ความจริงที่เจ็บปวด

1732 Words

"คุณลืมไดอารี่ไว้ที่ห้องผมครับ.." “คุณเป็นใคร..?” “คุณมินคงจำผมไม่ได้เพราะว่าคุณความจำเสื่อม แต่ถ้าคุณอยากรู้จักผมมากว่านี้..นี่ครับ..” เขายื่นกระดาษแผ่นเล็กๆมาให้กับฉันแทนที่จะเป็นไดอารี่เล่มที่เขาถืออยู่ที่มืออีกข้าง ฉันรับกระดาษแผ่นเล็กๆนั้นจากมือของเขา แล้วเปิดออกดู “นี่มัน..?” “อีก 2 วัน ผมจะรอคุณอยู่ที่นี่ แล้วคุณจะได้ไดอารี่ของคุณคืน..” เขาพูดจบก็ยิ้มให้ฉันแล้วเขาก็เดินไป โดยที่ฉันยังไม่รู้เลยว่าเขาเป็นใครแล้วทำไมยัยมินถึงไปรู้จักคนแบบนี้ได้ แล้วไดอารี่ของยัยมินไปอยู่ในห้องของผู้ชายคนนั้นได้ยังไง   ... ฉันนั่งคิดถึงเรื่องในวันที่ผู้ชายคนนั้นนัดให้ฉันไปเจอ และวันพรุ่งนี้ฉันก็ต้องไปตามนัดแล้ว เพราะฉันต้องรู้ให้ได้ว่าเขาเป็นใครและเกี่ยวข้องอะไรกับยัยมิน “ถ้าคุณอัสดาออกมาบอกว่าฉันไปเข้าห้องน้ำนะ..” “อย่าไปนานนะ เดี๋ยวแกหายไปนานฉันก็โดนบอสเล่นงานอีก..” “อื้ม..” ฉันลุกเดิ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD