ถอย...1

494 Words

“ขอบคุณนะคะพ่อ ขอบคุณนะคะแม่” เมยาวีสั่นสะท้านด้วยความตื้นตัน ก่อนที่เธอจะไม่สามารถเก็บน้ำตาเอาไว้ได้ เธอปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาย ทำให้นางมาลินีคว้าตัวบุตรสาวเข้าไปกอดไว้ด้วยความสงสาร ในขณะที่นายแชมป์ก็ลูบศีรษะบุตรสาว เพื่อปลอบประโลมบุตรสาวเช่นกันคนเป็นพ่อเป็นแม่มีหรือจะไม่ทุกข์ใจที่บุตรสาวโดนกระทำ แต่เมื่อบุตรสาวเจอความเจ็บปวดมาแล้ว มีเพียงคนเป็นพ่อเป็นแม่เท่านั้นที่จะเป็นหลักยึดเหนี่ยวให้บุตรสาวที่บาดเจ็บมาราวกับนกปีกหัก ทางด้านธิมเมื่อได้รู้ว่าเมยาวีหายไป เขาก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาจนใครๆ ก็ไม่สามารถเข้าหน้าเขาได้ แต่เขาก็พยายามบอกตัวเองไว้ว่าอย่าไปสนใจ ดีซะอีกที่เขาไม่ต้องบอกเลิกเธอ เธอไปตามทางของเธอมันถูกต้องแล้ว เพราะเรื่องราวของเขาและเธอคงเป็นไม่ได้มากกว่านี้ แต่สิ่งที่ตามนั่นสิแปลก มันคือความคิดถึงอย่างที่เขาไม่สามารถควบคุมมันได้ ภาพเธอในอิริยาบถต่างๆ โผล่ขึ้นมาในหัวของเขา เขาไม่อยา

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD