เจ็บ...2

427 Words

“เลิกพูดอะไรเป็นเด็กๆ ได้แล้ว ผมเป็นคนที่พูดคำไหนคำนั้น ในเมื่อเราตกลงกันเรียบร้อยแล้ว ก็อย่ามาคืนคำเลย เพราะมันจะเหมือนเด็กไม่รู้จักโต” ธิมหาเหตุผลสารพัด เขาจะปล่อยเธอไปได้อย่างไร ในเมื่อเธอคือคู่นอนที่เขาถูกใจ และที่สำคัญเขายังไม่เบื่อเธอ อย่าฝันไปให้ยากเลยว่าเขาจะปล่อยเธอไปง่ายๆ “งั้นบอสจะไปไหนก็ไปเถอะค่ะ ฉันก็จะออกไปทำธุระเหมือนกัน” เมื่อเมยาวีรู้ว่าเขาก็ต้องการเธอเหมือนกัน เพราะฉะนั้นเธอก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว เธอเชื่อว่าต่อไปจากนี้ เธอจะสามารถเปลี่ยนใจเขาได้ “งั้นตอนเย็นเจอกัน อ้อ...แล้วเอากุญแจห้องของคุณมาด้วย ผมจะจัดการเนรมิตห้องใหม่ให้คุณ เพราะผมไม่ชอบอะไรที่มันอึดอัด” ธิมกล่าวก่อนที่จะแบมือขอกุญแจห้องของหญิงสาว แม้ว่าไม่อยากให้ แต่เธอก็ต้องให้เขา เพราะแค่ที่รู้จักกันวันนี้ เขาคงไม่ยอมแน่นอน หากว่าเขาไม่ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการ “นี่ค่ะ เชิญตามสบายค่ะ” เมยาวีเอ่ยด้วยน้ำเสียงป

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD