Ariana's POV
Dahan-dahan kong idinilat ang aking mga mata, kung tutuusin ay kanina pa ako gising, gusto kong umiyak dahil narinig ko ang mga sinabi niya sa akin bago siya natulog pero hindi ko magawa dahil nasa tabi ko pa rin si Raymond at nakayakap sa akin. Ang sakit sa puso ko pero hindi ko pinagsisisihan na ibinigay ko sa kanya ang sarili ko.
Siguro naman ngayong nakuha na niya ang gusto niya ay malaya na akong makakaalis sa lugar na ito. Ngayong sinabi na niya sa akin na hindi niya kayang suklian ng pagmamahal ang damdamin ko para sa kaniya ay wala ng dahilan pa upang manatili ako dito. Hindi ko naman hahayaang nandirito ako para lamang pagsawaan niya. Oo mahal ko siya pero hindi naman ako tanga para hayaan siya na paglaruan lang ang damdamin ko. Mas makabubuti na lumayo na lamang ak
