ไม่มีค่า...1

487 Words

“ได้สิครับ อย่าเพิ่งหงุดหงิด ไปทานของที่น้ำชอบกันดีกว่า” ธิมเอาใจหญิงสาวเหมือนเช่นทุกครั้ง แต่ครั้งนี้มันดูแปลกที่เขาเริ่มรำคาญอาการเป็นเด็กไม่รู้จักโตของอีกฝ่าย “อย่าลืมจัดการให้น้ำนะคะ” แม้ว่าจะอารมณ์ดีจากการถูกตามใจ แต่หญิงสาวก็ยังไม่วายต้องกำจัดศัตรูไปให้พ้นทางก่อน เพราะพนักงานที่เข้ามาเมื่อสักครู่ จัดว่าเป็นคนสวยคนหนึ่ง เธอควรจะตัดไฟเสียแต่ต้นลม แต่พิมดาวไม่รู้เลยว่าเรื่องมันไปไกลมากกว่านั้นแล้ว “จัดการยังไง เขาก็อยู่ของเขา เราก็อยู่ของเรา ถ้าไม่มีธุระ เขาก็ไม่ได้ขึ้นมาที่นี่หรอก” ธิมพยายามพูดเอาใจ เพื่อให้พิมดาวเลิกสนใจเมยาวี “ไล่ออกไปเลยค่ะ” พิมดาวกล่าวอย่างไม่มีเหตุผล “เดี๋ยวผมจัดการให้แล้วกัน” ธิมกล่าวเพื่อปัดความรำคาญ ก่อนที่เขาจะโอบร่างของพิมดาวเดินออกจากห้องไป แต่ในใจของเขาไม่เคยคิดว่าจะไล่เมยาวีออกสักนิดเลย ทางด้านเมยาวีหลังจากที่เธอจัดการกับตนเองเรียบร้อย หญิงสาวก็ออกมาจ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD