ตอนที่2 ซัน..เอาออกไป
1483 Words
-โมนา-
ฉันกับแอลเจเดินมาถึงรถก็พบว่าซันนั้นนั่งอยู่ฝั่งคนขับแทนแอลเจแล้วแถมรถก็สตาร์ทแล้วด้วยฉันเลยรีบเปิดประตูหลังเพื่อขึ้นไปนั่งประจำที่
"ขอบคุณสำหรับเสื้อนะซัน"ฉันเอ่ยขอบคุณซันนางก็แค่พยักหน้าและรถก็เริ่มวิ่งออกจากมหาลัยตรงมายังห้างชื่อดังทันที
"ดูเรื่องไรอะ"แอลเจเป็นคนถามเมื่อเราเดินมาถึงจุดขายตั๋วหนังฉันมองดูรอบหนังมากมายที่ขึ้นฉายอยู่บนจอเราสามคนจะชอบดูหนังประเภทเดียวกันอะคือแอ็กชั่นไม่รู้ว่าฉันชอบไปได้ไงสงสัยตอนเด็กๆคงดูหนังกับไอ้สองตัวนี้มากเกินไปเลยติดตอนนี้ก็เลยกลายมาเป็นชอบหนังแอ็กชั่นเหมือนกัน
"แรมเพจป่ะพระเอกกล้ามนี่แบบกร้าวใจกูมากอะ"ฉันพูดขึ้นพอดีหันไปเห็นตัวอย่างหนังพอดีไงล่ะแบบพระเอกกล้ามแน่นมาก! แถมมันก็ยังเป็นหนังแอ็กชั่นอีกก็น่าสนุกดี
"แรดชิบ"เสียงไอ้แอลเจมันพูดขึ้นและแน่นอนมันด่าฉัน!
"เดี๋ยวตบ"ฉันง้ามือทำท่ามันก็วิ่งไปหลบหลังซันซะงั้นขี้กลัวจริงเชียว
"แล้วตกลงจะดูเรื่องไร"ซันเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ
"แรมเพจ โมจะดูแรมเพจ"ถ้าฉันเอ่ยแทนตัวเองด้วยชื่อหมายถึงฉันจะต้องชนะเท่านั้นจร้าและพวกมันก็รู้ดีว่าไม่ควรขัดใจฉันเพราะถ้าพวกมันขัดใจฉันฉันจะไม่คุยกับพวกมันเลยแม้จะมาหาที่บ้านหรือมาง้ออิฉันก็ไม่สน
ซันที่ว่าเอาแต่ใจยังแพ้ฉันอะคิดดู!
"เคงั้นกูไปซื้อตั๋วนะ"ซันเอ่ยขึ้นฮ่าๆสุดท้ายอิโมนาก็ชนะถึงแม้จะไม่มีใครค้านว่าจะดูเรื่องอื่นก็ตาม อิอิ
สิบนาทีผ่านไปซันก็เดินมาพร้อมตั๋วหนังจำนวนสามที่ซึ่งเป็นที่ที่แพงที่สุดมีทั้งหมอนและผ้าห่มบรรยากาศคล้ายๆนอนดูหนังอยู่บ้านอะโรงหนังนี่ก็ความคิดดีเหมือนกันนะเนี่ย
"ได้รอบบ่ายสี่โมงตอนนี้สองโมงอยู่ไปหาไรเล่นกันเถอะ"ฉันพูดขึ้นหลังจากที่ดูรอบหนังแล้วมันเหลือเวลาอีกตั้งเยอะเลยกะว่าจะไปเล่นเกมตู้ข้างล่างเสียหน่อย
"ไปดิ"ซันผายมือให้ฉันเป็นคนเดินนำซึ่งฉันก็ทำตามอย่างว่าง่ายและไม่นานฉันก็มายืนอยู่ที่ตู้คีบตุ๊กตาซึ่งฉันเล่นทีไรไม่เคยจะได้สักตัวมีแต่ซันนี่แหละที่เล่นได้เอาได้เอา
และแน่นอนว่าฉันไม่เล่นจร้า!ฉันจะให้ซันเป็นคนเล่นให้ฉันเดินเลือกตู้เพื่อหาตุ๊กตาที่ฉันชอบพอได้แล้วก็ให้ซันเล่นทันทีตู้ที่ฉันเลือกมันเป็นตุ๊กตาเด็กผู้หญิงผมเปียน่ะมันน่ารักเหมือนฉันเลย
ตุ้บ!
"เย้ๆๆซันเก่งที่สุดเลย"บอกแล้วไงว่าซันอะเล่นได้เอาได้เอาและตอนนี้ฉันก็กำลังกระโดดโลดเต้นอยู่เพราะดีใจที่ตอนนี้ในมือฉันก็มีตุ๊กตาเด็กผู้หญิงผมเปียมากอดแล้ว
"ซันจ๋า....ตัวนี้ด้วยได้ไหม"ฉันอ้อนซันอีกครั้งเพราะอยากได้ตุ๊กตาแมวน้ำอีกตัวซึ่งตัวนี้มันใหญ่พอตัวซันก็พยักหน้าให้ฉันและเริ่มเล่นอีกครั้งแต่ว่า...
มันไม่ได้
ใช่! ไอ้แมวน้ำยักษ์นี่มันคีบยากที่สุดในสามโลกเลยล่ะ!จนตอนนี้เหรียญที่แลกมาจะหมดแล้วแต่ฉันก็ยังไม่ได้ตุ๊กตาแมวน้ำที่ต้องการ
"งั้นมาฉันเล่นให้"แอลเจเข้ามาแทรกซันระหว่างที่ซันกำลังหยอดเหรียญสุดท้ายพอซันเห็นแบบนั้นก็เลยยอมให้แอลเจเป็นคนเล่นแทนไหนๆก็เหรียญสุดท้ายแล้วยังไงก็ไม่ได้อยู่ดีนั้นแหละให้ไอ้แอลเจเล่นๆไปเหอะ
ตุ้บ!
"เห้ย!....เห้ยๆๆๆไอ้แอลเจมึงทำด้ายยย"ฉันนี่ร้องอุทานแบบดังมากอะไม่คิดว่าไอ้แอลเจมันจะคีบแมวน้ำให้ฉันได้จริงๆ
"เก่งป่ะล่ะ"พอคีบได้เข้าหน่อยก็ทำเป็นเบ่งเลยน้า
"จ้าๆเก่งที่สุดเลยพวกนายนี่เกิดมาจะเก่งทุกเรื่องเลยรึไงกัน"ฉัันพูดชมไปก็อดแซวพวกมันไม่ได้คือหน้าตาก็ดีการเรียนก็ปังคือครบเครื่องมากอะ
"ก็ไม่ทุกเรื่องนิ"ซันหันมาพูดนิ่งๆกับฉันพร้อมกับอุ้มแมวน้ำยักษ์ไปอุ้มเองเพราะคงเห็นฉันอุ้มไม่ไหว
"เหลือเวลาอีกตั้งเยอะไปกินไอติมกันไหม?"ฉันเอ่ยถามเพราะนี่ก็เหลือเวลาอีกตั้งเยอะกว่าหนังจะฉาย
"เย็นฟัน/ไม่ชอบ"ซันกับแอลเจพูดขึ้นมาพร้อมกัน
"อ่าโทษๆลืมไปเลยพวกนายไม่ชอบกินของหวานๆและก็เย็นๆ"ฉันตีหัวตัวเองเบาๆเพื่อเป็นการลงโทษจะชวนใครไปกินอะไรไม่นึกถึงเลยว่าเขาจะกินได้ไหม นี่แนะนี่แนะ
"อยากกินหรือไง"ซันถามฉัน....เอิ่มจะว่าอยากก็อยากอะผู้หญิงกับของหวานมันเป็นของคู่กันเลยนะเว้ยแต่พวกนั้นไม่กินอะถ้าฉันกินคนเดียวก็กะไรอยู่
"ไม่ๆ...งั้นไปหาของทานเล่นก็ได้"ทั้งแอลเจและซันพยักหน้าตกลงพวกเราเลยไปทานของกินเล่นเบาๆท้องกันเพราะกินข้าวก็อิ่มแล้วพอกินเสร็จก็ได้เวลาหนังฉายพอดีแอลเจแยกไปซื้อน้ำกับป๊อบคอนส่วนฉันกับซันก็เดินเข้าโรงหนังไปก่อนและแน่นอนว่าฉันนั่งกลางจร้า
พอนั่งลงซันก็หยิบหมอนกับผ้าห่มมาให้ฉันทันทีคือที่นั่งพิเศษมันเป็นที่นอนยาวๆอะนอนได้2-3คนแต่ส่วนมากเขาจะนอนกัน2คนไงแต่พวกเรานอนสามหมอนหนึ่งใบผ้าห่มหนึ่งผืน
พอแอลเจมาก็เอาป๊อบคอนมาให้ฉันถือและก็แทรกตัวมาอยู่ในผ้าห่มเดียวกันกับฉันพอหนังเริ่มฉายทุกคนก็เงียบและตั้งใจดูหนังกันไป
"ป้อนหน่อย"แอลเจหันมาบอกฉันฉันก็หยิบป๊อบคอนส่งให้มันตาก็จ้องแต่หนังเพราะกำลังสนุก
"ป้อนอะป้อน"มันส่งถังป๊อบคอนคืนฉันพร้อมย้ำในคำที่มันพึ่งพูดออกมาฉันจิ๊ปากเล็กน้อยแต่ก็ยอมป้อนมันมือฉันก็สัมผัสกับปากมันเบาๆด้วย
ผู้ชายบ้าอะไรปากนุ่มกว่าฉันอีก!
"อ๊ะ!"ฉันสะดุ้งเล็กน้อย
"เป็นอะไร"แอลเจถามฉันฉันรีบส่ายหน้าเบาๆและหันมามองเจ้าของมือที่เอื้อมมาจับขาอ่อนฉันด้วยสายตาดุๆแต่เจ้าของมือนั่นก็ทำหน้านิ่งๆสายตาก็ยังจ้องไปที่หนังอยู่มือก็ไม่หยุดลูบไล้ขาอ่อนฉัน
"ซัน...เอาออกไป"ฉันบอกซันเสียงเบากลัวว่าแอลเจจะได้ยิน
"...."แต่สิ่งที่ได้รับคือการเงียบของเจ้าตัวฉันถอนหายใจเบาๆและก็พยายามไม่สนใจถึงแม้มันจะเสียวๆหน่อยก็ตามเถอะ
"อื้อ..ซัน...ไม่"ฉันครางออกมาเบาๆเมื่อตอนนี้มือของซันมันไม่ได้อยู่ตรงขาอ่อนแล้วมันไล้ขึ้นมาเลื่อยๆจนตอนนี้มันมาวนอยู่ตรงกายสาวของฉัน
"จะทำ"น้ำเสียงนิ่งๆของซันเอ่ยตอบกลับมา
"เป็นอะไรของเธอฮะโมนาดิ้นอยู่ได้"น้ำเสียงติดหงุดหงิดของแอลเจทำให้ฉันละสายตาจากซันไปมองแอลเจทันที
"คือเราปวดฉี่อะ"ฉันแกล้งบอกแอลเจไป
"ไหวป่ะล่ะจะไปห้องน้ำไหมจะไปเป็นเพื่อน"แอลเจเอ่ยถามฉันฉันเลยพยักหน้าเบาๆเพราะตอนนี้ต้องหนีไอ้มือบ้าๆนี่ก่อน
พอมาเดินออกฉันก็เดินไปห้องน้ำทันทีหนังก็คงดูไม่รู้เรื่องแล้วล่ะในห้องน้ำนี่ก็ไม่มีคนเลยสงสัยคงจะดูหนังกันอยู่ฉันเลยเดินมาส่องกระจกแทน
"โมนา"ฉันหันไปตามเสียงเรียกและก็เห็นแอลเจเดินเข้ามาในห้องน้ำหญิงมันเอาอีกแล้วไอ้นี่เป็นบ้าอะไรชอบเข้ามาในห้องน้ำหญิงเนี่ย
"อะไรของมึงห้องน้ำหญิงนะเว้ยยังหน้าด้านเข้ามาอีก"ฉันพูดดุๆใส่มัน
"กูเห็นนะ....ว่าไอ้ซันมันทำอะไร"
"..."คำพูดของแอลเจทำให้ฉันอึ้งทันทีหัวใจตอนนี้มันเต้นตึกตักอย่างรัวเร็วหายใจไม่ทั่วท้องเหมือนคนที่ทำผิดและโดนจับได้ก็ไม่ปาน
"ทำไม"
"อะไร"
"ทำไมกูต้องยอมมัน...ในเมื่อมันทำได้"
"แอลเจ.."
"กูก็ต้องทำได้ด้วยสิ:)"
-โมนา-
- Writer
