When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“เธอเข้ามาที่นี่ได้ยังไง” เสียงแหลมเล็กของพิมดาวเอ่ยออกมาด้วยความไม่สบอารมณ์ ในขณะที่เมยาวีได้แต่ยืนนิ่งด้วยความเจ็บปวด หลากหลายความรู้สึกกำลังประดังประเดเข้ามา ในขณะที่ธิมก็ตกใจเล็กน้อย เพราะเขาไม่นึกว่าเธอจะขึ้นมาที่นี่ แต่เขาก็พยายามบอกตัวเองไว้ไม่ให้รู้สึกผิดใดๆ เพราะเธอมันก็แค่นางบำเรอ มีหน้าที่สนองความต้องการของเขาเท่านั้น “ขอโทษค่ะ...” เมยาวีสั่นไปทั่วทั้งร่าง ก่อนที่จะก้มลงเก็บแฟ้มเอกสารด้วยท่าทีงกๆ เงิ่นๆ “เอามานี่ ผมจะรีบดู เซ็นเสร็จก็รีบออกไป อย่าทำให้คุณน้ำต้องหงุดหงิด” ธิมเอ่ยเสียงเย็น คำพูดของเขาทำให้เธอรู้สึกชาวาบไปทั้งหัวใจ ขาของเธอแทบไม่มีแรงเดินไปหาเขา น้ำตามันพาลจะไหลให้ได้ หญิงสาวต้องข่มใจ ก่อนจะรีบเดินเข้าไปหาชายหนุ่ม แล้วส่งเอกสารให้เขาเซ็น ซึ่งธิมก็รีบเซ็นเอกสารแล้วยื่นกลับให้เธอทันที “ทีหลังอย่าเข้ามาโดยพละการแบบนี้อีก รู้มัยว่าฉันเสียอารมณ์” พิมดาวเอ่ยกับหญิงสาว