บทที่ [11]
ตามคนมาช่วย
''หากอยู่ใกล้กันจะรู้สึกอุ่นขึ้นขอรับ''
''ไม่เป็นไรข้ามิได้หนาวเสียหน่อย…'' จินเยว่นางขยับกายออกไปเล็กน้อย
''พี่หญิงท่านอย่าดื้อ ตัวสั่นเช่นนี้ยังบอกว่ามิหนาวอีกหรือขอรับ ขยับมา'' หญิงสาวนั้นตกใจเหตุใดเขาถึงได้ดุข้ากันเนี่ย หลังจากนั้นนางก็เชื่อฟังเขาไปดีกว่าหนาวตายอยู่ในถ้ำแห่งนี้ยิ่งตกดึกก็ยิ่งหนาว
''นี่...หลิวหยางเจ้ามากอดข้าทำไม?!''
''ทำแบบนี้มันจะได้อุ่นขึ้นขอรับ''
''ไม่เอา…ปล่อยข้านะ'' นางดิ้นไปดิ้นมาในอ้อมกอดของเขา
''พี่หญิงท่านรังเกียจข้าสินะขอรับ…'' จู่ๆ หลิวหยางเขาก็เอ่ยตัดพ้อออกมาด้วยท่าทางที่น่าสงสาร ทำให้หญิงสาวรีบปฏิเสธทันที
''ข้ามิได้รังเกียจเจ้าเลยนะ ก็แค่…รู้สึกแปลกๆ ที่ทำแบบนี้น่ะ''
หลิวหยางขยับกอดให้แน่นขึ้นอีกจากที่หนาวกลายเป็นไม่หนาว หญิงสาวสัมผัสถึงลมหายใจอุ่นๆรดใกล้ใบหูและลำคอ
''พี่หญิงท่านหน้าแดงขนาดนี้ท่านมีไข้หรือเปล่าขอรับ'' หลิว
