เจ็บเพราะรัก(ตาหวาน&คีย์)

รับผิดชอบ

ตาหวาน......

"หวาน ฟื้นแล้วเหรอลูก"

"แม่"

"อื้มมม ป้าคริสโทรหาแม่น่ะบอกหวานเป็นลมแม่เลยรีบมา"

"แม่ ฮืออออ ฮืออออ" ฉันรีบโผเข้ากอดแม่ทันที

"ไม่ร้องลูก หนูจะเป็นแม่คนแล้วนะจะมาขี้แยแบบนี้ไม่ได้"

"แม่พูดอะไรคะ หวานไม่เข้าใจ"

"หวานท้องได้เดือนกว่าแล้วลูก"

"แม่ ฮือออออ หวานขอโทษ ฮืออออ"

"ไม่ร้องลูกไม่ร้องนะ"

แม่เช็ดน้ำตาให้กับฉันและกอดฉันไว้ ฉันกอดแม่แล้วก็ร้องหนักกว่าเดิม

ก๊อก ก๊อก ก๊อก ฉันกับแม่หันไปมองที่ประตู สักพักป้าคริสกับลุงดนัยก็เดินเข้ามาพร้อมกันพร้อมตะกร้านมสำหรับคุณแม่ตั้งครรภ์

"เป็นไงมั่งเราฮึ" ลุงดนัยพ่อพีคีย์ยิ้มให้ฉันมาแต่ไกลพร้อมกับยื่นตะกร้านมไปให้แม่ของฉัน

"คุณลุงสวัสดีค่ะ"

"ป้าโทรตามลุงมาเราจะได้คุยกับหวานกับแม่น่ะ" ป้าคริสยิ้มให้ฉันแต่แววตาท่านมีความกังวลใจ

"พี่คริสพี่นัย นั่งก่อนค่ะ" แม่ฉันเชิญพ่อกับแม่พี่คีย์นั่งลงที่โซฟา

"หนูหวานหนูบอกป้ามาตรงๆว่าพ่อของเด็กในท้องคือตาคีย์ลูกชายป้าใช่มั้ยลูก"

ฉันก้มหน้ามองที่มือตัวเองที่ตอนนี้มีเข็มเจาะอยู่เพราะกำลังให้น้ำเกลือ ฉันจะปิดบังยังไงก็คงไม่ได้

ฉันพยักหน้าพร้อมกับนั่งเช็ดน้ำตาตัวเองที่ไหลออกมาเรื่อยๆ เมื่อไหร่จะหยุดไหลซะทีนะ ยิ่งเช็ดก็ยิ่งออกมาเรื่อยๆ

ป้าคริสเดินมากอดฉันพร้อมกับลูบที่หลังฉันเบาๆ

"เรื่องนี้ตาคีย์ต้องรับผิดชอบ ป้าจะให้หนูแต่งงานกับตาคีย์"

"ไม่ค่ะ" ฉันก้มหน้าตอบเหมือนเดิม

"ทำไมล่ะลูก หนูรักลูกชายลุงไม่ใช่เหรอ หรือว่าตาคีย์บังคับหนูใช่มั้ยบอกมาลุงจะไปจัดการมันเอง"

"หนูจะเอายังไงบอกป้ามาเลยลูกป้าอยู่ข้างหนูนะลูก"

"ขอบคุณนะคะคุณลุงคุณป้าที่ดีกับหวานมาตลอด" ฉันไหว้ขอบคุณที่พ่อแม่พี่คีย์ดีกับฉันมาแต่ไหนแต่ไรท่านไม่เคยดุเคยว่าอะไรฉันเลยสักครั้งตั้งแต่เด็กจนโต ท่านรักฉันเหมือนลูกคนนึงเพราะท่านไม่มีลูกสาวมีแต่พี่คีย์คนเดียว

"พี่กับพี่นัยต้องขอโทษแหวนด้วยนะที่ลูกชายพี่ทำหนูหวานท้อง"

"แหวนไม่ถือโทษโกรธพี่คริสกับพี่นัยหรอกค่ะอย่าคิดมาก"

"แม่ขาหวานขอโทษ หวานเป็นลูกที่เลวไม่รักดีไม่รักตัวเองหวานทำให้แม่ต้องเสียใจ ฮือออหวานขอโทษ"

"ไม่เป็นไรลูก ไม่เป็นไรนะ แม่ไม่โกรธหนูหรอกนะลูก"

"เดี๋ยวป้าโทรตามตาคีย์มาที่นี่"

"อย่านะคะ หวานขอร้อง อย่าตามพี่คีย์มา หวานยังไม่อยากเจอหน้าพี่คีย์ค่ะ"

"ทำไมล่ะลูก หวานควรบอกพี่เค้านะลูก แม่ว่าหนูกำลังน้อยใจพี่เค้าแต่หนูอย่าลืมว่าลูกในท้องของหนูต้องการพ่อนะ"

แม่พยายามขอให้ฉันบอกพี่คีย์ แต่ตอนนี้ฉันยังไม่อยากเจอไม่อยากคุยอะไรทั้งนั้นค่ะ

"รอให้หนูทำใจก่อนได้มั้ยคะแม่ ตอนนี้หนูไม่พร้อมจริงๆ" ฉันขอร้องทุกคนว่าห้ามบอกพี่คีย์เรื่องนี้

ฉันขอคิดก่อนว่าจะทำยังไงต่อไปเพราะตอนนี้ฉันยังตั้งตัวไม่ทันกับสิ่งที่เกิดขึ้น ฉันลูบหน้าท้องตัวเองเบาๆ

'แม่จะทำไงดีคะลูก หนูช่วยแม่คิดหน่อยสิคะ'

ฉันส่งผ่านประโยคนี้ไปให้ลูกที่อยู่ในท้องของฉัน

หนึ่งเดือนต่อมา

ตอนนี้ฉันเรียนจบมอหกแล้วค่ะ จากที่แพลนไว้ว่าจะสอบเข้ามหาลัยเดียวกันกับพี่คีย์ฉันก็ต้องยกเลิกเพราะคงรอให้คลอดลูกก่อนแล้วถึงกลับมาเรียนใหม่

จากวันนั้นที่คอนโดพี่สายไหมฉันก็ไม่ได้เจอไม่ได้ติดต่อกับพี่คีย์อีกเลย ฉันลบทุกอย่างไม่ว่าจะเบอร์โทร เฟซ ไลน์ หรือไอจี ฉันบล็อกหมด ฉันเลยไม่รู้ว่าเขาพยายามติดต่อฉันมาบ้างไหม แต่ฉันก็อยู่บ้านตลอดถ้าเขาจะมาหาเขาคงมานานแล้วค่ะไม่รอให้ผ่านมานานเป็นเดือนแบบนี้

ป้าคริสกับลุงดนัยท่านก็ตามใจฉัน ฉันขอร้องไม่ให้บอกพีคีย์เรื่องท้อง ท่านก็ทำตามที่ฉันขอ และท่านก็คอยดูแลฉันตลอดระยะเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ป้าคริสทำของบำรุงมาให้ฉันทานทุกวันค่ะ ท่านจะมาอยู่เป็นเพื่อนฉันระหว่างที่แม่ไปเข้าเวร ตอนนี้ป้าคริสบังคับให้ฉันเรียกท่านว่าแม่เพราะท่านบอกว่าท่านเป็นคุณย่าของเด็กในท้อง แม้ฉันจะยังโกรธลูกชายท่านอยู่ก็ตาม

"แม่ว่าหวานท้องใหญ่มากนะลูกแค่สองเดือนกว่าเองแม่ว่าแม่อาจจะได้หลานแฝดนะ"

"เอ่อ คุณป้า เอ่อ คุณแม่ทำไมถึงคิดแบบนั้นคะ หวานกับพี่คีย์ไม่มีพี่น้องฝาแฝดแล้วหวานจะมีลูกแฝดได้เหรอคะ"

"คีย์เคยมีฝาแฝดจ๊ะแต่รอดมาแค่เค้าคนเดียว"

ป้าคริสพูดจบก็หันไปหยิบทิชชู่มาเช็ดน้ำตาของตัวเอง"

"หวานขอโทษนะคะหวานไม่น่าถามเลย"

"ไม่เป็นไรลูก ถ้าหวานท้องลูกแฝดจริงๆหวานต้องดูแลตัวเองดีๆนะลูก ต้องระวังให้มากรู้มั้ย"

"ค่ะ หวานอยากมีลูกแฝด คงจะน่ารักดีนะคะแต่งตัวเหมือนกันเดินจูงมือกัน" ฉันยิ้มพร้อมกับลูบที่ท้องตัวเองเบาๆ ซึ่งมันก็จริงอย่างที่ป้าคริสบอก ท้องฉันเริ่มนูนออกมาอย่างเห็นได้ชัด โชคดีที่ตอนเรียนฉันใส่เสื้อกันหนาวทับเลยไม่มีใครสังเกตุ

"แล้วเมื่อไหร่หวานจะบอกตาคีย์เรื่องลูกล่ะ"

"ตอนนี้พี่คีย์กำลังมีความสุขกับคนรักอย่าให้หวานไปทำลายความสุขของพี่คีย์เลยค่ะ"

"ป้าไม่เห็นด้วยเลยนะลูก ลูกชายป้าทำลูกชายป้าก็ต้องรับผิดชอบ"

"ขอเวลาหวานอีกนิดนะคะหวานรับรองว่าพี่คีย์จะต้องรู้สักวัน แต่คงยังไม่ใช่ตอนนี้"

❤❤❤❤