When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“ไม่สายไปหรอก ผมสำนึกผิดแล้ว ผมพร้อมที่จะทำทุกอย่างให้คุณรู้ว่าผมรักคุณมากแค่ไหน ตลอดเวลาที่ไม่มีคุณอยู่ข้างกาย ผมได้ทบทวนความรู้สึกของตัวเองแล้ว ไม่อย่างนั้นผมคงจะไม่มาตามหาคุณที่นี่วันนี้” ธิมระบายความรู้สึกที่อยู่ในใจให้หญิงสาวฟัง เมื่อเมยาวีฟังเธอรู้สึกกลัวว่าเธอจะไม่สามารถทนใจแข็งกับเขาได้นาน “คุณจะมาทำในตอนที่ฉันไม่เชื่อมั่นในความรักอีกแล้ว ฉันคิดว่ามันคงไม่ได้ประโยชน์อะไร” เมยาวีเอ่ยออกมาด้วยความเฉยชา แม้ว่าจะรู้สึกดีใจมากแค่ไหน แต่เธอก็ไม่อยากเจ็บอีกแล้ว แล้วยิ่งเธอเคยรักเขามากแค่ไหน เธอก็ยิ่งกลัวการกลับไปรักเขามากเท่านั้น “ผมจะทุกอย่างเพื่อให้คุณเชื่อ และศรัทธาในความรักอีกครั้ง” ธิมกล่าวจริงจัง “อย่าเลยค่ะ คุณแค่อยากได้ตัวฉัน คุณไม่ได้รักฉัน อีกไม่นานคุณก็คงจะลืมฉัน ความใคร่มันไม่สามารถรั้งคนสองคนให้อยู่ด้วยกันได้หรอกค่ะ” เมยาวีกล่าวจริงจัง “ถ้ามันเป็นแค่ความใคร่ผมคงไม่ตามมาหา