TATTO02:ยิ่งปฏิเสธก็ยิ่งยัดเยียด
957 Words
TATTO 02
**********************************
“ทำไมมองหน้าหนูแบบนี้ล่ะคะ หนูยังไม่ได้รบกวนการทำงานชองพี่เซอร์เลยนะแค่นั่งมองพี่ทำงานเท่านั้นเองนะ”
“เมื่อกี้พี่ก็บอกแล้วไงว่าพี่ไม่มีสมาธิทำงานเวลาที่เรามองหน้าพี่แบบนี้”
“ทำไมเหรอคะหรือว่าหวั่นไหวให้หนูเหรอถ้าเกิดว่าหนูมองหน้าพี่แบบนี้”
“โนราพี่ไม่เล่น”
“หนูก็ไม่เล่นเหมือนกันนะคะ หนูก็แค่อยากเจอหน้าพี่เซอร์แล้วก็อยากอยู่กับพี่ก็เท่านั้นเอง แต่ทำไมชอบไล่กันจังเลยนะ”
“ตอนนี้ก็ได้เจอแล้วไง เพราะงั้นก็กลับไปได้แล้ว”
คนตรงหน้ามองหน้าฉันด้วยสีหน้าที่เหมือนจะรำคาญฉันมาก ไม่บอกก็รู้แล้วล่ะว่าเขาไม่ได้อยากให้ฉันมาหา
แต่เขาจะรู้หรือเปล่าล่ะว่ายิ่งเขาไม่อยากให้ฉันมาหาเขามากเท่าไหร่มันก็ยิ่งทำให้ฉันอยากเข้าใกล้เขามากเท่านั้น
อยากจะรู้เหมือนกันว่าคนเย็นชาอย่างเขาจะไม่หวั่นไหวให้ฉันบ้างเลยเหรอ
“แล้วเราจะกลับตอนไหน”
“ไม่รู้ค่ะ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้”
“กลับไปได้แล้วมั้งพี่ต้องทำงานนะโรนา”
“ทำไมชอบไล่กันจัง หนูก็บอกพี่เซอร์ไปแล้วไงคะว่าหนูไม่อยากกลับอ่ะ”
“แต่พี่ทำงานเว้ย ไม่เข้าใจหรือไง?”
“ก็ทำไปสิคะ หนูก็แค่นั่งเงียบๆ มองพี่เซอร์ทำงานไม่ได้กวนสักหน่อย”
“แค่เห็นหน้าเราพี่แม่งก็ทำงานไม่ได้แล้วโนรา”
“พูดแบบนี้อีกแล้ว ทำไมคะมองหน้าหนูนี่มันทำให้พี่อึดอัดหัวใจมากเลยเหรอ?”
“อืม พี่ไม่อยากเห็นหน้าเราไม่อยากให้เรามาหาพี่ที่นี่ด้วย”
และพี่เซอร์ก็ตอบกลับมาทันทีว่าเขาไม่อยากเห็นหน้าฉันก็เลยอยากจะให้ฉันกลับไปเร็วๆ เพราะการที่ได้เห็นหน้าฉันมันจะทำให้เขาทำงานไม่ได้ มันขนาดนั้นเลยเหรอ
ฉันทำหน้าน้อยใจออกมาเผื่อว่าเขาจะใจอ่อนให้ฉันอยู่ต่อ แต่มันก็ไม่ได้มีความหมายอะไรเลยเพราะว่าเขาไม่ได้เห็นใจหรือใจอ่อนให้ฉันเลยล่ะ
เพราะนี่มันไม่ใช่ครั้งแรกไงที่พี่เซอร์ไล่ฉันแบบนี้ แต่มันแทบจะทุกครั้งที่เขาเห็นหน้าฉันเขาก็จะไล่ให้ฉันอยู่ห่างจากเขา
นี่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเขาจะต้องไม่ชอบฉันขนาดนั้นด้วย ฉันไม่เคยทำตัวไม่น่ารักให้เขารำคาญเลยนะ
ช่วงไหนที่เขามีลูกค้าฉันก็จะไม่มารบกวนการทำงานของเขาเลย ฉันจะมาตามอ่อยเขาก็ต่อเมื่อเขาว่างนั่นแหละ
แต่ในสายตาของเขาฉันก็เป็นคนที่เขาไม่ต้องการอยู่ดี แต่ถ้าถามว่าแคร์มั้ย บอกเลยว่าฉันไม่แคร์และไม่สนใจหรอก
รู้นะว่าเขาไม่ได้คิดอะไรกับฉันน่ะ แต่ฉันก็จะทำให้เขาชอบฉันให้ได้ไง
“กลับไปได้แล้วไป” อีกครั้งที่เขาเอ่ยปากไล่
“มึงก็ให้น้องอยู่ต่อก็ได้มั้งเซอร์ ส่วนเรื่องงานมึงก็ทำไปดิ”
“กูก็บอกแล้วไงว่ากูไม่มีสมาธิในการทำงาน ออกแบบงานลูกค้านะเว้ยไม่ใช่วาดเล่น”
“อยากให้หนูกลับแล้วมีอะไรมาแลกล่ะคะ?”
“…”
พอฉันถามแบบนั้นคนตรงหน้าก็เงียบไปเหมือนว่าเขาไม่อยากคุยกับฉันอีกแล้ว สายตาแบบนี้น่ะคิดว่าฉันจะยอมเลิกมาตามตื๊อเขาอย่างนั้นเหรอ
ก็บอกแล้วไงว่าชอบผู้ชายมีรอยสักและผู้ชายคนนั้นจะต้องเป็นพี่เซอร์แค่คนเดียวด้วย
“ก็หนูอยากเจอหน้าพี่เซอร์นี่คะ ให้หนูอยู่ต่ออีกหน่อยไม่ได้เหรอ งั้นหนูขอสักก็ได้จะได้เป็นลูกค้าของพี่แล้วพี่ก็จะได้ไม่ต้องมาไล่หนู”
“แน่ใจเหรอว่าอยากสัก?”
“ค่ะ เอาลายเซอร์เป็นของโนราได้มั้ยคะ”
“...”
อีกครั้งที่เขาเงียบเมื่อได้ยินฉันพูดประโยคเมื่อกี้ออกมา อะไรกัน นี่เขาไม่คิดจะหวั่นไหวให้ฉันบ้างเหรอ
ฉันคิดว่าตัวเองก็อ่อยเขาแรงไปแล้วนะ นี่ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นคงลากฉันเข้าห้องแล้วล่ะ
แต่นี่พี่เซอร์กลับไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมาด้วยซ้ำ เขาจะเย็นชากับฉันเกินไปหรือเปล่าเนี่ย
“หนูตามจีบขนาดนี้ไม่คิดจะหวั่นไหวให้หนูบ้างเหรอคะพี่เซอร์”
“พี่ไม่ได้ชอบเราไง พี่ก็บอกเราหลายครั้งแล้วนะ”
“แล้วทำไมต้องปฏิเสธหนูแค่คนเดียวด้วยล่ะคะ ทีผู้หญิงคนอื่นไม่เห็นพี่เซอร์จะปฏิเสธด้วยซ้ำ”
“อย่ามาดื้อแถวนี้นะโนรา!!!”
อีกครั้งที่ฉันโดนพี่เซอร์ดุ พอเห็นสายตาของเขาที่มองหน้าฉันเหมือนว่าตอนนี้เขาไม่พอใจที่ฉันไม่ยอมเชื่อฟังเขาฉันก็เลยถอนหายใจออกมา
จริงๆ ฉันก็ไม่ได้ดื้อหรอกออกจะเป็นเด็กดีซะด้วยซ้ำ แต่มันเป็นเพราะว่าฉันอยากอยู่ใกล้พี่เซอร์ไงก็เลยยอมแรดและดื้อเพื่อที่จะได้อยู่ใกล้ๆ เขา
แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้คิดแบบเดียวกับฉันเลยนะ ยิ่งฉันเข้าใกล้เขา เขาก็ยิ่งพาตัวเองออกห่างจากฉัน
ยิ่งฉันตามอ่อย เขาก็ยิ่งเย็นชาใส่มากกว่าเดิม
ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเขาจะไม่หวั่นไหวให้ฉันจริงๆ น่ะเหรอ
- Writer
