เวลา 16.30 น.
ปิ่นปักมองดูเวลาเมื่อทำงานของตัวเองเรียบร้อยแล้วสำหรับหน้าที่เลขา เธอมองดูประตูห้องทำงานท่านประธานแล้วก็รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้เก็บข้าวของใส่กระเป๋าสะพายใบใหญ่ตัวเองเพื่อจะกลับบ้านก่อนที่เขาจะออกมาจากห้องทำงาน ไม่อยากจะกลับพร้อมกับคนเผด็จการ
พอเก็บข้าวของใส่กระเป๋าเรียบร้อย ปิดคอมตั้งโต๊ะเรียบร้อยก็มองดูประตูห้องทำงานท่านประธานอีกครั้ง ก่อนจะเดินจากโต๊ะทำงานไปยังลิฟต์โดยสาร พอถึงลิฟต์ก็หันไปมองด้านหลังระหว่างกดเรียกลิฟต์ เธออมยิ้มเมื่อไม่เห็นเขาตามมาก็รีบก้าวเท้าเข้าลิฟต์เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก
“เรื่องอะไรจะยอมให้แทะเล็มง่ายๆ ชิ!”
เธอพึมพำล้วงกระเป๋าหยิบโทรศัพท์ออกมาเล่นระหว่างรอให้ถึงชั้นล่าง แต่ประตูลิฟต์ก็เปิดแทบทุกชั้นและมีพนักงานเข้ามาในลิฟต์เรื่อยๆ
“คุณเลขา” ตะวันเอ่ยทักเมื่อเข้ามาในลิฟต์เห็นคนตัวเล็กก้มหน้าเล่นโทรศัพท์อยู่ข้างในลิฟต์
“คุณตะวัน” ปิ่นปักทักทายอีกฝ่าย
