“เอ่อลินขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ ห้องของคุณจัสตินอยู่ชั้นไหนห้องที่เท่าไหร่...เอ่อ พอดีเขาเมามากน่ะค่ะลินแค่จะเอาไปส่ง”
ลลินถามพนักงานก่อนที่จะได้รับกระดาษจดให้แต่พนักงานไม่สามารถช่วยเธอพยุงเขาได้เพราะอยู่เวรคนเดียวทิ้งไปไม่ได้ด้วย
“เฮ้ออออ ถึงสักที คนอะไรตัวหนักเป็นบ้า”
ลลินอดบ่นออกมาไม่ได้ เมื่อทิ้งร่างใหญ่ของจัสตินลงบนเตียงนอนของเขา จัสตินที่พลิกตัวนอนหงายเมื่อท่านอนเมื่อกี้ไม่สะดวกสบาย ขาเรียวที่กำลังจะก้าวเดินเพราะเสร็จภารกิจแล้วนั้นหยุดชะงักลงเพราะหันไปเจอรูปหน้าคมหล่อของคนเมา เธอเผลอไผลเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะนั่งลงข้างเขาเพราะคิดว่าเขาคงไม่ลุกขึ้นมาเพราะเมาหนักขนาดนี้
ลลินนั่งมองหน้าคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของลูกเธอ ก่อนจะอดยิ้มออกมาไม่ได้ เพราะจีซัสนั้นช่างหน้าตาเหมือนจัสตินไม่มีผิดเพี้ยนถ้าพิจารณาดูดีๆ นิสัย ท่าทาง ทุกอย่างนั้นเหมือนชายหนุ่มแทบทั้งหมดนอกจากผิวขาวอมชมพู ที่เหมือนเธอกั
