A Man's Cold World

Eleven

Eleven

Habang nilalagyan ni Sabina ng gamot ang mga galos sa mukha ni Kurt, napapangiwi ito na para bang ito ang nasasaktan saka ibinagsak ang kamay na may hawak na cotton buds "Anong ginawa mo sa mukha mo? Tssk. Nagalusan na ang makinis mong mukha!"

Kurt smiled a little, or more likely lopsided. "It was an accident"

"Di sana iningatan mo man lang 'yang mukha mo!"

"Galit?"

"Ay hinde. Dapat ba tumawa ako? Ha?" she grabbed his chin saka ibinaling baling ang mukha ng lalaki, left and right up and down "Dapat ba matuwa ako sa nangyari dito ha? Anak ng kabayo naman!" she added.

Kurt chuckled "Atleast my lips unharmed, you can test it if you want" anito.

Doon na napanganga ang dalaga. Ano bang lumalabas sa bibig ko?! Inis na saad sa isipan. Dapat sana sa isipan niya lang ang salitang iyon e! Kung bakit ba naman kasi pati bunganga niya nakisama sa galit niya.

She continued applying medicine but now, she didn't talk anymore. Mahirap na, baka ipagkanulo pa siya ng hinayupak niyang bibig.

At sa loob loob niya, natatawa din siya, her, a police officer, taking care of him, a doctor?

Unbelievable..

But doctors can be a patient too, right?

When she finished, umusog siya ng kaunti saka inayos ang box na lagayan ng mga gamot kapagkuwan ay tumayo subalit biglang hinawakan ni Kurt ang isa niyang kamay at hinila ito.

Bumagsak siya sa kandungan ng lalaki, the worst is, nakaharap siya sa lalaki at dahil sa gulat kaya napahawak siya dito, nagmistula tuloy siyang nakayakap sa lalaki.

Sshhh. Kagat labi niyang tinuran sa sarili. Why not. Her heart is beating so fast that made her hearing less!

Matiim na nakatitig ang lalaki sa kanya. Tila ba nang aarok ang mga mata nito. Then he glance at her lips. Napaawang naman agad ang labi ng dalaga.

Kurt badly wanted to kiss those lips. God knows. But he didn’t move. He is just staring at her— passionately.

Their eyes met. Walang kumurap. Tila ba nag usap ang kanilang mga mata na magpaligsahan. Na kung sino ang unang kumurap ay siyang talo.

"You asked me if I like you too. Too. That means you like me" mababang tono na saad ng lalaki

Sabina swallowed her own saliva, still glaring at Kurt. "I-I don't remember" she said.

Umigting ang mga panga ng lalaki. Here we are again. He murmured in his mind. He scoffed "Alright" he said, nonchalantly saka binitawan ang kamay at baywang ng dalaga.

Sabina stood up and walk straight to the kitchen, bitbit ang first aid kit. Kurt stood up and stepped out from Sabina's apartment. Hindi niya alam pero sobrang nag iinit ang kalooban niya.

Nagagalit siya ng hindi niya malaman ang dahilan. Kaya imbes na maglagi at makapag salita ng hindi maganda, he chose to leave. That way, he can ease his anger in silence.

Sabina sighed when she heard footsteps walking out. She asked her friend Shaina how to make a man be obsessed with her but damn, she couldn't do anything!

Nauunahan siya ng hiya at panginginig!

Sino ba naman ang hindi manginig sa klase ng pagtitig nito sa kanya? Sa boses nitong napaka swabe na animo'y galing sa mahimbing na pagtulog? Sa palad at katawan nitong sobrang init?

Sa amoy ng hininga nito na pumapaypay sa mukha niya na tila ba bunganga ng sanggol na katatapos lang dumede?

Shit

She run to her room. She went straight to her bathroom at nag hilamos, pero parang hindi iyon umubra.

She decided to take a shower dahil naiinitan siya.

Ang init ng katawan niya na tila siya inaapoy ng lagnat sa tuwing naaalala niya ang nangyari kanina.

Pagkatapos maligo ay lumabas at nag suot ng casual na damit. Pinili niya amg v-neck black tshirt at white shorts saka lumabas sa kwarto at naisipang pumunta sa café. She texted Shaina.

There's no sense of staying at home because she will just be staring at the floors and thinking about Kurt the whole time.

And that will lead her to craziness for sure.

Kurt left no choice. Kailangan niyang gawin ang ipinapagawa sa kanya kundi malilintikan talaga siya. The only choice was to sneak out from Sabina's apartment.

At dahil alam niyang wala ito doon, he

went inside. Dumaan siya sa bintana at siniguradong walang makakakita sa kanya.

It's only 8 pm. Busy ang mga kalapit na apartment sa kani kanilang buhay. Some are eating. Some doing something. Kaya kailangan niyang magmadali.

Nang makapasok sa loob, dumiretso siya sa kwarto ng dalaga.

He opened the drawer, walang laman. Ang kasunod nito ay naka lock kaya tumingin siya ng pin na pwedeng gamitin para buksan iyon.

Nang may makita, kaagad niyang binuksan, dahan dahan ang bawat galaw. Kailangang may makita at makuha na siya ngayon.

Kinuha nito ang isang kuwadernong kulay pula sa drawer ng dalaga. Binuklat iyon at nakita ang laman.

Diary.

He lift one leaf and read the content. He frowned because he couldn't understand what was written in it. He took his phone and took a photo in each leaf saka pinakiramdaman ang paligid. Ibinalik niya ng buong ingat iyon sa ayos nito kanina saka sumailalim sa kama.

Whew. That was close! He murmured in his mind. He heard footsteps. He sneak and saw one pair of legs. Napaka kinis iyon at napalunok siya. Saka maingat na pinindot ang cellphone upang gawin iyon sa silent mode.

Mahirap na, baka mahuli siya ng wala sa oras.

Then he heard another footsteps and when he saw that the door opened and closed, he threw himself out from under the bed and went out from the window.

"s**t!"

Nang makababa, he let out a deep breath saka naglakad na parang walang ginawang kababalaghan. Nawiwindang ang isipan at konsensya niya sa ginawa pero wala naman sigurong masama.

He just sneak to her diary. But f**k, that is a crime! Sneaking to someone's privacy is a crime.

But for the mean time, kailangan niyang gawin iyon. He went straight to his car at saka tumungo aa sariling flat.

Laman ng isipan niya ang ginawa hanggang sa makarating doon. He sighed heavily while taking the elevator. When he entered his home, dumiretso siya sa bar at kumuha ng whiskey doon.

Kapagkuwan ay tumungo sa sala at kinuha ang cellphone sa bulsa. He looks at the photos he took a while ago.

Vivamus, moriendum est.

"Let us live, since we must die?. What the f**k is this?" kunot noong tanong ni Kurt sa sarili.

Every page is different. The next photo was all numbers he couldn't understand and it's giving him pain in the ass already.

[19-23-1-12-12-15-23] [20-8-3] [16-1-9-14] [20-15] [12-9-22-5]

That is not a telephone number or cellular phone number.

"s**t"

Huminga siya ng malalim "How clever is this woman?"

A code maybe? Pero ang utak niya hindi nakikisama. Naguguluhan siya sa dami ng numbers na nakikita ng mga mata niya.

If ever those were codes, masasabi niyang magaling ang babae. Napakunot noo siya sabay hinga ng malalim. If it's really a code, how dangerous life she had?

In that thought, Kurt deepened his breath. Naiisip pa lang niya iyon, nasasaktan na siya. Hindi niya alam kung anong magagawa niya kapag mapatunayan niya ang hinala.

And how come López doesn't know about it if ever? Why he wanted him to keep on eye on Sabina and look out for her and her doings?

Ang sabi nito, ang babae ang susi para makita ang matagal na nilang hinahanap na tao.

Kurt sighed one more time saka umiling and read those pictures again. But this time, sa papel na. He managed to print those photos.

[20-9-13-5] [8-1-19] [3-15-13-5]

"Tang'na. Nababaliw na ako dito a"

He then made a decision. He needs help.

A. S. A. P

Nadatnan niyang may 'kaaway' ang hinayupak na Goldwyn na sana ay siyang makaka tulong sa kanya sa mga numbers na problema niya ngayon.

Napakunot noo siya ng maiitim pa sa uling ang mukha ng lalaki na nakatunghay at naka nganga sa kaharap na babae na nanlilisik ang mga mata subalit ang mukha ay sobrang straight, mas straight pa sa bond paper.

"Respectively, go forth and multiply" the woman said, nakapa maywang pa ito saka huminga ng malalim. "Why don’t you go where the sun doesn’t shine?" she added.

"What?" anang Goldwyn na Naguguluhan.

Hindi na nakatiis pa si Kurt.

"She said, go f**k yourself" aniya.

"O" Goldwyn just said.

"Save your mouth from pests bru" anas niya sa tainga ng kaibigan.

What Kurt can say? The woman just outsmarted his poor friend! Buti nga sa'yo.. Aniya sa isipan.

Kung kutyain siya kasi nito sa love life niya parang may sarili itong babae sa buhay nito e. Ayan tuloy, nakahanap ng katapat.

"f**k man, come here!" narinig niyang saad ni Jonas. Kurt walked through Jonas at iniwan si Goldwyn na naka nganga pa din sa kaharap na babae na hindi man lang kumurap sa titig ng huli.

Naiiling na lang si Kurt at umupo sa harap ni Jonas na naka shades na nagkakape.

" I don't know that he have a project" he's referring to Goldwyn.

Goldwyn is an architect. Nang makapag tapos kasi sa PMA, kumuha ito ng kursong architecture habang nasa trabaho, how he manage? That is not Kurt's problem anymore.

Basta siya ay nandito ngayon dahil sa mga hayop na numero.

"Can you imagine that the beautiful lady in front of him is his engineer?"

"O f**k. That's dangerous" anang Kurt na nakangisi.

"Or maybe, lovely?" anang Jonas na ibinaba ng kaunti ang shades sa may gitna ng ilong at ngumisi "Lovey-dovey" he added and wink.

Nagkibit balikat lang si Kurt "Anyways, can you do me a favor?"

"What?"

"Ahm. You see, I went to Sabina's room and took a peak at her diary — kinamot nito ang ilong at suminghot — I mean—"

"Cut the crap. What's the problem?"

"Here" aniya sabay abot sa mga papel kung saan naimprinta ang mga larawang kuha niya.

"f**k" anang Jonas.

"Yeah right. I'm going crazy about that dude"

"Wait a minute, can you tell the numbers of alphabet? Let's try" anang Jonas saka kinuha ang lapis na nakalatag sa plano na tinitignan kanina ni Goldwyn bago dumating ang engineer na ngayon ay kasama nitong naglalakad pababa.

Nag umpisang magsulat si Jonas, Kurt frown when he realized he was just an idiot to not think about this. Naunahan siya ng inis sa isipan bago pa siya makapag isip ng normal.

When Jonas done with writing alphabet, he wrote numbers in each letters. Nang matapos, he took the paper Kurt gave him and analyze those written in it.

"s**t. What are this by the way?" naka kunot noong saad niya.

'Swallow the pain to live'

"What had she been through?"

The next one was ' time has come'

"Damn it" naka kuyom ang kamaong saad ni Kurt.

"Kalma buddy. Remember, López won't give an assignment that it's not worth our effort and time"

Sana nga.. Iyon ang tanging hiling ngayon ni Kurt.

Sabina just smiled at the man that she think hitting on her right now. Kanina pa kasi ito banat ng banat ng mga pick up lines pero wala namang katuturan sa isip-isip niya.

He's handsome alright, pero wala itong appeal para sa kanya. For her, Kurt is enough.

"Are you single and ready to mingle?" annag lalaki.

Muntikan nang mapa ubo si Sabina. Ang corny naman ng mokong na 'to.

She cleared her throat "Ahm. Technically, I'm single but my heart is taken by a man I can't call mine"

Then one of the trainers came and ask something kaya naman hindi na nakapag salita pa ang lalaki.

He's a lawyer by the way. At alam ni Sabina na he's probably making tricks for him to get some hints about his clients.

But not to Sabina. Those doesn't work for her.

Sabina moved her hand to the air para ituro kung nasaan ang mga folders na kailangan ng kausap ng may maramdaman ang kanyang palad. Napakurap kurap siya at hindi magawang bawiin ang kamay.

Tila ba isang ibon na buhay ang nadakma ng kamay, may pumipitik na tila naghihingalo ito. Hindi niya mawari kung ilang boltahe ng koryente ang dumaan sa mga kamay niya patungo sa pagka babae niya at nagawa nitong pumitik sa loob ng underwear niya.

Shit.

Unti unti siyang lumingon at napa nganga ng makita si Kurt na naka dipa sa ere at walang kagalaw-galaw. And what worst is that, her hand, in his manhood!

That explains all her feelings right now!

"shit." the only word came out from Sabina's mouth.

Kurt left frozen. Kahit nang mawala na ang kamay ng dalaga sa kanyang ari. Damn it!!

His heart probably not beating right now! Not to mention his angry bird down there! You, behave! Anas niya sa pagka lalaki.

While Sabina just blink three times and then murmured something that Kurt didn't understand and walk away like nothing happened.

Naiwang nakanganga ang lalaki.

The f**k? The question he couldn't let out...