ชายาจอมป่วน

ตอนที่ 3 เพื่อนฮองเฮาอยากมีผัว

“เออ งั้นไปขอก่อนก็ได้ ปะ ไปกะกู ตอนนี้ลูกๆ กูหลับอยู่ ต้องรีบไปขอฮ่องเต้ก่อน” ฮองเฮาบอกเพื่อนอย่างเร่งรีบเพราะองค์ชายกับองค์หญิงบุตรของตนกำลังนอนหลับอยู่ ถ้าขืนชักช้าตื่นมาก็หมดกัน เพราะนับตั้งแต่นางมีบุตรก็หาเวลาไปดูกิจการไม่ได้เลย //ทั้งผัวทั้งลูกอีรุงตุงนังกันไปหมด

“ปะ เออ ต่อไปเรียกกูว่าเสี่ยวอิงนะ คนจะได้ไม่สงสัย คงจะแปลกน่าดูที่นางกำนัลมาด่ากันกับฮองเฮา” อิงอิงเตือนเพื่อนด้วยความรอบคอบ

“โอเค งั้น มึง เอ้ย! เสี่ยวอิงตามข้ามา ข้าจะเข้าเฝ้าฮ่องเต้” ฮองเฮาเรียกเพื่อนก่อนจะรีบเดินไปยังตำหนักของพระสวามีที่ทรงงานอยู่กับองค์ไท่เหยี่ยเหริน

“เสด็จพี่เพคะ” เสียงฮองเฮาอ่อนหวานจนเสี่ยวอิงแอบหมั่นไส้เพื่อนกับความมีจริตของนาง

“ลี่เอ๋อร์ มีสิ่งใดถึงได้มาหาเจิ้น” ฮ่องเต้มองเมียรักด้วยความหวงแหน และอดระแวงพี่ชายไม่ได้

“นี่เสี่ยวอิงเพคะ นางเป็นเพื่อนของลี่เอ๋อร์เองเพคะเสด็จพี่ ลี่เอ๋อร์อยากขอให้นางไปอยู่ตำหนักที่ว่างได้หรือไม่เพคะ” ฮองเฮารีบเอ่ยขอพระสวามีเพื่อหาที่พักให้แก่เพื่อนรัก อิงอิงนั้นก็แบบเดียวกับหล่อนเป็นไฮโซสาว หากต้องไปนอนกับเหล่านางกำนัลคงจะหนักเกินไป และตำหนักที่ว่างก็ติดกับนางด้วย

“แต่นางเป็นเพียงนางกำนัลนะลี่เอ๋อร์” ฮ่องเต้มองสหายของเมียรักเล็กน้อยก่อนจะหันกลับมาพูดอย่างไม่เข้าใจเมียรัก

“แค่เพียงนางกำนัลใยต้องสนใจถึงเพียงนี้” เหยี่ยเหรินปลายตาไปมองนางกำนัลที่เอาแต่ลอบมองพระองค์อย่างหงุดหงิดพระทัย มิรู้นางมาจากไหนถึงได้มีกริยาไร้ยางอายเช่นนี้

“พี่เหยี่ยเหริน เสี่ยวอิงคือสหายรักของลี่เอ๋อร์ และยังช่วยเหลือลี่เอ๋อร์มาตลอด ถ้าพวกท่านไม่เห็นดีด้วยลี่เอ๋อร์จะไปหาซื้อที่อยู่ใหม่ให้นางเองเพคะ” ฮองเฮาตรัสพร้อมกับกำลังเดินไปดึงแขนเพื่อนรัก

“ไหนว่าจะไปดูกิจการไง ทำไมขอแบบนี้ละ” เสี่ยวอิงกระซิบข้างหูของฮองเฮาเพื่อให้ได้ยินกันแค่สองคน

“นี่ช่วยอยู่นะ คิดว่าดูไม่ออกเหรอว่ามึงชอบพี่เหยี่ยเหริน กูช่วยนะเนี้ย” ฮองเฮากระซิบบอกเพื่อนอย่างรู้ทัน เสี่ยวอิงนั้นนับตั้งแต่คบกันเป็นเพื่อนมา ไม่เคยสักครั้งที่จะมองผู้ชายตาวาววับแบบนี้ ขนาดเหล่านายแบบนางยังเมิน แต่นี่กลับจ้องพี่เหยี่ยเหรินอย่างกับจะจับกิน // กูไม่ได้แดกพี่เขา ใครก็ต้องไม่ได้แดกนอกจากเพื่อนเท่านั้น และอีอิงนี่แหละเหมาะสมที่สุด มันจะได้มีผัวสักที

“ก็พี่เขาหล่อปะ มึงกูอยากได้เขาเป็นผัว” เสี่ยวอิงยิ้มให้ฮองเฮาที่กำลังยิ้มให้กลับมา

“ว่าแต่กูร่าน มึงก็ใช่ย่อยนะ” นางมองเพื่อนขำๆ ถึงมันไม่เอาพี่เหยี่ยเหรินนางก็จะบังคับให้มาเอาอยู่แล้ว บอกตามตรงว่าเสียดายความหล่อ