รพ.
" แด๊ดครับแด๊ด " เสียงหนูน้อยเรียกฟารอยน์ทันทีที่เห็นร่างใหญ่ของฟารอยน์เดินตรงมาที่หน้าห้องฉุกเฉิน ใบหน้าหล่อที่ตอนนี้ดูขรึมมากๆ เพราะในใจทั้งเป็นห่วงวันหนึ่งและเจ็บปวดมากๆ แถมตอนนี้เขากำลังคิดถึงใบหน้าไอ้คนที่มันทำวันหนึ่ง เขามั่นใจว่าต้องเป็นคนเดียวกับที่เขาคิดเอาไว้แน่ๆเลย
" แด๊ดครับ " เสียงหนูน้อยเรียกฟารอยน์พร้อมรีบวิ่งเข้ามากอดขายาวของฟารอยน์เอาไว้ ใบหน้าจิ้มลิ้มเต็มไปด้วยความสงสัย
" แด๊ดครับมัมเป็นอะไรเหรอครับ?" หนูน้อยถามฟารอยน์ด้วยความสงสัย เพราะอยู่ๆซาร์เนอร์ก็พาหนูน้อยมาที่นี่ ฟารอยน์นั่งลงย่องๆตรงหน้าลูกชายพร้อมมือหนาดึงลูกชายเข้ามากอด ฟารอยน์ไม่มีคำพูดอะไรหลุดออกมาเลย เพราะมันเหมือนมีอะไรมีก้อนแข็งๆติดอยู่ที่ลำคอหนาของเขา ยิ่งเขามองหน้าลูกชายแล้วเขายิ่งสงสาร เขาเจ็บและทรมานที่อกด้านซ้ายอย่างมาก ฟารอยน์ได้แต่กอดร่างลูกชายแน่นๆ มือป้อมกอดคอหนาของฟารอยน์
" แด๊ดครับมัมไ
