ผู้กองหนุ่มตื่นแต่เช้า หวังว่าเช้านี้คงจะได้เจอหน้าคนที่เฝ้าคิดถึงทั้งคืน จึงรีบไปบ้านนายเช้ากว่าปกติ
เสียงแม่บ้านรายงานว่า คุณหนูปวดหัว ไม่ลงมาทานของเช้า ผู้เป็นพ่อรีบลุกจากโต๊ะขี้นไปบนห้องลูกสาวอย่างเป็นห่วง
คนที่นั่งรออยู่หน้าบ้านเงยหน้ามองตามขึ้นไปด้วยความเป็นห่วงเป็นใย สักครู่ท่านจึงลงมา แล้วสั่งแม่บ้านให้ดูแลให้ดีเวลาป่วยออกจะงอแงน่าดู
ถ้าบ่ายอาการไม่ดีให้คนขับรถพาไปหาหมอเลย ท่านกำชับก่อนออกจากบ้าน
อาทิตย์คิดถึงแต่เธอ ทิชาป่วย ทิชางอแง เธอจะอ้อนสักเพียงไหน เค้าอยากให้เธองอแงกับเค้าคนเดียว เค้าสรุปรายงานเมื่อวานด้วยหัวใจไม่เป็นสุข ท้ายที่สุดแล้ว ความคิดถึง ความเป็นห่วงก็ถึงขีดสุด
เก้าโมงเช้า เค้ามองนาฬิกา แล้วโทรหาเธอ
"ทิชาค่ะ" เสียงเธอรับสาย
"คนดีเป็นยังไงบ้างคะ"
เค้าถามอย่างห่วงใย
" ผู้กองสนใจทิชาด้วยหรอคะ"
เธอย้อน ห่างเหินดี เค้าคิดในใจ ความมั่นใจลดลงอีก
"พี่เป็นห่
