When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“ฉันไม่อยากตัดสินอะไรเองหรอก ในเมื่อมันเป็นเรื่องของคุณกับยัยเม ยัยเมก็ควรจะเป็นคนตัดสินไม่ใช่ฉัน ในเมื่อคุณกล้ามาที่นี่ ฉันก็ใจกว้างพอที่จะให้คุณได้เจอลูกสาวฉัน” นางมาลินีเอ่ยออกมาอย่างปลงๆ นางโกรธไปก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร เนื่องจากตอนนี้บุตรสาวของนางกำลังตั้งครรภ์ เพราะฉะนั้นถ้านี่เป็นโอกาสที่หลานของนางจะมีพ่อ นางก็ไม่ควรขัดไม่ใช่หรือ “ขอบคุณมากครับ ว่าแต่ตอนนี้เมยาวีอยู่ ที่ไหนครับ” ธิมรีบไหว้ด้วยความดีใจ อย่างน้อยตอนนี้เขาก็ได้โอกาสที่จะขอคืนดีจากเมยาวี “อยู่ที่สวนหลังบ้านน่ะ เดินไปทางโน้น” นางมาลินี้ชี้มือไปที่สวนหลังบ้าน ซึ่งน่าจะห่างจากที่นี่ประมาณสามถึงสี่ร้อยเมตร “ผมไปหาเมยาวีก่อนนะครับ” แววตาของชายหนุ่มนั้นเต็มไปด้วยความหวัง เขาไม่รอให้นางมาลินีตอบอะไร เขารีบสาวเท้ายาวๆ ไปที่สวนหลังบ้านทันที ในขณะที่นางมาลินีภาวนาให้ทุกอย่างมันผ่านไปด้วยดี นางไม่รู้จักนิสัยใจคอของผู้ชายคนนี้ แต่ถ