When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“ได้สิครับ อย่าเพิ่งหงุดหงิด ไปทานของที่น้ำชอบกันดีกว่า” ธิมเอาใจหญิงสาวเหมือนเช่นทุกครั้ง แต่ครั้งนี้มันดูแปลกที่เขาเริ่มรำคาญอาการเป็นเด็กไม่รู้จักโตของอีกฝ่าย “อย่าลืมจัดการให้น้ำนะคะ” แม้ว่าจะอารมณ์ดีจากการถูกตามใจ แต่หญิงสาวก็ยังไม่วายต้องกำจัดศัตรูไปให้พ้นทางก่อน เพราะพนักงานที่เข้ามาเมื่อสักครู่ จัดว่าเป็นคนสวยคนหนึ่ง เธอควรจะตัดไฟเสียแต่ต้นลม แต่พิมดาวไม่รู้เลยว่าเรื่องมันไปไกลมากกว่านั้นแล้ว “จัดการยังไง เขาก็อยู่ของเขา เราก็อยู่ของเรา ถ้าไม่มีธุระ เขาก็ไม่ได้ขึ้นมาที่นี่หรอก” ธิมพยายามพูดเอาใจ เพื่อให้พิมดาวเลิกสนใจเมยาวี “ไล่ออกไปเลยค่ะ” พิมดาวกล่าวอย่างไม่มีเหตุผล “เดี๋ยวผมจัดการให้แล้วกัน” ธิมกล่าวเพื่อปัดความรำคาญ ก่อนที่เขาจะโอบร่างของพิมดาวเดินออกจากห้องไป แต่ในใจของเขาไม่เคยคิดว่าจะไล่เมยาวีออกสักนิดเลย ทางด้านเมยาวีหลังจากที่เธอจัดการกับตนเองเรียบร้อย หญิงสาวก็ออกมาจ