ไม่มีค่า

474 Words

“เธอเข้ามาที่นี่ได้ยังไง” เสียงแหลมเล็กของพิมดาวเอ่ยออกมาด้วยความไม่สบอารมณ์ ในขณะที่เมยาวีได้แต่ยืนนิ่งด้วยความเจ็บปวด หลากหลายความรู้สึกกำลังประดังประเดเข้ามา ในขณะที่ธิมก็ตกใจเล็กน้อย เพราะเขาไม่นึกว่าเธอจะขึ้นมาที่นี่ แต่เขาก็พยายามบอกตัวเองไว้ไม่ให้รู้สึกผิดใดๆ เพราะเธอมันก็แค่นางบำเรอ มีหน้าที่สนองความต้องการของเขาเท่านั้น “ขอโทษค่ะ...” เมยาวีสั่นไปทั่วทั้งร่าง ก่อนที่จะก้มลงเก็บแฟ้มเอกสารด้วยท่าทีงกๆ เงิ่นๆ “เอามานี่ ผมจะรีบดู เซ็นเสร็จก็รีบออกไป อย่าทำให้คุณน้ำต้องหงุดหงิด” ธิมเอ่ยเสียงเย็น คำพูดของเขาทำให้เธอรู้สึกชาวาบไปทั้งหัวใจ ขาของเธอแทบไม่มีแรงเดินไปหาเขา น้ำตามันพาลจะไหลให้ได้ หญิงสาวต้องข่มใจ ก่อนจะรีบเดินเข้าไปหาชายหนุ่ม แล้วส่งเอกสารให้เขาเซ็น ซึ่งธิมก็รีบเซ็นเอกสารแล้วยื่นกลับให้เธอทันที “ทีหลังอย่าเข้ามาโดยพละการแบบนี้อีก รู้มัยว่าฉันเสียอารมณ์” พิมดาวเอ่ยกับหญิงสาว

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD