สิรินยืนอยู่ริมหน้าต่าง มองออกไปยังท้องฟ้าสีครามที่ไร้เมฆหมอก แต่ภายในใจของเธอกลับเต็มไปด้วยความสับสนและความเจ็บปวดที่ไม่อาจคลายหาย รอยแผลที่โรมฝากเอาไว้ยังคงเด่นชัดอยู่ในหัวใจ เธอพยายามที่จะลืม แต่ทุกครั้งที่คิดถึงเขา ความเจ็บปวดกลับทิ่มแทงลึกลงไปยิ่งกว่าเดิม
ซ้ำร้ายลูกก็หน้าต่างเหมือนเขาขึ้นทุกวัน ยิ่งเห็นหน้าลูกก็ยิ่งทำให้เธอลืมเขาไม่ได้สักที แม้ว่าเรื่องที่โรมทิ้งเอาไว้ให้เธอเจ็บช้ำ จะหนักหนาเหลือเกิน แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้เธอตัดใจได้เร็วขึ้นเลย แม้แต่ความหวั่นไหวที่มีต่อบัญชา ก็ยังไม่สามารถทำให้โรมลบเลือนไปจากหัวใจของเธอได้
โรมเป็นผู้ชายคนแรก ที่สอนให้สิรินรู้จักกับคำว่ารัก เธอมั่นคงในเขามาโดยตลอด ไม่เคยหวั่นไหวไปกับใครคนอื่น แม้จะมีผู้ชายมากมายเข้ามาจีบเธอ ขนาดคนดีๆ อย่างบัญชา เธอก็ยังไม่เคยคิดจะปันใจให้
มาตอนนี้เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่า เธอจะพลาดไปรักคนอย่างโรมได้ลง ไม่สิ...เธอไม่คิดต่
