3-1 ********เทพผู้แสวงหาความสงบ
1020 Words
3
********เทพผู้แสวงหาความสงบ
คราแรกพบสตรีแปลกหน้า นางสบมองนัยน์ตาสีแดงก่ำประหนึ่งดวงตาแห่งเทพสงครามของเขาอย่างไร้ความกลัวเกรง ต่างจากเครื่องสังเวยก่อนนั้นที่กลัวจนตัวสั่น ******หาใช่ความใจกล้าของนางผู้ไม่หวาดหวั่นต่อเทพ เหมือนนางเป็นสตรีประหลาด ผู้ไม่หวาดกลัวสิ่งใดเลย
เทพอู่เฉินรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงของตน เขาค่อนข้างให้ความสนใจอาเป้ย จึงส่งของสวยงามไปให้นางหลายชิ้น เสื้อผ้าอาภรณ์ ปิ่นปักผมสตรี เรือนนี้ไม่เคยมีมาก่อนก็ให้บ่าวประจำตัวทั้งสองไปหาวัตถุดิบจากสวรรค์มาสร้างมันด้วยพลังเวท ส่วนหนึ่งนั้นเขาสร้างมันด้วยพลังปีศาจ
เทพอู่เฉินเป็นครึ่งเทพครึ่งปีศาจ ทว่ามีนิสัยรักความสงบ ตามหาความสงบอยู่เป็นนิจ เขาใคร่อยากจะรู้นักว่าคำทำนายนั่นมีมูลความจริงหรือไม่ หากว่านางเป็นบุคคลตามคำทำนาย เขาจะพบความสงบสุขได้จริงหรือ?
ตลอดหลายร้อยปีมานี้ ภาระปัญหามากมายรบกวนเขาอยู่เรื่อยไป ปีศาจตามรังควาน แม้แต่ทวยเทพยังผลักภาระมาให้เขาจำเป็นต้องรับผิดชอบ ชีวิตวุ่นวายแม้เป็นเทพยังหาได้พบความสุข
ตัวเขากำลังคิดว่าหากใช่นางจริง การบีบบังคับนางไม่น่าจะทำให้นางยอมปฏิบัติตามระเบียบ จากที่เห็นความดื้อรั้นเอาเรื่องของนาง ไม่ฟังผู้ใดนอกเสียจากอาจารย์ของนาง การใช้ไม้อ่อน เป็นมิตรกับนางเสียหน่อย เขาอาจได้สิ่งที่ตนปรารถนาในอนาคต
“มนุษย์ยกย่องให้นางเป็นเจ้าสาว กุเรื่องขึ้นมาหลอกพวกนางให้รับหน้าที่อย่างเต็มใจ แต่จะสวรรค์หรือข้าหรือใคร ไม่เคยสั่งให้มนุษย์ส่งเครื่องสังเวย ท่านแม่มีแผนการอะไร?”
คงเป็นฝีมือนางเฟยอี๋ไปบอกเจ้าเมืองให้ส่งเครื่องสังเวยมาเป็นสตรีในทุกรอบสิบสองปี แต่เงื่อนไขยิบย่อยนั้นเห็นว่ามนุษย์จะตั้งกันเอง บอกผ่านกันมารุ่นสู่รุ่น การสื่อสารก็ผิดเพี้ยนไป
หรือจะเป็นการเข้าใจผิดแต่แรก มนุษย์ต่างทึกทักกันเอาเอง?
ก็ไม่น่าจะเป็นไปได้... สมควรเป็นฝีมือของท่านแม่มากกว่า
เทพอู่เฉินยืนคิดเรื่องนี้อยู่หน้าเรือน เคียงข้างงูเขียวและงูขาวที่เขาชุบเลี้ยงมา
เซียวอี้หรู เทพงูคนพี่มีความเป็นกังวลเรื่องคำทำนายของแม่เฒ่าผู้แก่กล้าวิชา
“หากว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องและเป็นไปตามคำทำนาย อาเป้ยอาจเป็นสตรีผู้ทำให้เทวโลกเกิดปัญหาครั้งใหญ่ นางเฟยอี๋คงอยากให้เป็นเช่นนั้น”
“การปรากฏตัวของนางไม่ใช่เรื่องใหญ่ วันใดที่ใต้เท้าจีกงหรือข้ารับมือไม่ไหว ท่านราชาแห่งสวรรค์จะลงมาจัดการด้วยตนเอง ท่านจะไม่ปล่อยให้เทวโลกสักภพหนึ่งล่มสลาย ข้าเชื่อ...”
บุรุษเทพเงยหน้าขึ้นมองใบไม้ดอกไม้หลากสีสะท้อนแสงระยิบระยับ วิจิตรตระการตา ร่วงโรยจากต้นไม้ทิพย์ ไม่มีวันตายแต่เป็นถาวรตลอดการบนเทวโลก มันเพียงร่วงหล่นเพื่อผลัดใบใหม่ เป็นสัญญาณบอกว่าท่านเทพจะเริ่มเข้าสู่การพักผ่อน
เขากำลังนึกถึงมารดาผู้ให้กำเนิด
ปีศาจงูมักจำแลงกายเป็นสตรีแสนงดงามอ่อนหวาน คอยก่อกวนผู้มีศีลให้มุ่งสู่ความหมกมุ่นในกามารมณ์ ครั้งหนึ่งนางถูกคุมขังอยู่ร่วมพันปี แหกคุกออกมาได้จึงออกอาละวาด สร้างความวุ่นวายไปทั้งเทวโลก นางยังลงไปเข้าร่วมกองทัพบนโลกมนุษย์ ยุยงปั่นป่วนทั้งฝ่ายเจ้าเมืองและฮ่องเต้แห่งราชวงศ์หมิงให้ทำสงคราม นางเป็นเหตุชนวนของการทำให้บ้านเมืองเกิดสงครามครั้งใหญ่ การรบราฆ่าฟันกันโดยไร้เหตุผล เกิดความวุ่นวายยุ่งเหยิง ผู้คนล้มตายจำนวนมาก นางสังหารขุนนางผู้ตั้งตัวเป็นมือปราบมาร ชักชวนอสูรลงไปล่อลวงมนุษย์ หาความสำราญใจช่วยเหลือนางด้วยอีกแรง
วีรกรรมท่านแม่ เล่าไม่จบในวันเดียว มีแต่เรื่องร้ายกาจเหมือนกับว่านางทำทุกอย่างเพื่อระบายอารมณ์โกรธแค้นเพราะถูกกักขังในคุกใต้ดินมานาน
จะมีเรื่องดีเพียงเรื่องเดียว นางไม่เคยทำร้ายบุตรชายที่อุ้มครรภ์มาอย่างหวงแหน เป็นตรงกันข้ามเสียอีก หากผู้ใดมายุ่มย่ามวุ่นวายกับลูกชายหัวแก้วหัวแหวนมากจนเกินไป นางอาจปรากฏตัว
พังทุกอย่างราบ ทำลายทุกสิ่งสิ้น!
นี่เป็นเรื่องที่เขาจะไม่ลืมอย่างเด็ดขาด เทพอู่เฉินหันไปพูดกับบ่าวคนสนิททั้งสอง
“เจ้านำความว่าข้าไม่ว่างรับแขกไปติดให้ทั่วเกาะ หวังว่าเรือนข้าจะไม่พังราบเป็นหน้ากองเหมือนคราวก่อน ทั้งอสูร ปีศาจ ทั้งท่านแม่อุตส่าห์มาเยี่ยมเยียน เผาต้นไม้ดอกไม้ข้าเสียไม่เหลือสักต้นเดียว”
“ข้าน้อยซื่อหยูอี้ ****ด้วยเกียรติของตระกูลข้า รับปากท่านว่าจะดูแลทุกอย่างในเรือนนี้ให้เรียบร้อย ขอให้ท่านอู่เฉินวางใจ ไม่ต้องเป็นกังวล” บุรุษร่างเล็กที่สุดให้คำสัตย์ว่าจะปกป้องเรือนท่านเท่าชีวิต ประสานมือทั้งสองก้มศีรษะลงคำนับท่านเทพพร้อมกับพี่ชาย
“พวกข้าเอาอยู่ แม้แต่ต้นไม้ดอกไม้เหล่านี้พวกข้าก็จะคุ้มครองมัน รีบเข้าห้องจำศีลเถอะครับท่านอู่เฉิน เดี๋ยวจะไม่ทันการ”
“ขอบใจมาก ข้าไว้วางใจเจ้าสองพี่น้องมากที่สุด ข้าจะไปผลัดร่างใหม่ของข้าอย่างสบายใจละกัน”
ในสายตาอ่อนโยนลง เทพอู่เฉินหันหลังกลับไปทางเรือนไม้หลังใหญ่
“เรื่องอาเป้ย นางอยากออกมาสูดอากาศบ้างก็ปล่อยนาง นางประสงค์สิ่งใด หากไม่เหลือบ่ากว่าแรงของพวกเจ้า ข้ารบกวนพวกเจ้าดูแลนางด้วย”
สองเทพงูมองหน้ากันเหลอหลา ด้วยเหตุว่างานยากอย่างใหญ่หลวง ยิ่งเสียกว่างานดูแลบ้านของเทพอู่เฉินคงจะเป็นงานดูแลนาง!
- Writer
