ทุกอย่างเป็นดังเดิม ชายหนุ่มที่เป็นผู้พิทักษ์ดาวก็ยังคนนอนหลับสนิท มีเพียงเครื่องช่วยหายใจที่บ่งบอกว่าเขายังมีชีวิตอยู่ ไม่รู้ว่าที่เป็นนั้นเพราะอาการสาหัสหรือเพียงเพราะไม่อยากที่จะตื่นขึ้นมาเอง
"ฉันขอเช็ดตัวให้คุณนะคะ" เสียงของพยาบาลสาวเอ่ยบอกอย่างขออนุญาต แม้เขาจะไม่รับรู้แต่การพูดคุยที่ไร้การตอบกลับก็ทำให้คนเจ็บสัมผัสได้
พยาบาลสาวทำตามหน้าที่ต่อไปอย่างขะมักเขม้น สายตามองตามร่างกาย ฝักใฝ่เช็ดตัวอย่างตั้งมั่น ด้วยหน้าที่ที่ต้องกระทำ
"คุณดาวมาหาคุณทุกวันเลยนะคะ" เสียงหวาน ๆ เปรยออกไปแม้เขาจะไม่ได้ตอบกลับก็ตาม แต่เธอก็ยังพยายามพูดคุยให้เขาฟังสม่ำเสมอ เล่าเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่พบเจอมาให้ฟังตลอด
"วันนี้คุณนายโทรมาบอกว่าคุณดาวไม่ค่อยสบาย เลยไม่ได้มาหานะคะ" ปากที่พร่ำพูดเล่าลำดับเหตุการณ์ มือก็ยังคงทำงานตามหน้าที่เช็ดตัวทำความสะอาดไปเรื่อย ๆ
ร่างกายใหญ่ที่นอนแน่นิ่ง เริ่มไหวติงขยับเกร็ง หลังจ
