รสรักคุณหมอ

บทที่1 น่านน้ำมาแล้วค่ะ

บทที่1

น่านน้ำมาแล้วค่ะ

บ้านปิติภัทรไพศาล

"สวัสดีค่ะหนูชื่อ น่านน้ำ อลิสา พงศ์ภูริโสภณ วันนี้หนูมาพบคุณลิลินตามคำสั่งของคุณป้าพริกแกงค่ะ"

น่านน้ำลูกสาวของคุณแม่ดอกอ้อและพ่อต้นหนาวกับคุณพ่อต้นเหนือ มีพี่ชายชื่อน่านฟ้าเป็นนักบินอบอยู่ค่ายทหารอากาศทางภาคกลาง

"เชิญด้านในเลยค่ะ คุณผู้หญิงกับคุณท่านรออยู่" แม่บ้านพาน่านน้ำเข้ามาด้านใน เธอไม่ได้ตื่นตาตื่นใจกับบ้านหลังใหญ่เพราะครอบครัวเธอก็ไม่ใช่คนธรรมดา คุณพ่อทั้งสองมีธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ โรงแรม ร้านอาหาร ผับ ส่วนคุณแม่มีรีสอร์ต คาเฟ่ สวนผลไม้ รวมถึงไร่องุ่นที่กำลังเป็นที่รู้จักของทางภาคเหนือ

เข้ามาด้านในน่านน้ำก็เดินเข้าไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับทั้งสองท่านก่อนจะไหว้เคารพพวกท่านอย่างนอบน้อม

"หนูชื่อน่านน้ำค่ะ^^"

"พริกแกงแนะนำมาหวังว่าหนูน่านน้ำจะไม่อึดอัดใช่ไหมที่ต้องมาอยู่ที่นี่กับพวกเรา" ลิลินเอ่ยถามสายตามองเด็กสาวตรงหน้าอย่างพิจารณา

"สบายมากค่ะ หนูอยากทำงานอยากพิสูจน์ตัวเองให้คุณพ่อรู้ว่าหนูก็สามารถทำงานได้เหมือนกันค่ะ"

"ลูกชายป้าค่อนข้างนิสัยเสีย หนูน่านน้ำรับมือได้ใช่ไหมป้าอยากให้ลูกชายมีสังคมบ้าง เชื่อไหมตั้งแต่ลูกชายป้าอายุ15 จนตอนนี้ปาไปเลขสามแล้วป้ายังไม่เคยเห็นรอยยิ้มของลูกชายเลย"

"คงจะเหมือนพี่ชายของหนูค่ะ รายนั้นก็ยิ้มยาก เอาแต่ใจ ปากร้ายแต่ก็ใจดีกับหนูมากเลยใครแกล้งหนูไม่ได้เลยนะ"

"ใช่ๆ แบบนี้ก็สบายใจหน่อยนะคะคุณแม่ หนูน่านน้ำดูซนๆ น่าจะทำให้เจ้าศรัณย์มีสีสันในชีวิตบ้าง"

น่านน้ำถูกพามานอนพักที่ห้องรับรองบ้านหลังนี้ใหญ่โตไม่ต่างจากบ้านคุณพ่อทั้งสองของเธอเลย

"คุณน่านน้ำอยากได้อะไรเพิ่มบอกขนุนได้เลยนะคะ เดี๋ยวขนุนจัดการให้ค่ะ"

"อ๋อ ได้จ้า เดี๋ยวน้ำขาดเหลืออะไรจะบอกนะคะ ว่าแต่คุณหมอศรัณย์ไม่ได้อยู่บ้านนี้หรือคะ"

"คุณหมอพึ่งเรียนจบเฉพาะทางที่อเมริกาค่ะ ได้ข่าวว่าน่าจะถึงพรุ่งนี้แต่ไม่รู้จะกลับมาบ้านก่อนหรือไปรับตำแหน่งที่โรงพยาบาลเลย"

"มาถึงก็ทำงานเลยหรือคะ เจ้านายพี่ขนุนเนี่ยขยันจริงๆ"

"คิกๆ ก็แบบนี้แหละค่ะ คุณหมอศรัณย์ค่อนข้างจริงจังกับงานมากเรียนเก่ง กีฬาเลิศ ร้องเพลงก็เพราะ"

"ดูอบอุ่นจังเลยนะคะ"

"ใช่ค่ะ แล้วก็ยังมีคุณหนูลีน่ากับคุณหนูลีอา พี่สาวฝาแฝดของคุณหมอศรัณย์ด้วย คุณลีน่าเป็นหมอศัลยแพทย์เดี๋ยวเย็นๆ ก็คงกลับพร้อมคุณหมอสายฟ้า ส่วนคุณลีอาอยู่จันทบุรีค่ะดูแลสวนผลไม้และกิจการรีสอร์ตของคุณท่านค่ะ"

นั่นซินะ ฉันพอรู้เรื่องนี้มาคร่าวๆ แล้วหลังจากเก็บของเสร็จฉันก็ลงมาคุยงานกับคุณป้าลิลินท่านบอกว่า ท่านเจอคุณป้าพริกแกงของฉันที่งานสังคมเลยสนิทกันระดับหนึ่ง

"แล้วทำไมหนูน่านน้ำถึงได้มาหางานทำล่ะ ป้ารู้นะว่าอยากพิสูจน์ตัวเองแต่ป้าว่ามันแปลกๆ อยู่พ่อหนูยอมได้ยังไง คุณต้นหนาวยอมให้ลูกออกจากบริษัทได้ยังไงกัน" ลิลินยกแก้วชากุหลาบขึ้นมาจิบ สายตามองไปที่เด็กสาวด้วยความสงสัย

"คือแบบนี้ค่ะ คุณพ่อของน้ำค่อนข้างจริงจังกับงานมาก ท่านต้องดูงานทั้งเหนือ กลาง ใต้ ถึงน้ำจะเป็นลูกรักแต่ก็ต้องเริ่มทำงานตั้งแต่การบริการรับลูกค้าไต่เต้าขึ้นมาจนถึงตำแหน่งผู้ช่วยเลขา น้ำต้องไปพบลูกค้าหลายแบบทั้งดีและไม่ดี น้ำกดดันมากถูกลวนลามทางสายตาไม่พอยังถูกคำพูดดูถูกถากถางสารพัดจนวันที่น้ำทนไม่ไหวเพราะถูกลวนลามจึงเกิดเรื่องทะเลาะวิวาทเสียหายมาถึงบริษัท น้ำถูกทำโทษแต่ทีมของน้ำไม่ผิดน้ำจึงรับผิดชอบคนเดียวด้วยการถอยออกมาจากตรงนั้นเพื่อพิสูจน์ตัวเองให้คุณพ่อรู้ค่ะ"

ลิลินรับฟังทุกอย่างและพอเข้าใจนิสัยใจคอของน่านน้ำเธอเป็นคนที่จริงใจ รักความถูกต้อง นิสัยไม่ต่างจากเธอตอนสาวๆ มากนัก อีกอย่างชาติตระกูลก็ไม่ธรรมดาติดท็อประดับประเทศเหมือนกัน

หากได้ดองกันจะเป็นยังไง

แค่คิดนะไม่ได้ทำจริงๆ

ถึงเวลาร่วมรับประทานอาหารเย็นฉันได้ทำความรู้จักกับพี่ลีน่าหรือคุณลีน่าแล้ว เธอเป็นคนนิ่งๆ แต่ก็แอบตลกอยู่ไม่ใช่น้อยเป็นคุณหมอศัลยแพทย์ที่ใช้มีดได้เก่งกาจมากดูจากการแกะสลักผักผลไม้บนโต๊ะแล้วฝีมือไม่ธรรมดาจริงๆ

"ฝึกสิหนูน่านน้ำ ย่าจะบอกอะไรให้นะว่าการแกะสลักเป็นการฝึกสมาธิได้เป็นอย่างดีเลย ลีน่าถึงได้เป็นคนใจเย็น" คุณย่าจันทร์เจ้าส่งแครอทกับมีดแกะสลักให้น่านน้ำ เธอมองแล้วยิ้มแหยๆ

"น้ำกลัวจะแกะสลักเป็นรูปหมูจังเลยค่ะ แฮร่ๆ"

"โธ่ลูกเอ๊ย น่าเอ็นดูเสียจริง สายฟ้าดูสิลูกแม่เห็นหนูน่านน้ำแล้วนึกถึงลิลินสมัยสาวๆ เลย"

"แม่คงไม่คิดอะไรแผลงๆ ใช่ไหมครับ" สายฟ้ามองหน้าทุกคนแต่ไม่มีใครสบตาเขาเลยนอกจากน่านน้ำที่ยิ้มให้ขาจนตาหยี เธอไม่ทันคนบ้านนี้หรอก

"ถ้าลีอาอยู่เธอกับลีอาอาจจะสนิทกันมาก ลีอานิสัยไม่ต่างจากเธอเท่าไหร่หรอก" ลีน่าวางผลงานชิ้นแรกลงจานเธอก็ส่งมีดคว้านให้แม่บ้าน ผ้าสะอาดและน้ำสะอาดถูกส่งมาให้ล้างมือ "ไว้วันหยุดยาวฉันจะพาเธอไปเที่ยวจันทบุรีที่นั่นมีกิจกรรมเยอะมาก ไปช่วงหน้าทุเรียนรับประกันว่าเธอจะติดใจ"

"ราชาผลไม้คิกๆ จัดไปค่ะคุณลีน่า"

"เอ๊ะ! ลีน่าลูกลืมไปหรือเปล่าว่าน้องชายไม่ชอบทุเรียน หน้าทุเรียนศรัณย์ไม่เคยไปเลยถ้าไปก็อยู่แต่ในห้อง อยู่บ้านพักตามลำพัง" ลิลินหันมามองหน้าลูกสาวคนโต

"เรื่องนี้ต้องโทษลีอาเลยค่ะตอนเด็กๆ ชอบแกล้งน้อง"

น่านน้ำนั่งฟังก็เกิดหัวเราะตามเธอเห็นรูปคุณหมอศรัณย์แล้วออกสาวมาก อย่างน้อยเธอก็มีเพื่อนเป็น LGBTQ หลายคนและเธอก็ค่อนข้างมั่นใจว่ารับมือกับหมอศรัณย์ได้แน่นอน

--------------------------------------

ยัยหนูของไรท์เป็นเด็กที่โลกสดใสมากค่ะแต่ต้องมาหม่นหมองเพราะไอ้ต้าวหมอหรือเปล่านะ

คอมเมนต์หน่อยนะคะเดี๋ยวมาต่อเรื่องนี้เขียนนำไปหลายตอนแล้ว