คุณคะ ช่วยรับรักด้วย

อยากให้รถติดนานกว่านี้

มือบางไล่หาเสื้อผ้ามาลองทาบกับตัว เที่ยงแล้วเธอยังหาชุดไม่ได้เลย ชุดนั้นก็ไม่ดี ชุดนี้ก็ไม่สวย ไม่ใช่เลยที่คนแบบทิชาจะมาเลือกอะไรหลายรอบแบบนี้ ด้วยความมั่นใจในรูปร่างและรสนิยม เธอมักจะเลือกแล้วใส่ได้เลย

แต่วันนี้มือบางเลือกชุดหลายตัวแล้วยังไม่ถูกใจเลย มือบางคว้าเสื้อสายเดี่ยวลายลูกไม้สีดำมาสวม กับกระโปรงผ้าสีชมพู สวมเสื้อตัวนอกสีชมพูเข้าชุดกับกระโปรง แต่งหน้าอย่างรวดเร็ว และ สวมต่างหูเป็นเครื่องประดับ เเล้วเดินถือกระเป๋าสะพายและกระเป๋าเครื่องประดับลงมา คนงานเดินถือรองเท้าส้นสูงสีดำตามลงมา

ผู้กองหนุ่มสวมเสื้อโปโลสีดำ กางเกงยีนส์สีเข้ม สอดชายทับในดูเท่ห์ สมาร์ท มองสาวน้อยที่เดินลงมาด้วยความรู้สึกอันหลากหลาย เค้าอยากเก็บเธอไว้ ไม่อยากให้ใครได้มอง หรือสบตากับเธอ เท้าขาวเนียนทาเล็บสีชมพูใส เค้าอยากจะจูบตั้งแต่เท้าบาง ลากขึ้นไปทั่วตัว ทำรอยรัก ตีตราเป็นเจ้าของเธอเหลือเกิน

"สวัสดีค่ะ มาตรงเวลานะคะ ทานกลางวันก่อนนะคะ ทิชายังไม่ได้ทานอาหารเช้าเลย"

อาทิตย์ยิ้มรับ คิดในใจ กะเพราไข่ดาว เพิ่งจะยัดลงท้องไปเมื่อกี้ยังไม่ทันได้ย่อยเลย แต่โอกาสทานข้าวสองคนแบบนี้ไม่ได้หาได้ง่าย ต่อให้อิ่มจะออกปาก พี่อาทิตย์คนนี้พร้อมจะตามใจน้องทิชาทุกอย่าง

มื้อเที่ยงวันนี้เป็น ผัดไทกุ้งสด

"น้องทิชาปรุงอะไรคะ พี่จะตักให้" เค้าเอ่ยถามอย่างใส่ใจ

"ขอน้ำมะนาวช้อนเดียวค่ะ" เสียงหวานตอบออกมา

"ขอบคุณนะคะ " เธอบอกเค้า มือบางคลุกผัดไทอย่างเรียบร้อย น่ารัก อาทิตย์มองมือเธอแล้วอยากจะคว้ามากุม แต่ก็ทำไม่ได้ เค้าปรุงผัดไท แล้วตักทานอย่างเอร็ดอร่อย มื้อเย็นคงไม่ต้องกิน อิ่มทั้งท้อง อิ่มทั้งใจ ทานเสร็จ เธอก็ลุกไปแปรงฟัน เค้าได้โอกาสเข้าไปบ้วนปากในห้องน้ำ อย่างเร่งด่วนก่อนจะรบกวนขอลูกอมเด็กรับใช้มาดับกลิ่นปากอีกครั้ง

รถสปอร์ตคันหรูติดอยู่แยกเดิมกว่ายี่สิบนาทีแล้ว เค้าดูเวลา

''น้องทิชานัดไว้กี่โมงคะ "

"บ่ายสามค่ะ"

เสียงหวานตอบเค้า บ่ายสองสี่สิบห้า รถก็วิ่งมาจอดที่หน้าโรงแรม เค้าลงไปเปิดประตูให้เธอ แล้วถือกระเป๋าเดินตาม หล่อสวยกันทั้งคู่ เหมาะสมกันจริง เสียงพนักงานคุยกันดังเข้าหู ทิชาแอบยิ้มไม่ได้ เธอเดินเข้าไปในร้านขนมชื่อดัง แจ้งพนักงานแล้วหันมาบอกเค้าว่า ให้รอแถวนี้ หรือจะไปรอที่ล้อบบี้ก็ได้ น่าจะไม่เกินชั่วโมง

"พี่รอได้ค่ะ" เค้าบอกเธอเสียงหวาน ลูกค้ามาพบตรงเวลา ทิชายื่นเครื่องประดับและอุปกรณ์ในการชมเพชรให้ดู ลูกค้าเอ่ยชมว่าถูกใจมากจริงๆ ทิชายิ้มรับและสนทนาด้วยไมตรี แถมยังเอาเครื่องประดับชิ้นอื่นมาเสนอ ลูกค้าเลยอุดหนุนต่างหูเล็กๆเพิ่มอีกสองคู่ ราคาเกือบแสนบาท วันนี้เธอปิดการขายด้วยตัวเลข เจ็ดแสนบาท ทิชายิ้มอย่างร่าเริง เธอดูเวลาแล้ว เกือบห้าโมงเย็นแล้ว เค้ารอเธอเกือบสองชั่วโมง

เสียงเพลงบนรถดังแผ่วๆ รถติดมากกว่าขามา ช่วงเย็นวันหยุด ผู้คนต่างมาเที่ยวจับจ่าย กลางเมืองแบบนี้แยกนี้คงอีกนานแน่ๆ

"รถติดมากในกรุงเทพ พี่ว่ามันอึดอัด"

เค้าชวนคุย แต่เธอกลับคิดว่าเค้าอึดอัดไม่ชอบที่มากับเธอ

"ทิชาขอโทษนะคะ ที่ทำให้อึดอัดแบบนี้ รบกวนครั้งนี้เท่านั้นค่ะ"

เธอตวัดเสียงใส่เค้า อาทิตย์ขยับตัวไปมองเธอใก้ลๆ สบตาเธอ

"พี่บอกว่ารถติดในกรุงเทพ มันน่าอึดอัด แต่ไม่ได้หมายความว่า พี่อึดอัดที่มากับทิชา ถ้ารถติดแล้วได้นั่งกับทิชาแบบนี้ พี่ยอมให้ติดทั้งคืนเลยก็ได้ค่ะ สำหรับพี่"

เค้าบอกไปแล้ว เค้ามันคนตรง ปากกับใจตรงกันเสมอ อาจจะมองว่าทื่อไปด้วยซ้ำ แต่มันคือเรื่องจริง คนฟังหันมามองคนพูด หน้าร้อนผ่าวอย่างเขินอาย ปากบางบ่นออกมา

"ใครเค้าอยากจะนั่งรถทั้งคืนกันละ" อาทิตย์หัวเราะออกมา

"ทิชาหน้าแดงแล้วน่ารักเหลือเกิน"

เสียงพูดที่ออกจากปากเค้า ทำเอาคนฟังอายขึ้นไปใหญ่ มือหนาละมือจากพวงมาลัย ใช้นิ้วลูบที่หลังมือเบาๆ

"พี่รู้ว่าทิชารู้ ว่าพี่คิดยังไง พี่จริงจังนะคะ พี่ อยากขอโอกาสบ้างเท่านั้น ทิชาเข้าใจนะคะ"

เธอมองหน้าเค้า และมองนิ้วเค้าที่ไล้สัมผัสหลังมือเธอ ใช่เธอรู้สึก รู้สึกมากๆเลยละ ทิชาคิดในใจ