บทที่ 2 : เด็กพี่ 1
759 Words
“เป็นคุณหนูว่างั้น”
เป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ เพราะทุกอย่างตรงหน้าบ่งบอกชัดเจนอยู่แล้ว ดวงตาคมกริบกวาดสายตามองไปรอบๆห้องโถงกว้าง เมื่อเข้ามาถึงในบ้านของสาวน้อยตามที่อยู่ที่เจ้าหล่อนส่งมาให้ในไลน์ วันใหม่เพียงยิ้มให้แต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา
“พร้อมหรือยัง”
“พร้อม?”
สาวน้อยเลิกคิ้วถามพร้อมทำหน้าสงสัย แต่แล้วก็ได้รับความกระจ่างเมื่อชายหนุ่มถามซ้ำ
“พร้อมติวสอบหรือยัง”
“ออ…ค่ะ แต่พี่เพิ่งมาถึงทานขนมหวานก่อนดีกว่านะ หนูให้พี่ส้มเตรียมให้แล้ว มีน้ำแตงโมปั่นที่พี่ชอบด้วยนะคะ”
“ขอบใจ”อันเดียกล่าวขอบคุณก่อนจะเอ่ยถาม“แล้วนี่พ่อแม่ไม่อยู่เหรอ”
“ไม่อยู่ค่ะ ท่านไปงานประมูลเพชร ดึกๆก็คงกลับมา”
“อะไรกัน แล้วนี่ปล่อยให้ลูกสาวอยู่บ้านกลางคืนคนเดียวงั้นเหรอ”
“ไม่ใช่คนเดียวเสียหน่อย มีพี่ส้ม ป้าอุ่น แล้วก็ลุงทิศอยู่ด้วย”
“เดาว่าคงเป็นคนรับใช้ในบ้าน”
“พี่ส้มเป็นพี่เลี้ยงค่ะ ป้าอุ่นเป็นแม่บ้าน ส่วนลุงทิศเป็นสามีของป้าอุ่นทำงานดูแลสวนของบ้านนี้”
การอธิบายเพิ่มเติมของสาวน้อยทำให้ชายหนุ่มพยักหน้าเข้าใจ และก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไรอีก เพราะยังไงเสียก็ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเขาที่จะต้องมานั่งจำว่าใครเป็นใครในบ้านของเธอบ้าง
เมื่อทานอาหารว่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ได้เวลาติวหนังสือกันแบบจริงจัง ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่วันใหม่ตั้งอกตั้งใจเป็นพิเศษเพราะเธอตั้งความหวังไว้กับการสอบเข้าเรียนครั้งนี้มาก
เมื่อได้คนติวที่มีสูตรจำง่าย คิดคำนวณสนุกบวกกับความตั้งใจ ก็ทำให้สาวน้อยเข้าใจทุกอย่างได้อย่างรวดเร็ว พลอยทำให้คนสอนรู้สึกสนุกและมีความสุขไปด้วย ตลอดเวลาชายหนุ่มลอบมองรอยยิ้มสดใสและท่าทางร่าเริงของสาวน้อยเป็นระยะๆ เพื่อเก็บไว้เป็นกำไรให้กับหัวใจตัวเอง
“พี่ไปก่อนนะ พรุ่งนี้ไว้เจอกันใหม่”
“ขอบคุณมากนะคะพี่อัน แล้วเจอกันค่ะ…บ๊าย”
สาวน้อยโบกมือลา เมื่อชายหนุ่มควบมอเตอร์ไซค์คู่ใจออกจากคฤหาสน์หลังใหญ่
เรื่องราวก็วนอยู่แบบนี้เป็นอาทิตย์ จนกระทั่งทั้งสองเริ่มสนิทสนมกันมากขึ้น นอกจากอันเดรียจะมาติวหนังสือให้กับเธอทุกเย็นแล้ว เมื่อแยกย้ายกันทั้งสองก็มักจะส่งข้อความและสติ๊กเกอร์ไลน์น่ารักสดใสให้กันเสมอๆ
ความสัมพันธ์ที่ค่อยๆพัฒนาของหนุ่มสาวอยู่ในสายตาของผู้ใหญ่มาตลอด โดยเฉพาะแม่ของวันใหม่ที่ชื่นชอบและเอ็นดูอันเดรียเหมือนลูกชายอีกคน ต่างจากพ่อของวันใหม่ที่นอกจากจะหวงลูกสาวแล้วยังไม่ชอบความจนของอันเดรียอีกด้วย ถึงแม้ชายหนุ่มจะเป็นถึงนักศึกษาแพทย์ก็ตามที
แต่กระนั้นก็ไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะแรมเดือนคุณนายของบ้านนี้ซึ่งเป็นภรรยาของเขาหลงเด็กหนุ่มหนักถึงขนาดยกตำแหน่งลูกชายให้เป็นที่เรียบร้อย เพราะนางอยากมีลูกชายมาตั้งนานแล้ว แต่ด้วยปัญหาสุขภาพทำให้ไม่สามารถมีลูกเพิ่มได้ วันใหม่เลยกลายเป็นลูกคนเดียว
อันเดรียเองก็เหมือนจะรู้ตัวที่พ่อของวันใหม่ไม่ชอบขี้หน้าของเขาสักเท่าไหร่ แต่ก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เพราะใจของเขามีความสุขทุกครั้งที่ได้ใกล้ชิดสาวน้อย และเขาก็สาบานกับตัวเองแล้วว่าสักวันจะทำให้พ่อของเธอยอมรับในตัวเขาให้ได้
‘ทำให้เต็มที่นะคนดี’
ข้อความแชทถูกส่งมาจากหนุ่มนักศึกษาแพทย์ที่เพิ่งจากลากันเมื่อตอนหัวค่ำ สรรพนามที่ใช้เรียกแทนเธอนั้น ส่งผลให้ใบหน้างามคลียิ้มบางๆก่อนจะพิมพ์ตอบกลับ
‘ขอบคุณค่ะพี่อัน…แต่พรุ่งนี้พี่ต้องไปเป็นกำลังใจให้หนูด้วยนะ’
‘เอาสิ จะไปชูป้ายไฟให้เลย’
‘ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ค่ะ ขอแค่พี่พาไปทานไอศกรีมหลังสอบเสร็จก็พอ’
‘จัดไป!’
‘ฝันดีนะคะ’
‘ฝันดีเช่นกันครับ’
หลังต่างคนต่างอ่านข้อความแชทเสร็จก็ต้องระบายยิ้มออกมาด้วยความสุขใจ ก่อนที่ทั้งสองจะล้มตัวลงนอนบนเตียงพร้อมๆกันราวกับได้นัดหมายกันไว้ทั้งที่อยู่ห่างไกลกันคนละที่
- Writer
