที่ตระกูลมหาอำนาจทั้งสองตระกูลจับมือกัน
“ลูก้าแม่รู้ดีว่าเจ้าคงจะไม่มีวันเข้าใจแม่…แม่เพียงอยากจะบอกว่าแม่อยากได้คามิเลีย..มาเป
