When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นมันค่อยๆ เลือนหายไปตามกาลเวลา หน้าที่ที่เกิดขึ้นมาใหม่ต่างหากคือสิ่งที่สำคัญที่สุด ลูกน้อยที่อยู่ในครรภ์คือกำลังใจให้เธอก้าวเดินต่อไป เมื่อเธอเดินไปข้างหน้าแล้ว เธอจะไม่มีวันหันหลังกลับไปอย่างเด็ดขาด ในเมื่อเขาไม่เคยเห็นค่าของเธอ เธอก็ไม่ควรกลับไปเรียกร้องอะไรไจากเขา อยู่ในจุดที่เธอไม่ทำให้ตัวเองไร้ค่าไปมากกว่านี้นั้นจะดีกว่า และที่สำคัญถ้าเธอไม่ทำเช่นนี้ ความเครียดจะส่งผลกับลูกในครรภ์ของเธอ เด็กที่บริสุทธิ์อย่างลูกน้อยที่กำลังจะเกิดมา ไม่ควรจะต้องเจออะไรแบบนี้ เหตุผลเหล่านี้จึงทำให้เมยาวีเข้มแข็งขึ้นได้อย่างรวดเร็ว “เป็นไงลูก วันนี้กินอะไรหรือยัง” นางมาลินีเอ่ยหลังจากที่นางกลับมาจากการไปดูไร่ข้าวโพด “กินแล้วค่ะ แต่กินได้ไม่เยอะ มันผะอืดผะอมค่ะ” เมยาวียิ้มน้อยๆ ใบหน้าสวยหวานยังคงซีดเซียวเพราะแพ้ท้องหนัก “แข็งใจกินหน่อยนะลูก หลานแม่จะได้โตเร็วๆ” นางมาลินียิ้มอ่อนให