เจ็บเพราะรัก(ตาหวาน&คีย์)

ลูกแฝด

ห้องคลอด......

"อุแว๊ อุแว๊/ อุแว๊ อุแว๊"

"ยินดีด้วยนะคะคุณได้ลูกแฝดเป็นชายหนึ่งหญิงหนึ่ง เด็กสุขภาพแข็งแรงดีค่ะ"

"ลูก" ฉันมองดูลูกน้อยทั้งสองคนที่พยาบาลอุ้มมาให้ฉันดูใกล้ๆ ตัวแกขาวแก้มยุ้ยมากเลยค่ะน่ารักที่สุด นี่คือลูกของฉันจริงๆใช่ไหม ลูกที่ฉันอุ้มท้องมาเพียงลำพัง9เดือนกว่า

"แม่สัญญาว่าจะเลี้ยงหนูให้ดีที่สุด"

น้ำตาฉันไหลออกเองเลยค่ะทันทีที่ได้เห็นหน้า บรรยายไม่ถูกเงยจริงๆมันทั้งดีใจตื้นตันใจที่ได้เจอหน้าพวกแกครั้งแรก แต่อีกใจหนึ่งก็รู้สึกเศร้าที่พวกแกเกิดมามีแค่แม่เท่านั้น ส่วนพ่อของลูก.......

8เดือนก่อน.........

ตาหวาน...

"พี่จะไปไหนอีกพี่คีย์นี่มันจะห้าทุ่มแล้วนะ"

"ไปกินเหล้า"

"หวานไม่ให้ไป"

"อย่าทำตัวงี่เง่าได้ป่ะ"

"ก็หวานไม่อยากอยู่คนเดียว"

"อยู่คนเดียวไม่ได้ก็กลับไปอยู่บ้านดิมาอยู่ที่นี่กับพี่ทำไม"

"หวานเป็นเมียพี่นะหวานต้องอยู่ที่นี่กับพี่ดิ"

"ถ้าจะอยู่ที่นี่ก็อย่าทำตัวน่าเบื่อน่ารำคาญ"

"ทำไมพี่เปลี่ยนไป เมื่อก่อนพี่ไม่เคยพูดจาแบบนี้กับหวานเลยนะ"

"อยู่ด้วยกันทุกวันมันก็น่าเบื่อป่าววะห๊ะ"

"แต่หวานไม่เคยเบื่อ เพราะหวานรักพี่"

"แต่พี่เบื่อ เบื่อ เบื่อๆๆๆๆ"

"เพราะพี่ไม่รักหวานแล้วไง ใช่มั้ย พี่มีคนอื่นใช่มั้ยพี่บอกหวานมาสิ บอกมา!!!!"

"เออใช่แล้วทำไม!!! และอีกอย่างพี่ไม่เคยบอกว่าพี่รักหวาน!!" เขาตะคอกใส่ฉันดังมากจนน่าตกใจ

"พี่คีย์ ฮือออออ ไม่จริงใช่มั้ย พีโกหกใช่มั้ย พี่ต้องรักหวานสิ และพี่ก็ไม่มีใครด้วย พี่แค่พูดโกหก" ฉันเข้าไปสวมกอดเขาไว้แน่นและไม่อยากจะเชื่อคำตอบที่ฉันถามเขา ฉันแค่ถามเพราะความน้อยใจที่เขาเปลี่ยนไปแค่นั้น แต่คำตอบที่ได้มันทำให้ฉันไม่อยากจะเชื่อ

''พี่ว่าเราเลิกกันเหอะหวาน"

"ไม่...หวานไม่เลิก"

"แต่พี่เบื่อเข้าใจมั้ย"

"ทำไมพี่ใจร้ายแบบนี้ ฮืออออ "

"พี่บอกแล้วไงว่าพี่เบื่อพี่รำคาญ!!!"

"ไม่เลิกนะคะ หวานสัญญาว่าหวานจะปรับปรุงตัว ไม่ทำตัวงี่เง่าอีกนะพี่คีย์ พี่อย่าเลิกกับหวานนะ หวานอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีพี่ ฮือออออ"

เขาผลักฉันให้ออกห่างจากตัวเขาก่อนจะเดินไปหยิบกุญแจรถแล้วก็เปิดประตูออกไปจากห้อง

ฉันทรุดตัวลงกับพื้นนั่งร้องไห้อยู่แบบนั้น ฉันไม่ได้อยากทำตัวงี่เง่าแบบนี้ แต่ไม่รู้ทำไมถึงเป็นนี้ ฉันแค่อยากอยู่กับเขาตลอดเวลาไม่อยากให้เขาไปไหน

***********

เรื่องราวของฉันกับเขามันเริ่มต้นมาจากที่ฉันและเขาเราอยู่บ้านติดกันเรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ ฉันอยู่บ้านกับแม่แค่สองคนส่วนพ่อเลิกกับแม่ไปนานแล้วตั้งแต่ฉันยังเล็กพอพ่อกับแม่แยกทางกันพ่อก็ย้ายไปทำงานอยู่ต่างประเทศ ส่วนพี่คีย์ก็อยู่กับพ่อกับแม่ แต่พอเข้ามหาลัยพี่คีย์ก็ไม่อยู่บ้านเขาย้ายไปอยู่คอนโดใกล้มหาลัยที่เขาเรียน ส่วนฉันกำลังจะจบมอหกและคิดว่าจะสอบเข้ามหาลัยเดียวกันกับเขา

ฉันแอบชอบเขามาตั้งแต่เด็กแล้วค่ะ ส่วนเขาไม่ได้คิดอะไรแต่ด้วยความที่ฉันตามตื้อเขาไปหาเขาที่บ้านเวลาเขากลับบ้าน ไปหาเขาที่คอนโดเวลาป้าคริสทำของโปรดของเขาฉันก็จะอาสาเอาไปให้พี่คีย์เอง เรื่องที่ฉันชอบพี่คีย์แม่ฉันกับพ่อแม่พี่คีย์รู้ดีค่ะ ท่านก็ไม่ว่าอะไร

จนวันนึงฉันไปหาเขาที่คอนโดเพราะเมื่อวานเป็นวันเกิดของเขาแต่เขาไปฉลองกับเพื่อนวันนี้ฉันเลยอยากไปเซอไพรส์ซะหน่อยเลยซื้อเค้กวันเกิดไปให้ ฉันกดออดหน้าห้องพี่คีย์อยู่นานก็ไม่มีวี่แววว่าเขาประตูให้ ฉันคิดว่าเขาไม่อยู่ห้องเลยจะกลับ แต่จู่ๆฉันก็ได้ยินเสียงประตูห้องเขาเปิดออก ฉันหันกลับไปดู เป็นพี่คีย์ที่เดินออกมาในสภาพหัวยุ่งๆชุดก็ยังคงเป็นชุดนักศึกษา ดูจากสภาพชุดนี้คงตั้งแต่เมื่อวาน

"หวาน มาทำไม"

"เมื่อวานวันเกิดพี่ไงวันนี้หวานเลยเอาเค้กมาให้อยากจะมาฉลองกับพี่ย้อนหลัง"

"ขอบใจแต่ไม่ต้อง กลับไปได้ละพี่อยากนอน"

"ทำไมล่ะก็หวานมาแล้วพี่คีย์เป่าเค้กที่หวานซื้อมาหน่อยสิ นะ นะ "

"พี่อยากนอนไม่ว่างมาเป่าเค้กไร้สาระแบบนี้หรอกนะ" เขาพูดจบก็หันหลังเพื่อจะกลับไปนอนแต่ฉันยังดื้อดึงเดินตามเขาเข้ามาแล้วก็ปิดประตูให้เรียบร้อย

"แต่หวานอุส่าห์ซื้อมันมาเพื่อฉลองกับพี่นะ"

"ถามจริงเหอะเมื่อไหร่จะเลิกตามตื้อพี่ซะที"

"พีก็รู้ว่าหวานรักพี่"

"แต่พี่ไม่ได้คิดอะไรกับหวานไง"

"แล้วทำไมไม่ลองคิดล่ะ หวานมีอะไรที่พี่ไม่ชอบเหรอ หวานไม่สวยเหรอพี่ถึงไม่สนใจ พี่ลองมองสิ หวานก็สวยไม่แพ้ผู้หญิงที่พี่เคยคบเลยนะ ตอนนี้หวานรู้ว่าพี่เลิกกับแฟนแล้วด้วย เป็นหวานบ้างได้มั้ยที่ได้อยู่ข้างๆพี่"

ฉันเดินเข้ามาใกล้และยืนอยู่ตรงหน้าของเขา ฉันเอื้อมมือไปจับที่แก้มของเขาทั้งสองข้าง มองไปที่ตาของเขาที่กำลังจ้องมองมาที่ฉัน

และ...ฉันก็ทำในสิ่งที่อยากจะทำกับเขามานานจะว่าฉันแรดก็ได้นะคะ ฉันเขย่งเท้าเพื่อให้ความสูงของเราเสมอกันและฉันก็จูบปากเขา เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ใกล้ชิดเขาขนาดนี้ เป็นครั้งแรกในชีวิตที่จูบผู้ชาย เขานิ่งไปไม่ตอบรับสัมผัสของฉันเลยแม้แต่น้อย ฉันเริ่มใจเสีย เริ่มละอายใจที่ทำขนาดนี้แล้วเขายังไม่มีทีท่าอะไรเลยสักนิด น้ำตาฉันเริ่มไหลออกมามันพูดไม่ออกบอกไม่ถูกเลยจริงๆว่าต้องทำตัวยังไงหลังจากที่ฉันถอนจูบจากเขา

ฉันหลับตาลงก่อนที่จะค่อยๆถอยริมฝีปากของตัวเองออกมาอย่างช้าๆ

"หวานขอโทษนะต่อไปหวานจะไม่มีวุ่นวายกับพี่อีก"

ฉันก้มหน้าพูดออกไปทั้งที่ไม่รู้ตัวเองจะทำได้อย่างที่พูดหรือเปล่า

ขณะที่ฉันกำลังจะหันหลังกลับ จู่ๆเขาก็กระชากตัวฉันให้เข้าไปชิดติดกายและก้มลงมาจูบฉันอย่างรุนแรงและเร่าร้อน

"อื้มมมม" ฉันรับสัมผัสของเขาอย่างยินยอมพร้อมใจ เรายืนจูบกันตรงนั้นสักพัก เขาก็ถอนริมฝีปากและพูดกับฉัน

"อยากเป็นผู้หญิงของพี่จริงๆใช่มั้ยตาหวาน"

ฉันพยักหน้าเป็นคำตอบ

"แล้วรู้มั้ยว่าผู้หญิงของพี่ต้องทำอะไรบ้างนอกจากยืนจูบกันแบบนี้"

ฉันก็พยักหน้าเป็นครั้งที่สอง ฉันรู้สิว่าเป็นแฟนกันต้องทำอะไรบ้าง ฉันไม่ได้ใสซื่อจนไม่รู้เรื่องอะไรแบบนั้น เพื่อนที่โรงเรียนก็คุยกันออกบ่อยเวลามีแฟน และแฟนทำอะไรกับพวกเธอบ้าง ตอนนั้นฉันแค่นั่งฟังเท่านั้นเพราะไม่เคยมีประสบการณ์ไม่เคยมีแฟน มีแต่คนที่แอบชอบนั่นก็คือเขานั่นเอง