หล่อนตะกุกตะกักและพูดไม่ออก
“เอาล่ะ ถ้าคืนนี้รู้สึกแบบเมื่อกี้นี้อีกล่ะก็ โทรหาฉันได้...”
แล้วนามบัตรของไทเลอร์ก็ถูกยัดใส่มือของหล่อนเอาไว้อย่างเอาแต่ใจ
“ฉันจะรอคอยเธอ รอคอยที่จะได้เลียเธออีก...”
สายตาของเขาลดต่ำลงไปจับจ้องที่ระหว่างขาของหล่อน กลีบสาวที่กำลังหยาดเยิ้มขานรับคำพูดหวามใจของเขาอย่างรุนแรง จนหล่อนต้องพยายามหนีบขาของตัวเองเอาไว้อย่างสุดความสามารถ
“ฉันจะคอยก็แล้วกัน”
แล้วคนตัวโตก็เดินผ่านหน้าของหล่อนไป ไม่ช้าประตูห้องเรียนที่เมื่อกี้เกือบจะได้เป็นสวรรค์สำหรับหล่อนอยู่แล้วก็เปิดออก พร้อมๆ กับเสียงเซ็งแซ่ของนักศึกษาสาวเกือบสิบคนโดยมีฟิลิเซียเป็นหัวโจกก็ดังลั่นขึ้น
“อาจารย์... อาจารย์กับแม่เจ้าขาทำอะไรกันคะ...”
“เวลานี้พวกเธอต้องอยู่ในห้องเรียนไม่ใช่หรือ”
“ถ้าป่านนี้ฉันอยู่ในห้องเรียน อาจารย์กับนังนั่นก็คง...”
ฟิลิเซียพูดอย่างโมโหเป็นที่สุด แต่ไทเลอร์ไม่สนใจ เขาเดินผ่
